VSKiest: Romney wordt parvenu

Nederland heeft na een kleine maand televisiedebatten, slechte one-liners en flyerende studenten op het station zijn buik vol van campagnes. Amerikanen worden echter al een jaar bestookt met partijpropaganda en mogen pas op zes november naar de stembus om het pleit te beslechten. Toch was er deze week een lichtpuntje voor hen die het gespam zat zijn: Republikeinse politici lijken de handen van hun kandidaat af te trekken.

Naast het presidentschap staan er nog een handvol senaatszetels en het volledige Huis van Afgevaardigden op het spel. Het is dan ook gebruikelijk dat de verkiezingen van deze congresleden parallel lopen aan die van hun presidentskandidaat. Samen campagne voeren zorgt voor een effectievere besteding van propagandadollars en meer star power.  De vorige keer dat het circus door de Verenigde Staten trok, leverde dit mechanisme winst op voor kanidaat-senatoren als Jeff Merkley (Oregon)  en Mark Begich (Alaska). Zij liftten mee op de thermiek van Obama’s campagne en pakten op die manier zetels die soms al 30 jaar in Republikeinse handen waren. Obama wordt dit jaar weer van staat naar staat gevlogen om massa’s toe te spreken schouder aan schouder met surrogaat-Obama’s zoals campagnevoerende congresleden. Romney’s karavaan heeft echter te maken met het tegenovergestelde: kandidaten voor het congres en gevestigde politici willen zich niet met hem afficheren. Romney is een parvenu geworden.

Dat is raar, want vrijwel alle presidentskandidaten in de geschiedenis werden door lokale politici op het schild gehesen zodat zij konden baden in de glorie van hun vaandeldrager. Waarom durven politici in den lande dat niet met Mitt? Het antwoord is even simpel als ontluisterend: hij is impopulair, houterig en komt op de verkeerde manieren in het nieuws. In een eerder blog voorspelde ik winst voor Obama omdat het zwakke Republikeinse veld te polariserend was. Nu Romney zijn toon matigt om deze groepen alsnog voor zich te winnen keren de Republikeinen in de loopgraven van het congres hem de rug toe. Toen het Huis vorige week  van zomerreces terug kwam viel het journalisten op dat de Republikeinse kandidaat Voldemort geworden was: in de 1350 woorden tellende persconferentie van het Huis die het einde van het reces markeerde werd de naam van de presidentskandidaat door de Republikeinen niet een keer genoemd.

Gelukkig zijn er nog verkiesbare Republikeinen die wel wat aandacht kunnen gebruiken bij hun pogingen een zetel te veroveren. Schreeuwerige kandidaat-senatoren die op Fox News verklaren dat je van verkrachting niet zwanger kan worden halen echter zelf het nieuws wel.  Anderen vinden Romney niet stoer genoeg, en op de momenten dat Romney wel harde taal durft uit te slaan doet hij het met zoveel overgave dat zelfs zijn orthodoxe running mate Paul Ryan de boodschap te lomp vindt. Vanwege zijn woorden werd eerder deze week tijdens de rellen in Libië Romney het doelwit van de media in plaats van degene die verantwoordelijk is voor buitenlands beleid: Obama. Vandaag kwam er nog meer goud naar buiten in de vorm van een Romney die de helft van de amerikanen “slachtoffers”, “onverantwoordelijk” en “staatsafhankelijke verliezers” noemt. Zo maakt Mitt het de Democraten wel erg makkelijk: ze hoeven geen dure negative ads uit te laten zenden want Mitt maakt zichzelf wel belachelijk op primetime.

Ondertussen heeft het er alle schijn van dat het Republikeinse establishment harder werkt om een meerderheid in de senaat te krijgen dan om het Witte Huis te veroveren. Zelfs de kandidaat voor het vicepresidentschap is samen met andere politieke wonderboys uit zijn generatie (Chris Christie, Marco Rubio) bezig warm te lopen voor een eigen campagne in 2016. Het schip is zinkende en de kapitein lijkt de enige te zijn die nog aan boord is.

Lees ook de andere blogs uit de serie VSKiest: Waarom Obama ook deze verkiezingen gaat winnen,  De toekomst van de Republikeinse freakshow en Frank Hemmes’ En toch gaan de Republikeinen winnen.