Een rode kaart voor geweld

Een paar weken geleden was het weer zo ver. ‘Scheidsrechter (70) gemolesteerd bij amateurvoetbalwedstrijd’ kopte De Gelderlander. Ditmaal gebeurde het erg dicht bij huis, niet ergens in Gelderland, maar bij mijn eigen club. Bij een scheidsrechter die ook regelmatig wedstrijden van mijn team fluit. Volgens de krant vond het incident plaats nadat een speler van de uitspelende club het niet eens was met een beslissing van de scheidsrechter: “er ontstond een woordenwisseling en de scheidsrechter werd tegen de grond gewerkt, in zijn nek gegrepen en bespuugd. Daarop besloot de arbiter de wedstrijd te staken.”

Gelukkig leek het een alinea later mee te vallen, want “De scheidsrechter raakte bij de schermutseling niet gewond.” Heel fijn natuurlijk, al doet het niets af aan de ernst van de zaak.

Verderop in Nijmegen was het ook raak. NEC is gezegend met supporters die kuipstoeltjes naar spelers gooiden bij de degradatiewedstrijd tegen Sparta en in de catacomben ‘verhaal gingen halen’. Een benaming die de lading niet helemaal dekt, want ramen en deuren die in de weg stonden, werden gesloopt. Ach, in Amsterdam is het inmiddels traditie dat niet alleen bij nederlagen, maar ook als Ajax kampioen wordt, het centrum van Amsterdam, of anders de metro wel wordt gesloopt.

In eerdere blogs gaf ik felle kritiek op de KNVB, die naar mijn mening harder zou moeten optreden tegen geweld op en buiten het voetbalveld. Aanleiding was toen dat eind 2011 AZ-keeper Esteban Alvarado Brown bijna een karatetrap kreeg van een idioot die het veld op rende en zelf flink terugschopte. Een ‘zware sanctie’ volgde voor tegenstander Ajax, bestaande uit het overspelen van de wedstrijd (ze stonden met 1-0 voor) zonder publiek en een boete van 10.000 euro. Nou, nou.

Een jaar later werd een scheidsrechter doodgeschopt na een amateurwedstrijd. Ironisch gezien had de KNVB net daarvoor besloten geen teams meer uit de competitie te halen, maar spelers ‘aan te spreken’ op wangedrag. Niet omdat de maatregel niet te handhaven was, maar – o, ironie – omdat ‘te veel teams’ uit de competitie werden gezet. In de eerste helft van het seizoen 2011-2012 waren dat namelijk 37 teams.

Natuurlijk ligt de oorzaak van geweld vaak bij een aantal individuen en lang niet altijd bij een hele groep. NEC was woest op de Amsterdamse politie die een hele bus supporters had weggestuurd omdat enkelen antisemitische leuzen scandeerden. Terecht? Ik weet het niet, maar vroeg me wel af waarom 80 ‘gedupeerden’ die handvol schreeuwende supporters niet konden aanspreken. Ook op het veld is niet altijd het hele team betrokken bij een scheld- of vechtpartij. Maar dat betekent niet automatisch dat medespelers geen verantwoordelijkheid hebben.

En warempel, de KNVB toonde afgelopen week dat voetbal wel degelijk een teamsport is. Na enkele weken waarin de zaak SCH werd onderzocht, besloot de tuchtcommissie om de betreffende speler levenslang te schorsen en het elftal uit de competitie te zetten. Die inmiddels is afgelopen, maar dat terzijde. Ook de club krijgt een boete van 350 euro en twee jaar ‘voorwaardelijk’. Mocht binnen deze termijn weer een incident plaatsvinden, dan worden alle elftallen geschorst. Helaas is volgens het bestuur van SCH de sanctie veel te zwaar. “Het was een actie van een individu, dan moet niet de hele club de dupe zijn”.

Bij winst is voetbal een teamsport. Bij verlies is het allen voor onszelf. Jammer.

Lisa Westerveld snapt niet dat er nog steeds mensen zijn die zich op zondag vrijwillig anderhalf uur laten uitschelden. Scheidsrechters zijn helden.

De afbeelding is afkomstig van wikimedia commons