Verkiezingen: De SP leeft in het verleden
Met verkiezingen in aantocht wordt er gepuzzeld: welke verkiezingsprogramma’s en partijen passen er bij elkaar? De SP lijkt met geen enkele andere partij door één deur te kunnen omdat zij niet willen hervormen. Een illustratie: de arbeidsmarkt.
De arbeidsmarkt zit op slot: niemand krijgt een vast contract, oudere werknemers zitten vast in een baan, jongeren zijn massaal werkloos en als je ontslagen wordt na je vijftigste ben je afgeschreven. Economen en hervormingsgezinde partijen roepen al jaren om aanpassing van het ontslagrecht. De SP blijft ondertussen mooi weer spelen; ze zijn bang dat er een “nieuwe onderklasse” zal ontstaan wanneer de arbeidsmarkt geflexibiliseerd wordt. Dat die onderklasse al bestaat en in de kassen werkt waar Ome Emile op werkbezoek gaat, vergeten ze voor het gemak. Nee, het ontslagrecht is onaantastbaar bij de SP: al werkt dat averechts voor de Nederlandse arbeider.
De huidige ontslagprocedures stammen uit een tijd toen werknemers hun leven lang bij hetzelfde bedrijf werkten. Ik ben maar een simpele dienaar van het grootkapitaal, maar het lijkt me op zijn minst logisch dat de spelregels meegroeien met het spelletje. Dat vinden D66, PvdA, CU, VVD, CDA en zelfs PVV, die met alternatieven voor het huidige systeem komen. Zij zullen na de verkiezingen tot een compromis moeten komen. Roemer’s krampachtige vastklampen aan het huidige systeem zorgt dat zijn partij bij voorbaat niet aan de onderhandelingstafel mag verschijnen.
En die alternatieven zijn er. Zekerheid zit hem niet in baangarantie (lees: vaste werkgever), zekerheid zit hem in werkgarantie: aan de slag blijven op een flexibele arbeidsmarkt. Wanneer werknemers vastzitten aan een werkgever zitten er werklozen vast aan werkloosheid. Het begint met het afschaffen van het levenslange arbeidscontract
Omdat de SP vasthoud aan twintigste-eeuwse verworvenheden zoals het huidige werkloosheids-systeem, is zelfs een linkse coalitie met Team Roemer ondenkbaar. Dat is jammer, want daarmee staan 30 zetels aan de zijlijn te kijken hoe rechts een regering vormt. Het grootste gevaar voor zij die hopen op een wederopstanding van links, is een Socialistische Partij die in het verleden leeft.
Willem de Kleijne heeft geen hekel aan het socialisme of het verleden, maar pleit slechts voor realiteitszin bij de Socialistische Partij.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
De huidige ontslagprocedures dateren uit 1998. De Flexwet. Op dat moment werd het voor de werkgever een stuk makkelijker om van zijn personeel af te komen. Alleen de procedures er omheen deugen niet. Je kan het ontslag regelen via het UWV, gratis maar duurt lang, of via de Kantonrechter, snel maar brengt kosten met zich mee. Idealiter zou je de weg via de Kantonrechter moeten nemen want die kijkt ook naar de belangen van de werknemer want uiteindelijk wil je van een contract af. UWV doet dat nauwelijks.
Verder vind ik het treffend dat mensen die niets van ontslagrecht weten er zo’n stevige mening over hebben. Verdiep je eens in de feiten. Ik ben zeker geen SP-er maar ik heb een hele aan fact-free discussies.
Wat Herbert zegt, het is echt niet zo moeilijk om als werkgever af te komen van werknemers.
Daarnaast lijkt het mij handig om tijdens een campagne duidelijk aan te geven waar je voor staat als partij en de onderhandelingen pas na de verkiezingsdag te starten. Er zijn genoeg andere partijstandpunten waarop je nu zou baseren dat een coalitie met de SP niet voor de hand ligt. Een compromis is echter noodzakelijk in het politieke systeem van Nederland en ik bespeur – als SP’er – in de partij daar steeds meer realiteit in.
Ik pleit ook voor een beetje realiteitszin. En wel bij Willem de Kleijne. In tijden van crisis/crises is het nooit een goed idee om de toch al beperkter wordende zekerheid bij werknemers nog verder in te dammen. Willem denkt dat op te lossen door het bieden van werkgarantie. Dat klinkt leuk, maar het is met name zaligmakend voor die werknemers in het midden- en hogeropgeleide segment, en met name in sectoren waar momenteel nog daadwerkelijk banen zijn. Lageropgeleiden kunnen vaak niet zomaar switchen, omdat er dan weer een flinke slag scholing tegenaan gegooid moet worden. Scholing die oude noch de nieuwe werkgever bereid zijn om te geven. Gevolg: grote groepen werknemers vallen terug in ww en vervolgens bijstand. En wat is daar ‘sociaal’ aan?
Dat de SP als het gaat om de arbeidsmarkt blijft hangen in oude oplossingen ben ik wel met je eens. De wereld is inderdaad veranderd en daarom zijn er andere oplossingen nodig dan in het verleden.
De oplossingsrichting om simpelweg minder ontslagbescherming te bieden en vaste contracten af te schaffen zie ik echter weinig in. Door op deze manier de rechtspositie van werknemers te verzwakken wordt arbeid meer dan nu al het geval is een goed dat gekocht en verkocht kan worden. Dat betekent grotere onzekerheid voor werknemers en waarschijnlijk een grotere schommeling in werkloosheid. In tijden van economische voorspoed zal de werknemer een sterke onderhandelingspositie hebben en dus veel kunnen verdienen. In tijden van crisis zal het echter makkelijker worden om werknemers te ontslaan, ten behoeve van hogere winsten. Dat gaat leiden tot meer werkloosheid.
Bovendien, zoals de econoom Alfred Kleinknecht een tijdje geleden in de Volkskrant betoogde, is het versoepelen van het ontslagrecht slecht voor de innovatie. Een werknemer die makkelijk ontslagen kan worden zal minder op willen vallen en dus meer kiezen voor een veilige positie, in plaats van risico’s te nemen. Daarnaast lijden kortere contracten tot minder loyaliteit van werknemers, wat economisch nadelig is.
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/3235049/2012/04/03/Mes-in-ontslagrecht-slecht-voor-innovatie.dhtml (Helaas alleen toegankelijk voor VK-abbonees)
De oplossing dient wat mij betreft daarom niet gezocht te worden in houden wat we hebben, maar ook niet in een neoliberaal beleid dat de zekerheden van arbeiders en hun binding met het bedrijf aantast. In een globaliserende wereld zal op een nieuwe manier zekerheid geboden moeten worden aan werknemers. Het antwoord op hoe je dat precies doet heb ik helaas niet paraat.
Wat bedoel je overigens met een werkgarantie? Moet iedere werknemer die in tijden van crisis wordt ontslagen maar in dienst genomen worden bij de overheid of wil je bedrijven dwingen werknemers die elders zijn ontslagen in dienst te nemen?
Fact: het is in Nederland moeilijker om van personeel af te komen als het slecht gaat, dan in andere landen zoals China, VS, Brazilie etc. Alleen in Frankrijk en de rest van Zuid-Europa is het nog moeilijker. En natuurlijk is het in het nadeel van werknemers als ze makkelijker ontslagen worden, maar daar staan voordelen tegenover.
Punt 1: je hebt een baan! Ben blij! Voor hetzelfde geldt vertrekt je werkgever (Mutsubushi in Born bijvoorbeeld) helemaal uit Europa en zit je werkloos thuis.
Punt 2: omdat ze makkelijker van je af kunnen als het slecht gaat, nemen bedrijven meer mensen aan als het goed gaat. Nog meer banen!
Punt 3: ja, arbeid is verhandelbaar. Dat kan je slecht vinden, zo werkt de wereld en die is groter dan Nederland of Europa. Dan kunnen we dat in ons landje wel heel slecht gaan vinden met z’n allen, we kunnen ook de mouwen opstropen en aan het werk gaan.
Verder wordt hier wel een heel slecht beeld geschetst van de motivatie van de Nederlandse werknemer. Minder willen opvallen omdat wanneer je opvalt je als eerste ontslagen wordt? Wat is dat voor ambitieloze instelling! Val op, dan willen ze je juist NIET kwijt. Doe je best en je behoudt je baan en verliest zit lozer met z’n 10 tot 4-mentatiteit thuis. En niet jij met je inzet en hart voor de zaak. Is dat teveel moeite? Dan is het terecht dat je eruit vliegt.
Verder betekent werk’garantie’ dat je werkgever 6 maanden voor jou verantwoordelijk blijft, inclusief scholingskosten, na je ontslag. Dat betekent dus hard werken om geschikt te worden voor een nieuwe baan, maar alles is beter dan thuis zitten. Dat heet arbeidsethos. (of is dat ook zo 20e-eeuws?) En ga nu niet roepen dat niet iedereen HBO-geschikt is, want voor goede vakmensen is er werk zat! Maar zonder MBO wordt het idd moeilijk.
Wat betreft punt 2. Dat betekent wellicht iets meer banen als het goed gaat, maar minder als het slecht gaat. Die instabiliteit is niemand bij gebaat. De werknemer niet, maar ook de overheid en werkgevers niet. Om namelijk dat leger van werklozen dat je creëert ten tijde van crisis enigszins tevreden te houden zal als het goed gaat veel meer belasting geheven moeten worden.
Die motivatie van de werknemer lijkt me niet slecht of onlogisch. De werknemer wil zijn baan behouden en is in principe loyaal aan zijn bedrijf. Een werknemer zal een stuk minder snel aan een project beginnen waarvan bij voorbaat niet zeker is dat het zijn vruchten af gaat werpen, als hij weet dat als het project afketst de kans groter wordt dat hij er bij de volgende ontslagronde uit ligt. Een verlamming van de innovatie dus.
Wat betreft die loyaliteit denk ik dat die er bij werknemers zeker wel is ten opzichte van hun bedrijf. Loyaliteit bouwt zich echter op. Een werknemer die zijn leven lang in dienst van een bedrijf is en daar altijd prettig heeft gewerkt, zal logischerwijze loyaler zijn dan iemand die tijdelijk bij een bedrijf werkt en ieder moment weer ontslagen kan worden.
Bovendien dient loyaliteit wel van twee kanten te komen. Als een bedrijf zo weinig loyaal is richting haar werknemers dat ze die ontslaat als de winsten even teruglopen, dan houdt het met de loyaliteit van de werknemer ook een keer op. De werknemer is gekke Henkie niet.
Die werkgarantie is dus eigenlijk geen garantie, maar slechts een iets langere periode waarin de werkgever verantwoordelijk is voor je aan jezelf bent overgeleverd. Garantie vind ik in dat opzicht een heel misleidend woord.
@Herbert
De flexwet is alweer 14 jaar geleden, toen Nederland nog niet met vergrijzing, een groeiend leger ZZP’ers en afnemende werkgelegenheid hoefde te dealen. Hoog tijd dus voor een nieuwe wet die aansluit bij de bestaande situatie.
@Rick
Ik ben het met je eens dat deze hervorming vooral werkt voor werknemers met een diploma. Gelukkig is de helft van de bevolking hoger opgeleid in 2020. De andere helft zal begeleid moeten worden naar plekken waar werknemers nodig zijn. Hier is een rol weggelegd voor mobiliteitscentrales, of zou men de werkgever (evt. in ruil voor lagere WW) kunnen verplichten bij te dragen aan scholing.
De focus ligt in de reacties vooral op de hervorming van de arbeidsmarkt, terwijl het punt op de korte termijn is dat Roemer c.s. geen coalitiemateriaal zijn omdat ze zo vast blijven houden aan het verleden. Ik had hier bijvoorbeeld ook de SP-houding in de pensioenkwestie kunnen bespreken. De SP telt niet mee, en dat is jammer.
Feit is dat een werkgever heel makkelijk van zijn personeel af kan komen. Een kantonrechter of het UWV wijst bijna nooit een ontslagaanvraag af.
Degene waar je wel moeilijk van afkomt is een werknemer met een contract voor bepaalde tijd. In principe moet je het hele contract afkopen, de resterende tijd dus, terwijl je een werknemer met een contract van onbepaalde tijd die er net zo lang zit misschien maar een maandsalaris mee hoeft te geven.
Toch zijn de voorwaarden waaronder een onderneming personeel kan ontslaan (terecht) vrij nauw gedefinieerd (zie http://www.arbeidsrechter.nl/motiveren-ontslag-voor-toestemming-UWV-werkbedrijf-afspiegelingsbeginsel ). Binnen die grenzen ligt er een grote bewijslast bij de werkgever. Dat uet UWV zelden een aanvraag afwijst lijkt me niet in de laatste plaats het geval doordat werkgevers zich ook niet te snel aan een ontslagprocedure zullen wagen.
Dat de bewijslast bij de werkgever ligt lijkt me logisch, hij wil een contract verbreken. En als hij zegt dat het om economische redenen gaat, dan moet hij de boeken openen. En als hij zegt dat een werknemer slecht functioneert dan moet hij daarover een dossier hebben aangelegd hebben.
Sinds een aantal jaren hoeft een werknemer ook geen verzet meer aan te tekenen, wat altijd al een wassen neus was en een hoop papierwerk opleverde.
Als de werkgever van een werknemer afwil, kan hij binnen een paar weken al bij de kantonrechter terecht.
“een werknemer met een contract van onbepaalde tijd die er net zo lang zit misschien maar een maandsalaris mee hoeft te geven.”
Die er net zo lang zit….
Juist en daar zit hem de kruks lijkt me. Dat zegt namelijk niet zoveel over de waarde voor het bedrijf. Verder zeg je het zelf. Het kan snel via de kanton rechter en dat brengt kosten met zich mee. Ondermeer omdat er goed gekeken wordt naar wat men identificeert als de positie van de werknemer. Of je moet via het UWV bewijzen dat het een economisch doel dient voor het bedrijf. En ik mag aannemen ook dat je je best hebt gedaan om dit met die werknemer wel te bereiken.
Immers als jij een werknemer niet de op lange termijn juiste taken geeft en amper begeleid. Ja dan is het nogal wiedus dat je hem bij het eerste beetje tegenwind weer wilt dumpen. Neeem aan dat het UWV dat ook meeneemt. Waar we echter nar toe moeten is zoals Willem zegt werkgarantie en dat betekent inderdaad niet in iedere sector hetzelfde. Het betekent wel dat de opbrengst van een werknemer minder afhankelijk is van het bedrijf.
@Herman: Je redeneert precies andersom als ik, en wel op de demotiverende manier. Ja, natuurlijk kan je je als grijze muis opstellen, maar je manager kent echt wel alle namen van zijn werknemers. En als jij nooit een project aanpakt, of precies gemiddeld snel metselt of weet ik veel wat, dan sta je bovenaan de lijst bij ontslag. Dat kan je ook zien als reden om een stapje extra te zetten. Want het is ook in je eigen belang dat het goed gaat met je werkgever, al was het maar om een ontslagronde te voorkomen.
Verder ben ik het volledig met Willem eens: het is maar een voorbeeld van de ouderwetse instelling van de SP. Zo staan ze buitenspel, en aangezien ook de PVV zich dit weekend definitief heeft gediskwalificeerd blijven er nog maar zo’n 100 zetels over. Wordt lastig om daaruit een regering te maken, zeker gezien nog zo’n 30 zetels van die 100 verdeeld zijn over 5 minipartijen (CU, SGP, PvdD, GL, D66). Onbestuurbaar kan je dat ook noemen en dat zien de financiele markten ook. Belgie-2, of nog erger? Kunnen we alleen maar afwachten. In elk geval is de rente op onze staatsschulden hard aan het stijgen.
Voordat de CHU, de ARP en de KVP fuseerden tot het CDA zijn er ook veel stabiele kabinetten geweest met 4 partijen (relatief zelfs meer dan er de afgelopen decennia waren met 2 of 3 partijen). In tegenstelling tot het CDA nu waren dat toch vrij uiteenlopende partijen. De aard van de partijen en de samenstelling is daarmee minstens zo relevant als het aantal. Ik denk echt dat bijv. een Paars+ combinatie (mits de wil er bij de VVD en de PvdA was) had kunnen werken.
Dat de ontstane situatie ongelukkig is, met name door de timing van de breuk, ben ik met je eens. Zowel de suggesties van Pechtold als Sap in dit bericht lijken me urgent en verstandig: http://www.nrc.nl/nieuws/2012/04/23/einde-ministerraad-nadert/
D66 staat in de huidige peilingen op 13-15 zetels, CDA op slechts 11-12. Wie is dan een minipartij?
Als PVV en SP allebei niet werken, dan kom je automatisch uit bij VVD+PvdA met minstens D66 of CDA (evt. allebei) en misschien nog GL of CU. Dat zou best een werkbare middencoalitie moeten kunnen opleveren.
Maar je kan ook zeggen: rechts heeft ons land niet geholpen, laat links het maar eens proberen.
Omdat ik weinig verstand heb van ontslagrecht en dergelijke, volg ik wat dat betreft met interesse de discussie. Wel heb ik wat te melden over de positie van de lager opgeleiden in deze discussie. In tegenstelling tot werknemers vanaf het niveau 3 MBO’ers en hoger zullen lager opgeleiden (beneden niveau 3 dus) absoluut niet varen bij een maatregel zoals Willem die voorstelt. Dit komt doordat de manier waarop zij leren en werken anders in elkaar steekt dan die van hoger opgeleiden.
Algemeen kenmerk van deze mensen is dat deze mensen op de eerste plaats leren met hun handen, en in meerdere of mindere mate moeite hebben met het leren van theoretische of abstracte informatie. Vroeger konden deze mensen prima meekomen in de maatschappij. Meestal was er voor hen na het basisonderwijs, of later het middelbaar onderwijs wel een baantje te vinden bij een werkgever die hen prima als knecht kon gebruiken. Vanuit daar konden ze door het opdoen van ervaring en het goed leren kennen van het bedrijf zichzelf enigszins omhoog werken, of zich een vaste plaats verwerven binnen de onderneming. Tegenwoordig is de samenleving veel minder ons-kent-ons en dat heeft zijn voordelen maar voor deze groep zeker ook zijn nadelen. Ze komen niet meer aan de bak zonder een diploma. Je hoort mij niet het ‘vroeger was alles beter’ en ‘we moeten terug naar toen’ prediken, absoluut niet, maar sommige dingen waren wel beter, en dit is er een voorbeeld van.
Nu hoeft de noodzaak van het hebben van een diploma an sich nog niet zo’n probleem te zijn, want het MBO kent naast de meest begane niveaus 3 en 4 ook de niveaus 1 en 2 waar je een korte praktijkgerichte opleiding kunt volgen, meestal met uitzicht op een baan binnen de praktijkplaats waar je leert. Als je zelfs die niveaus niet aan kunt zijn er speciale opleidingstrajecten en ondersteuningsprogramma’s (diploma arbeidsgekwalificieerd assistent, jobcoaching, sociale werkvoorzieningen) waar het inmiddels overleden kabinet radicale plannen mee had om deze mensen nog minder kansen te geven op de arbeidsmarkt. De mensen die van deze programma’s gebruik maken zijn niet alleen laag opgeleiden, maar ook mensen met licht verstandelijke beperkingen en andere problemen. Als persoonlijke kanttekening zeg ik daarbij wel dat ik vind dat dit systeem toe is aan vernieuwing, alleen niet op de manier zoals dit kabinet het voor ogen had. Maar goed, ik dwaal wat af.
Het punt wat ik wil maken is dat er een heel grote groep is aan werknemers die in de afgelopen decennia een label ‘moeilijk lerend’ of ‘lager niveau’ heeft gekregen terwijl ze geen verstandelijke beperking hebben. Dit is al een vrij pijnlijk label om te krijgen. Voor de beeldvorming: tegenwoordig is het nogal mode om een groot deel van deze mensen met een bepaald gedrag en kledingstijl ‘paupers’ te noemen. Als je je bedenkt dat werk voor ieder mens, hoog of laag opgeleid, niet alleen een materiële waarde (geld verdienen) heeft, maar ook een immateriële waarde (zelfstandigheid, zingeving etc.). Kan je je voorstellen wat het met je doet als je als lager opgeleide van werkgever naar werkgever moet hupsen omdat je overal na enkele jaren als eerste uitgeknikkerd wordt omdat ze moeten bezuinigen? Omdat je simpelweg in het facilitaire of het uitvoerende werkt waar vaak als eerste wordt bezuinigd, of je intellectueel niet in staat bent om meer te doen dan wat je minimaal zou moeten kunnen? En hoe je je voelt als je na een ontslag niet zomaar weer aan nieuw werk komt, omdat er simpelweg om economische redenen even geen werk is in je vakgebied, en je je daarom moet laten omscholen, terwijl dat nou net hetgeen is wat je zo vreselijk moeilijk vindt en waarin wederom wordt benadrukt wat je allemaal niet (goed) kan, namelijk leren? Het is voor deze mensen vaak een enorme opluchting om gewoon een vaste baan op een vaste werkplek te hebben met een vast contract, omdat ze dan niet alleen zekerheid hebben, maar ook zichzelf op hun eigen tempo een plek binnen het bedrijf kunnen verwerven en zich eventueel omhoog kunnen werken door zich te bewijzen, en niet door het hebben van een papiertje. Daarbij gezegd hebbende dat deze mensen vaak wat langer nodig hebben om te laten zien wat ze in hun mars hebben, maar dat hun arbeidsethos daar zeker niet minder om hoeft te zijn.
Ik begrijp dat een nieuw systeem zoals Willem dat schetst prima kan werken voor hoger opgeleiden, maar voor deze kwetsbare groep doet het denk ik meer kwaad dan goed. Ik hoop dat deze steeds hoger opgeleide samenleving stopt met het omlaag halen van deze mensen en hen gewoon (weer) op waarde gaat schatten, onder anderen door de wet- en regelgeving zo te hervormen dat zij niet het onderspit zullen delven en de héle beroepsbevolking daar profijt van heeft. Als ik daar een pasklare oplossing voor zou hebben zou ik die nu geven. Was het maar zo makkelijk. Dan kon iemand met MBO niveau 2 ook gewoon de politiek in.
De analyse van Ilse ben ik het grotendeels mee eens, alleen ik denk dat het zo slecht nog niet uitvalt voor de lager opgeleiden. Ten eerste: ja er is niks mis met leren met je handen. Dat is de basis van het MBO of in elk geval een groot deel ervan. Wellicht moeten veel MBO-opleidingen terug naar hun basis en bijvoorbeeld taal e.d. eruit gooien en praktijklessen terug laten komen. Maar het hele idee is dat je hier een beroep leert door les en stage in de praktijk. Als dat nu niet meer zo is, dan moet dat teruggedraaid worden.
Verder ben ik het helemaal eens dat we de laatste jaren veel te makkelijk stempels zijn gaan plakken op mensen. Dat geldt voor ‘moeilijk lerend’, maar ook voor ‘ADHD’, ‘dislectisch’ etc. Bedoeld als verklaring van slechtere prestaties op school, maar nu vaak gebruikt als excuus voor de bijstand. Het zal vast allemaal een wetenschappelijke basis hebben, maar wat heeft iemand eraan te weten dat ie ADHD heeft als hij gewoon wil werken voor zijn geld? Het werkt alleen demotiverend en wordt daarna aangevoerd als excuus voor niks doen. Vroeger was een ADHD-er gewoon een lastig of druk kind, en iemand met dislectie gewoon slecht in taal. Niks mis mee, zoek iets waar je wel goed in bent.
Aan de andere kant is het juist zo dat de uitvoerende taken niet de eerste zijn waarop wordt bezuinigd. Dit zijn namelijk de mensen die daadwerkelijk geld opbrengen voor een bedrijf. Daarop wordt pas bezuinigd als het echt niet anders kan. Meestal zie je juist dat in onderzoek en ontwikkeling de eerste klappen vallen, sectoren waarin hoger opgeleiden werken. Die vinden dan ergens anders wel weer werk. De uitvoerenden zijn wel de pineut als blijkt dat hun werk geautomatiseerd kan worden. Dat heeft alleen weinig te maken met economische hoogtij of crises.
@Arno:
Het is weer een onderwerp op zich, ik ga er daarom niet te diep op in, maar ik denk dat er vroeger veel meer mensen zonder diagnose (of hoe jij het noemt: stempels) langs de kant stonden. Door te weten wat de fysieke of mentale beperking van iemand is kan er beter een mouw aan gepast worden waardoor zij optimaal “mee kunnen doen”. Dat zou natuurlijk ook de insteek moeten zijn. Zodat ze niet langs de kant komen te staan of afglijden in de criminaliteit omdat ze niet mee kunnen komen.
Ik durf me er vanaf de kantlijn niet aan te wagen de zorgvuldigheid van deze diagnoses te beoordelen, ik sluit niet uit dat er over-gediagnosticeerd wordt. Dat zou wellicht zorgvuldig moeten worden onderzocht. Dat vooruitgangen in de medische en psychologische wetenschap leiden tot meer diagnoses lijkt me niet vreemd. Het doel moet natuurlijk zijn om deze mensen te kunnen ondersteunen, het uiterste uit zichzelf te kunnen halen (iemand met dyslectie kan met de juiste methodes deze handicap veel beter tackelen en zo meer uit alle vaardigheden halen), en niet om ze af te schrijven waar dat voorheen ook niet gebeurde (maar let ook: dat gebeurde in het verleden natuurlijk vaak juist wel! Veel families zorgden vroeger voor familieleden die niet mee konden komen en nog steeds belanden veel zwakbegaafden zonder de juiste ondersteuning in de criminaliteit).
@ Arno: Volgens mij hebben wij het nèt niet over hetzelfde. Inderdaad is het zo dat je op het MBO voornamelijk met je handen leert. Op MBO 4 krijg je daar nog een redelijke dosis theorie bij, zodat je inhoudelijk weet wat je met je handen aan het doen bent. Ook Nederlands is een vak wat probeert het taalniveau op niveau 4 acceptabel te houden. De theorie neemt echter in volume af naarmate je niveau 3, 2 of zelfs 1 doet.
Wat ik bedoelde met mensen die ontslagen zijn en zich moeten laten omscholen, is dat zij vaak cursussen moeten doen. Cursussen die vaak een stuk theoretischer zijn dan een MBO 2 opleiding, omdat het volwassenenonderwijs is.
Bij wat je zegt over ADHD en dyslectie sluit ik me niet helemaal aan, omdat dit ook stickertjes zijn die op hogeropgeleiden worden geplakt. Het voordeel hiervan is dat zij niet veroordeeld hoeven te worden tot een voor hen te lage opleiding maar gewoon hun capaciteiten in kunnen zetten met behulp van wat extra toetstijd bijvoorbeeld. Wat je zegt over overdiagnosticering, daar kan ik me in vinden, maar ik durf geen uitspraken te doen over hoe groot dit is.
In mijn reactie doelde ik dan ook meer op de mensen die simpelweg qua intelligentie niet meer aankunnen dan een MBO 2 opleiding. Hen mankeert eigenlijk niks, behalve dat ze langzamer leren dan in onze maatschappij de laatste decennia de norm is. Nu zijn ze dus opeens ‘laagopgeleid’, ‘niet intelligent’ en kunnen daardoor geen volgens-de-norm-diploma halen. Vroeger kregen zij die etikettering niet, en gingen ze gewoon aan de slag bij de bakker, de slager of de boer twee straten verderop in plaats van dat ze leraar of dokter werden, en daar was helemaal niks mis mee. Nu zouden ze voor diezelfde functies een opleiding moeten volgen die hen in een niveauhokje duwt. Als je al met moeite een niveau 2 opleiding hebt gedaan, wordt ontslagen en in je sector of vak niet meer aan de bak kunt komen, kan je die hele opleidingellende weer opnieuw aangaan. Dat is nu ook al zo, maar de mensen die daartoe worden veroordeeld zullen flink toenemen als een door Willem genoemde maatregel wordt toegepast. Wat ik daarbij wilde zeggen is dat de niveau 1 en 2 functies vaak facilitaire functies zijn, denk aan schoonmakers, assistenten in het onderwijs, de zorg en de kinderopvang, huiskamerfuncties in verzorgingstehuizen, klusjesmannen op scholen en zorginstellingen, bediening, (af)was, dat soort dingen. Daar wordt vaak wel flink op bezuinigd, om de ‘dragende’ functies (leerkrachten, pedagogisch medewerkers, handen aan het bed in de zorg) zo lang mogelijk te behouden. Ik denk dat jij het vooral hebt over de niveau 3 en 4 functies, ik zat net een segmentje lager te denken .
@ Joep: Mensen met duidelijk merkbare handicaps stonden inderdaad langs de kant, maar dat is nu weinig anders, met als enige verschil dat ze toen door families en gemeenschappen opgevangen werden, en nu in een instelling of dagcentrum worden gestopt. In Nederland worden mensen ten opzichte van andere landen nog erg veel in ‘jij kan niet meedoen’ hokjes geduwd, al begint er nu een beweging te ontstaan dat ze zoveel mogelijk naar volwaardig burgerschap moeten streven (Martin Schuurman noemt dit het Burgerschapsparadigma: http://www.expertisecentrummantelzorg.nl/Site_Webwinkel/docs/PDF/eindrapport_MensenMetBeperkingen.pdf). Hierin loopt Nederland jaren achter op veel andere Europese landen, en zelfs decennia ten opzichte van landen als Zweden en Noorwegen. Maar mensen met een ernstige fysieke of verstandelijke handicap zijn weer heel wat anders dan de mensen die niets mankeren maar simpelweg wat minder intelligent zijn dan de gemiddelde burger. Deze mensen, én de mensen met lichtere verstandelijke handicaps of enige mate van gedragsproblemen werden vroeger juist wel prima opgevangen. Dat waren gewoon de jongens en meiden die wat minder snugger waren, maar die onder streng toeziend oog van boer Piet van om de hoek prima hun brood konden verdienen, zo heb ik tijdens mijn minor mogen leren. Door de diagnoseobsessie van deze maatschappij (normaal zijn is tegenwoordig bijzonder) zijn ze echter opeens probleemgevallen. Die diagnoseobsessie heeft zijn voor- en zijn nadelen, daar is weer een hele nieuwe discussie over te starten. De diagnoseobsessie duidt vooral op de eis van de maatschappij dat je toch zeker aan een bepaalde ondergrens moet voldoen. Die ondergrens wordt met de jaren steeds hoger, waardoor er aan de onderkant steeds meer mensen uitvallen waar eerst niks mis mee was. Zo, hehe, dat is er uit, dat was het punt dat ik wilde maken. De koppeling met de éigenlijke inhoud van de blog had ik in mijn eerdere reactie al gemaakt, die ga ik niet nog eens herhalen.
Ben ik de enige hier die zich stoort aan het feit dat de besproken partij ‘in het verleden leeft’, ‘niet wil hervormen’ en ‘niet met andere partijen door één deur kan’ omdat de auteur van dit artikel het niet eens is met één standpunt van deze partij? Wanneer de schrijver wil betogen dat deze partij dit is zal hij met meer voorbeelden moeten komen, als de schrijver wil praten over ontslagrecht is het niet netjes één partij dit alles te verwijten op basis van dit ene onderwerp.
Ik (hoewel niet de schrijver van dit stuk) wil er overigens best nog eentje noemen: de AOW leeftijd niet willen verhogen terwijl iedereen gezonder ouder wordt…
Maar Joep, jij zelf hanteert voor dit onderwerp een argumentatie die zo simpel is dat ie van Richard de Mos af zou kunnen komen: we worden ouder dus we moeten langer werken. Marcel van Dam heeft al lang aangetoond dat dit veel complexer is, zoals hij in zijn biografie van een ideaal goed omschrijft, net als in een aantal van zijn columns. Zorg nou eerst maar dat mensen op leeftijd werk kunnen vinden.
Allemaal leuk en aardig, maar iemand die nog 2 jaar langer dan nu het geval is werkzaam kan zijn bij een onderneming blijft in veel gevallen ook gewoon 2 jaar langer interessant. Dat ouderen lastiger werk vinden is een serieus te nemen probleem, maar als ze langer werkzaam zullen zijn blijven ze ook langer interessant. Daar ben ik van overtuigd. Daar komt bij dat er natuurlijk ook een meerderheid aan mensen is die tegen hun 65e *wel* gewoon aan het werk is. Voor mensen die hun hele leven fysiek zwaar werk hebben gedaan kunnen wat mij betreft zeker uitzonderingen worden gemaakt, maar van alle andere burgers kan de pensioenleeftijd van 65 prima omhoog.
Op zichzelf ben ik het met Bart eens dat gezorgd moet worden dat oudere werknemers een baan kunnen vinden, maar ’65 blijft 65′ is veel te rigide. In een samenleving waarin mensen steeds gezonder oud worden is er op zich niets mis mee dat ouderen langer doorwerken. Er zijn genoeg 65-plussers die nog kunnen en nog graag door willen. Bovendien kunnen zij met hun kennis en ervaring de samenleving verrijken. Aan de andere kant zijn er ook mensen die op hun 65e (of eerder) op zijn en niet meer willen of kunnen.
Omdat die verschillen er zijn ben ik in het geval van pensioen wel voor flexibilisering. Niet, zoals in het stuk van Willem, als eufemisme voor het afbreken van rechten van werknemers, maar juist door het geven van meer rechten aan oudere werknemers om zelf te bepalen hoe ze hun verdere loopbaan in willen richten. Wat mij betreft is een van de manco’s van de SP dat ze geen oog heeft voor die verschillen, maar op een rigide manier dezelfde mal wil toepassen op iedere werknemer.
Op zich ben ik ook voor langer doorwerken na je 65e, want inderdaad wordt iedereen gezonder oud. De keerzijde die Herman benoemd, sommige mensen zijn inderdaad op op hun 65e, en flexibilisering is een prima manier om dat te ondervangen (kunnen we dat concreet maken? Ik zo snel even niet). Zestigers langer laten werken heeft twee kanten: enerzijds kennis en ervaringsbehoud, inkorten van de pensioenduur, langer loonbelasting betalen en de winst is niet alleen financieel maar ook immaterieel. Keerzijde is er voor de oudere werknemer die te maken krijgt met de in de blog voorgestelde maatregel: je bent op je 50e al te oud om te solliciteren, en in plaats van 15 jaar mag je dat nog eens 17 jaar volhouden.
Bovendien, wat gaat er gebeuren met de jongere generatie als we de oudere langer laten doorwerken? Wat voor effect gaat dat hebben op de jeugdwerkloosheid? Als de economie bloeit en groeit zie ik weinig problemen, maar dit is bij uitstek een crisismaatregel die de starter op de arbeidsmarkt ook zal gaan treffen.
Ik weet nog niet of ik het er mee eens ben, blijf hier nog even neutraal in.
@Anand: Volgens mij was Willem vrij duidelijk in zijn stuk en reactie dat hij hier slechts een voorbeeld noemt. Dit omdat de ouderwetsheid van de SP simpelweg niet in 1 column te beschrijven is. Willem en ook Joep dragen hier al de pensienleeftijd aan, maar er zijn nog veel meer punten. Verder stelt de SP zich veel te extreem op als het gaat om belastingheffing, hun anti-europese instelling, banken- en bonusboosheid en het min of meer leegroven van de rijken, daar maak je je bij de rechtse partijen ook niet tot gesprekspartner mee. Tenzij je gelooft in een absolute meerderheid op links staan ze daarmee permanent buitenspel.
Willem, kijk ook eens naar de andere kant van de medaille. Je zegt dat je het jammer vindt dat de SP consequent blijft vasthouden aan de “twintigste-eeuwse verworvenheden”. Het zou een eventuele regeringsdeelname onmogelijk maken. Als ik je goed begrijp dan bedoel je daarmee dat de SP een strategische blunder begaat.
Maar is dit niet juist de manier waarop het spelletje gespeeld moet worden?? Waarom zouden wij als SP -bij voorbaat al- al ons wisselgeld weggeven nog voordat de verkiezingscampagne überhaupt is begonnen? Dan kunnen we onszelf net zo goed per direct buiten spel zetten, opheffen als partij, en vervolgens vanaf de zijlijn toekijken hoe Paars+ de arbeidsmarkt net zo lang flexibiliseert totdat de werkgevers niet meer piepen. Daar zijn mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt niet bij gebaat kan ik je verzekeren.
En ja, er zijn steeds meer hoogopgeleiden en dat is natuurlijk een geweldige ontwikkeling. Maar gaan we daar nu al op anticiperen door de even grote groep mensen die niet in de fortuinlijke positie verkeert om goed te kunnen leren daarvoor te slachtofferen? Ik dacht het niet.
Zeker met een stabiele prognose van zo’n dertig zetels in de peilingen kan ik weinig redenen verzinnen waarom we op dat vlak als partij nu al zouden inleveren. Om de wind uit de zeilen te nemen van sociaal-economisch meer liberale partijen als GL en D66? Samen goed voor krap twintig zetels in de peilingen. GL doet er momenteel electoraal gezien denk ik beter aan om duidelijk over links stelling te nemen. Jolande Sap heeft daar in mijn ogen een goede start mee gemaakt met haar betoog over de obsessie van de staatsschuld: http://kamerledenbloggen.groenlinks.nl/node/82572. En ja, daar maak ik graag even reclame voor. Want het wordt te weinig gezegd of de media pikt het onvoldoende op. De vinger op de zere plek als je het mij vraagt.
Al was het alleen maar omdat de huidige regerende partijen een uiterst rechts profiel hebben en de PvdA zich in een richtingenstrijd bevindt die voor het eerst in decennia weer op een overtuigd sociaal-democratische koers lijkt te varen.
En geloof me: ook binnen onze partij beseft iedereen dondersgoed dat meeregeren ook inleveren betekent. Maar ga nou niet verwachten dat de SP vier maanden voor de verkiezingen reeds gaat opschuiven op gebieden als sociale zekerheid en rechten voor werknemers. Het startschot is nog niet eens gevallen.
Kan de SP niet beter met een werkelijk linkse reactie komen op de nieuwe problemen van deze tijd, in plaats van simpelweg te willen behouden wat we hebben? Persoonlijk voel ik ook niets voor neoliberale oplossingen als het aantasten van de positie van werknemers op de arbeidsmarkt. Het is op dit moment echter kiezen tussen een GroenLinks dat er af en toe te veel naar neigt mee te gaan in neoliberale oplossingen, of partijen die met hun nostalgie naar het verleden niet meer bezig zijn met de toekomst. Blijkbaar is er op dit moment bij links een gebrek aan vermogen om nieuwe linkse oplossingen voor nieuwe problemen te bedenken.
Die reactie van Sap is nu precies de reden waarom links totaal niet te vertrouwen is als het om geld gaat! Hoe kan je nu niet willen kijken naar het begrotingstekort om op ‘belangrijker’ zaken te willen focussen? En ondertussen maar klagen dat de kredietverstrekkers teveel macht hebben. Weet je wie ze die macht gegeven heeft? Wij!
Door jaar op jaar, nee, decennium op decennium veel teveel te lenen. Want lenen betekent terugbetalen, en dat doen we met nieuwe leningen. En van nieuwe leningen bepalen de verstrekkers de voorwaarden, lees de rente. Door nu niet door te pakken kunnen we ons nooit meer focussen op ‘belangrijker zaken’ en alleen nog maar afbetalen. Willen we dat dan?
Wel het betoog van Sap even geheel doornemen Arno. Haar argument is dat voor Nederland geld lenen minder problematisch is dan voor bijv. een Griekenland of Spanje, omdat het grootste deel van de Nederlandse staatsobligaties binnenlands wordt verkocht. Het geld blijft dus nog steeds in Nederland. Wat dat betreft zijn we te vergelijken met Japan, dat een veel hogere schuldenratio heeft (> 200%), maar lang niet zo in de problemen zit als sommige Zuid-Europese landen omdat die schuld in Japanse handen is.
En daarbij komt dus ook een economisch argument. Lenen is alleen maar onhandig als het rendement op je investering lager is dan de rente op je lening. Geld lenen om te zorgen dat op de lange termijn de economische groei hoger is, is dus niet per definitie een slecht idee.
Dat is in principe waar, maar wie heeft er controle over van wie je het geld leent? Volgens mij gaat het alleen om de laagste rente en mag je niet eens onderscheid maken op land van herkomst. Andere kant is dat dat ook betekent dat je die schulden afbouwt in tijden van economische hoogtij, en dat gebeurt ook echt nooit. Want dan zijn er zoveel leukere dingen om met dat geld te doen. En meer dan 3% tekort betekent meer dan 3% groei in de komende jaren moeten halen. Dat is wel heel erg optimistisch.
Nu bleek vandaag dat het nog meevalt met de rente voor Nederland, waarschijnlijk omdat er zo weinig ‘betrouwbaardere’ landen over zijn en men hun geld toch ergens moet stallen.
“Die reactie van Sap is nu precies de reden waarom links totaal niet te vertrouwen is als het om geld gaat! Hoe kan je nu niet willen kijken naar het begrotingstekort om op ‘belangrijker’ zaken te willen focussen? En ondertussen maar klagen dat de kredietverstrekkers teveel macht hebben. Weet je wie ze die macht gegeven heeft? Wij! ”
Zucht. Sap heeft nog geen 2 weken gelede gezegd dat we binnen een paar jaar naar begrotings evenwicht moeten streven. Er staat zelfs een link van op dit forum als je creatief rondkijkt.
Waar is dergelijk selectief gepraat goed voor. Grote bek staat paraat voor links. De oren zitten dicht met stof. Links is niet ongeloofwaardig. Rechts zet links graag weg als…
Ik zou trouwens eerder naar je eigen partij kijken als het om financiele instabiliteit gaat.
Rutte heeft 2 jaar lang links alleen gebruikt als het nodig was voor zijn eigen plannen. Rutte was zo stijf koppig om eerst een half jaar te wachten voordat hij uberhaupt nieuwe plannen ging maken. Terwijl de financiele malaise onderhand al 1/2 tot 3/4 jaar buiten gewoon zichtbaar verergerd. Vervolgens wende hij zich stijfkoppig tot de anti EU begrotingspact partij genaamd de PVV. En nu komen er over 5 maanden verkiezingen. Een vol jaar kwijt omdat Rutte zich vastklampte.
En zelfs nu heeft GL nog een hand uitgestoken voor het maken van bezuinigingsplannen. En wat is jouw houding. GL geeft niet om de begroting en denkt alleen maar aan andere zaken. Man man met zo´n geschreew gaan we vast overeen stemming bereiken over bezuinigingen.
Zou je als VVD ér niet eerst kijken naar de partij(en) die het de afgelopen kabinetsperiode compleet heeft-hebben verkloot als het om bezuinigen gaat laat staan noodzakelijke hervormingen waarmee je kosten terugbrengt en de groei bevordert. Inplaats deat je ze neerlegd als last bij de burger en de economie. Nee ga vooral door met verketteren van de oppositie als het uitkomt en oren dichthouden als er een hand wordt uitgestoken. Straks is de huidige begroitngscrisis ook nog de schuld van de partij die Rutte voor de zoveelste keer de hand rijkt. Zelfs nadat Rutte die partij telkenmale met de vuist in het gezicht sloeg. Nogmaals de geloofwaardigheid waar jij het over hebt noem ik selectieve perceptie. De Neoliberale roze bril dus.
Wat het ontslagrecht betreft. Dat moet je regelen per sector. Bij de ene sector moet het streng ergens anders moet er vooral in werknemers geinvesteerd worden. Verder is het voor geen enkele werknemer goed om langop een plek te zitten waar zijn werkgever hem liever kwijt dan rijk is.
En ik heb hierboven ook nog een reactie geschreven op Herbert over de juridische kant. Anders wordt dit stukje wel erg lang.
Tot slot nog een vraag aan arno.
”
En meer dan 3% tekort betekent meer dan 3% groei in de komende jaren moeten halen. Dat is wel heel erg optimistisch.”
Hoezo is die 3% groei gelijk aan die 3% schuld dat zijn totaal andere grootheden. :O
Groei gaar over het BBP(zegmaar de productie opbrengsten van de BV Nederland inclusief de private sector en bijbehorende dienstverlening). De beweging van het BBP heeft ondermeer invloed op de belastingen. De sociale druk op de begroting en dat soort dingen.
Kun jij mij even de formule geven waaruit komt dat je met 3 (schuld
is uitgaven -inkomsten/BBP)
meer schuld to.v. het BBP ook 3% groei moet hebben voor de aflossingscapaciteit. Ik ben benieuwd welk econometrisch model erachter schuild open deur is het zeker niet namelijk.
@Herman: wat beschouw jij dan als een echte linkse oplossing? Sociale zekerheden zijn toch behoorlijk links dunkt me. Suggesties zijn uiteraard van harte welkom.
Vergeet overigens ook niet -want daar hoor je nooit iemand over- dat de SP altijd fors inzet op scholing en onderwijs. Iemand die niet meer aan de bak komt moet wel de kans krijgen om zich middels (een betaalbare) opleiding, c.q. omscholing weer een goede positie op de arbeidsmarkt te verwerven. Wij pleiten dan ook al jarenlang voor meer investeringen in onderwijs. Dat is volgens ons de beste manier om de crisis te lijf te gaan. Of is dat ook al conservatief?
Teruggrijpen op de zekerheden uit het verleden is misschien wel links, maar geen oplossing. Op een gegeven moment zijn de kosten van zorg en sociale zekerheid uit de klauwen gelopen. Dat maakte ingrijpen noodzakelijk. Wat mij betreft is het daarom tijd dat links buiten de gebaande paden van de verzorgingsstaat durft te denken en toewerkt naar een nieuw model voor een samenleving dat zowel sociaal als economisch houdbaar is. Nu zeg ik niet dat ik de oplossing kant en klaar voor me heb liggen. Een grote partij als de SP zou echter in staat moeten zijn om verder te kijken dan ‘Hoe houden we wat we hebben?’ en meer in termen van ‘Hoe werken we aan sociale alternatieven die toekomstbestendig zijn?’
Door de behoudzucht van de SP zie ik ze vooral een achterhoedegevecht voeren, waarbij beetje voor beetje steeds meer afgebroken wordt en links daarbij constant in het defensief zit. Het wordt tijd dat linkse partijen met oplossingen komen waarmee ze weer momentum kunnen terugpakken en een voorhoedegevecht kunnen voeren.
Op kleine schaal bestaan er ook wel degelijk sociale experimenten die soms best succesvol zijn en waar linkse partijen van zouden kunnen leren. Van participatory budget making in Porto Alegre tot arbeiderscoöperaties in Baskenland.
Kortom, links (niet alleen de SP trouwens) moet wat minder in het verleden blijven hangen en weer meer durven dromen over de toekomst.
Voor ik het vergeet: Samen de crisis te lijf. Van PvdA, GL en SP. Januari 2012.
http://nu.pvda.nl/binaries/content/assets/documenten/2012/PvdA_Cohen-Roemer-Sap_plan-samen-de-crisis-te-lijf.pdf
De SP wil bijvoorbeeld wel de Hypotheekrente aantrekken, itt bijvoorbeeld de VVD. De de SP helemaal niet wil hervormen is dus kort door de bocht.
@Jasper: Nou, eerlijk gezegd had ik zo’n reactie wel verwacht. En ik moet eerlijk toegeven, GL stelt zich als enige linkse partij constructief op in de huidige onderhandelingen, dat valt me enorm van ze mee.
Maar om nu de VVD de schuld te geven van dat niet alle bezuinigingen zijn gehaald lijkt me vreemd. Veel stond nog in de planning maar die planning is door de PVV onderuit getrapt. En dat kwam weer door de verslechterde economische situatie. De PVV en VVD waren de twee partijen die het meeste wilden bezuinigen, alleen de PVV kreeg koudwatervrees zodra ze doorkregen dat de 21 miljard uit hun partijprogramma misschien wel ergens pijn zou gaan doen.
De VVD en in mindere mate het CDA waren dus de enige partijen die daadwerkelijk flink wilden bezuinigen. GL vond destijds een miljard of 11 (?) wel voldoende, net als de meeste andere partijen. Dat de plannen van de VVD niet voltooid zijn is jammer, maar in elk geval waren ze het van plan. Dat is meer dan dat we van de andere partijen kunnen zeggen.
En o ja, hypotheekrenteaftrek afschaffen is nog steeds niet bezuinigen maar lasten verzwaren. Dat de SP net dat wel wil is zeer typerend voor hun ‘stelen van de succesvollen’-mentaliteit. Net als hun 100%-tarief waar ze wel voor zijn maar wat ze niet zeggen omdat het ze stemmen zou kosten. http://www.geenstijl.nl/archives/images/emileroemer1.html
Edit: @Jasper: Verder, dat 3% tekort 3% groei vereist is inderdaad een benadering. Maar wel een vrij precieze. Want 3% groei betekent ook +/- 3% meer budget voor de staat wat betekent dat ze ook 3% meer rente kunnen betalen zonder dat de rente-post in verhouding groter wordt op de begroting. Alleen als de rente verlaagd wordt (is al historisch laag) of de belasting verhoogd (en daardoor nog minder groei) dan is minder dan 3% groei voldoende bij 3% tekort. Anders volgt de rente-post de zorg-post qua percentage. En rente is nog veel minder leuk om geld aan uit te geven dan aan zorg.
Nogmaals als er 3% groei is dan draait de economie vrij goed. Dus heb je als het goed is ondermeer minder werkloosheid. Dit betekent dat je in zo´n periode juist meer richting begrotingsevenwicht moet. Het lijkt me echt onverstandig om jaarlijks naar een stabiel percentage van schuld te streven. Dit betekent dat als je een jaar hebt van 5% groei je juist meer uitgeeft. En bij 2% krimp je ineens flink de broekriem aan moet trekken. Dergelijke procyclisch bijzonder wisselvallig begroten maakt het staatsapparaat behoorlijk kappot. Daarbij zak je in slechte tijden verder weg met e economie terwijl je in goede tijde sneeler richting oververhitting gaat.
Verder zei de VVD het van plan te zijn. Echter ze hebben deze herfst veel te lang gewacht. Verder wist men dat het met de PVV weinig hervormd zou worden en dat Europese eisen secundair waren. Dat had men al in 2010 kunnen vermoeden.
Ik zeg trouwens niet zozeer dat men de hoofdschuldige is. Wel dat een de kabinetspartij eerst naar zichzelf mag kijken. Die 11 miljard van GL gingen naar ik begrijp over 1 jaar namelijk 2013.
Een kabinet is geen goed kabinet omdat alleen de ministers wat goed voornemens hebben. Het kabinet heeft 1,5 jaar gezeten en er is te weinig gebeurd. Een kabinet behoort de pilaren te zetten voor de toekomst en men moet een duurzame coalitie sluiten. Een die ook standhoudt bij economische tegenwind.
[…] verbonden met de VVD, CDA, D66 en de CU waarin ze onder meer afspreekt de BTW te verhogen, het ontslagrecht te versoepelen en zich bovenal gaat houden aan die onzinnige 3%. Toch snap ik het ook wel. Je moet […]
Alsof een werkgever gelijk vast zit aan iemand.
Je kan als werkgever verschillende keren halfjaar contracten geven en tot 3 jaar een jaar contract geven.
Verder heb je zzpers,uitzendkrachten en oproepkrachten waar werkgevers ook gebruik van kunnen maken.
Dit is flexicurity, het deens model waar d666 zo op geilt maar daar is de werkloosheid op dit moment hoger als nederland.
We hebben jaren lang de laagst werkloosheid van europa gehad en word nu hoger omdat de werkloosheid kapot word bezuinigd door onze rechtse regering.
Verder was het handelsoverschot voor de laatste halfjaar 5 procent.
We exporteren meer als we importeren dus we concurreren prima.
En in deze horror plan als je ontslagen word krijg je dus 70 procent laatst verdinede loon en val je dus elke keer financieel in een gat.
En dat keer op keer .
Verder moet je ook elke keer weer onderaan beginnen en dus gaan we naar een amerikaans model toe van een middenklasse die aan het verdwijnen is wat dus nog slechter is voor de economie.
En probeer op zon manier een huis te kopen.
Kortom ik stem lekker SP 12 september want als je economie een boost wil geven moet je dat met innovatie doen en niet door van iedereen een flexwerker te maken.
De werkloosheid is al jaren verschillend tussen landen Ron dus om er dan een voorbeeld uit te kiezen kom je niet ver. Verder is het arbeidsmarkt probleem en deels ook de arbeidsmarkt oplossing juist die flexwerkers die er nu zijn. De werkever vind die tegenwoordig zo gaaf dat hij ze massaal aanstelt.En ook regelmatig na 1 jaartje weer faarwel zegt niet omdat ze niet functioneren, maar gewoon omdat het bij deze groep makkelijk kan. En niet bij die andere groep. Zo´n groot ijzeren harnas valt met geen mogelijkheid in beweging te brengen. En de persoon zelf geeft dat ook liever niet af door naar een ander bedrijf te verhuizen.
Dan ben je namelijk je complete harnas kwijt in het oude systeem.
Kortom het huidige SP wat van de SP geen letter gewijzigd mag worden moedigd het aannemen van flexwerkers en het behouden van de flexwerkers pool aan. Hte houdt tevens werknemers op hun plek om de verkeerde motieven en als ze dan eenmaal ontslagen zijn i.p.v. op tijd over geveld naar nieuw werk zit je nog met de brokken,
”
En in deze horror plan als je ontslagen word krijg je dus 70 procent laatst verdinede loon en val je dus elke keer financieel in een gat.”
Ja horror. Je werkt niet meer en krijgt doordat je niks bijdraagt aan de productie minder inkomen. Ik begrijp nu ineeens al die rechtse rakkers die zeggen dat de rooie het liefst het geld van de ondernemer opstrijken en lekker in hun rijtjes huis op de bank gaan liggen. He geld moet wel verdiend worden Ron. Als je niet werkt mag je blij zijn dat je een flinke duit nog binnenkrijgt. Een een goede werknemer bouwt natuurlijk ook spaargeld op toch.
En jij zegt zo val je elke keer in een gat keer op keer. Hoevaak betaald jouw werkgever die vergoeding 1x en als je dan weer aan de slag gaat krijg je echt niet na 1 jaar weer een vetpot mee. Dus waar heb je het over.
Verder is het opvallende van de SP mannen dat het voorstel al wordt afgezeken nog voor de details bekend zijn. Momenteel zou je na ontslag niet onderaan beginnen. Please enlighten me. En straks ineens met dit onbekende voorstel is het amerikaans hard naar onderen.
Verder is het arbeidsmarkt probleem en deels ook de arbeidsmarkt oplossing juist die flexwerkers die er nu zijn. De werkever vind die tegenwoordig zo gaaf dat hij ze massaal aanstelt.En ook regelmatig na 1 jaartje weer faarwel zegt niet omdat ze niet functioneren, maar gewoon omdat het bij deze groep makkelijk kan. En niet bij die andere groep.
Tot zover deel ik je analyse. Op welke manier wordt het er echter voor werknemers beter op als je de rest in een soortgelijke precaire positie plaatst?
Alleen al om de ongelijkheid op te heffen en niet telkens dezelfde groep genaaid te laten worden is het eerlijker als iedereen dezelfde bescherming op de arbeidsmarkt heeft. Dat zal dus geen super-harnas worden maar ook niet het katoenen t-shirtje waarin de flex-werkers nu het spreekwoordelijke slagveld op moeten. Iedereen alleen een malien-kolder ofzo, wel zo eerlijk.
Kunnen bedrijven ook weer gaan selecteren op kwaliteit, zowel bij aanstellen als bij ontslagrondes, en niet alleen op welke bescherming iemand heeft. Belonen van arbeidsethos, inzet, hart voor de zaak en kunde, en dus afstraffen van luiheid, desinteresse en onkunde, vind ik veel eerlijker dan de goede ontslaan omdat ie toevallig flex-werker is.
Nogmaals bij mijn weten moet het wetsvoorstel er nog komen. En verder moet de werkgever sowiezo al mee betalen aan de WW. Het is mij dus niet duidelijk wat jij zegt het geval is Herman.
Wat ik wel lees is dat de toetsing achteraf gaat plaatsvinden en dat een klein deel van de vergoeding overeind blijft
ik had het niet beter kunnen verwoorden Jasper, amen!
Hm ik zal dat maar als een compliment zien…
Willem de Kleijne heeft er overduidelijk niets van begrepen.
Beste Willem, verdiep je eens in de materie voordat je dergelijke onzin uitkraamt paardelul.
dergelijke verstandige inhoudelijke reacties daarentegen… #sigh