Brinkman is een verzetsheld. Net als wij.
Een maand geleden kondigde Hero Brinkman aan dat hij de PVV fractie ging verlaten. Meteen was iedereen in rep en roer: was dit het beloofde einde van het eerste kabinet Rutte? De premier bewees eens te meer de grootste tease van Nederland te zijn: terwijl half Nederland zich verheugde op nieuwe verkiezingen, bleef het kabinet gewoon waar het was. Hero gaf braaf aan dat hij zou blijven steunen, en alles bleef zoals het was.
De weken erna kondigde Brinkman aan wat zijn ‘echte’ standpunten waren. Hierbij creëerde hij het mythische figuur ‘de oude Brinkman’, waarmee hij zo nu en dan in conclaaf ging. En niet zonder resultaat. Zo bleek de nieuwe Brinkman fel tegen het polenmeldpunt te zijn. Ook de dierenpolitie vond hij belachelijk in tijden van bezuinigingen. Tot slot vergeleek hij de reactie van de PVV fractie op zijn vertrek met stasipraktijken. En er veranderde niets: Wilders bleef zijn vriendje en Rutte behield zijn steun.
Een belangrijke vraag blijft echter onbeantwoord: hoe kijken wij, een maand na Hero’s verzetsdaad, aan tegen de man die tot voor kort moeiteloos deel uitmaakte van een van de succesvolste rechts-populistische partijen van onze tijd? Wat vinden we van Hero? Veroordelen we De Oude Hero? Verwelkomen we De Nieuwe Hero? En hoe gaat we hier precies mee om? Het is dan misschien een door de tijd gespleten persoonlijkheid, uiteindelijk is het één en dezelfde persoon.
Ik krijg steeds meer het enge gevoel dat Hero ons allemaal gijzelt. Zijn positie als de personificatie van de potentiële val van het kabinet geeft hem de kracht om stadions vol leraren, stations vol schoonmakers en pleinen vol postbodes nieuwe hoop te geven. Allemaal kijken ze met smart uit naar het moment dat Hero zegt dat Rutte ermee moet kappen. Tot die tijd lijkt het van groot belang de man niet te veel tegen de haren in te strijken.
Maar in deze nationale groepsknuffel vergeten we (of erger nog, zijn we bang) de man te veroordelen voor wat hij is: een politicus die jarenlang A zegt maar B blijkt te vinden. En wie bepaalde eigenlijk welke standpunten hij in moest nemen? De nieuwe Brinkman zei immers zelf: “Ik weet dat er financieringen gaande zijn vanuit lobbykantoren uit het buitenland naar de PVV. Dat wil ik niet. Ik wil niet gefinancierd worden op een manier waarbij ik het sterke vermoeden heb dat mensen invloed uitoefenen op de lijn van de PVV.”
Zijn we er al zo erg aan gewend geraakt? Weten we al dat Marja van Bijsterveldt over drie jaar een boek schrijft waarin ze toegeeft door Rutte te zijn gedwongen tot al die vreselijke bezuinigingen op het speciaal onderwijs, waarbij ze zichzelf vergeeft door te stellen dat ze haar best heeft gedaan het zo pijnloos mogelijk te laten gebeuren? Hebben we al in ons achterhoofd dat, wellicht met de kennis van straks, Minister Rosenthal toch tegen de missie naar Kunduz is? Maken we onszelf mentaal klaar om Gert Leers de Mea Culpa van zijn leven te gaan geven? Cynisme is een krachtig wapen tegen de vele teleurstellingen van de politiek.
Of is het nog veel erger? Geeft Hero onszelf, onze vrienden en familieleden de hoop dat ook wij straks kunnen zeggen dat wij ons echt wel hebben verzet tegen Wilders, zelfs wanneer we op hem stemde, hem verdedigde of naast hem in de Tweede Kamer zat? Hebben we Hero nodig om ook voor onszelf een verzetsmythe the creëren die het omgaan met dit kabinet ook in de toekomst dragelijk maakt?
Ik denk niet dat dit laatste helemaal het geval is. Maar het is ook niet helemaal onwaar. Brinkman, maar ook Ferrier en Koppejan staan symbool voor hoe veel sympathie we blijven houden voor half verzet. Wat mij betreft mag het oordeel een stuk harder zijn. Uiteindelijk gaat het niet om wat je zegt, maar om wat je doet. Wat zijn Ferrier en Koppejan wat dat betreft toch ongekend laf.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Verzetsmythe? Zo pijnloos mogelijk? Dit hele stuk is een grote Godwin! Alsof ons land wordt bezet door dit kabinet en de bevolking zucht onder haar juk, hopend op bevrijding. We hebben het gewoon democratisch gekozen hoor. Dit kabinet is een doodnormaal, rechts kabinet en heeft absoluut NIKS fouts gedaan. En al komt er ooit een ander kabinet, het geld is en blijft op en de wereldeconomie ligt op z’n gat. Daar kan geen enkel ander kabinet wel iets aan doen.
Verzet is natuurlijk niet strikt voorbehouden aan de Tweede Wereldoorlog. Je kunt je tegen tal van dingen verzetten. Ik zie je punt dus niet.
Sorry, maar dan mis je toch echt wat historische referenties. Er wordt hier gedaan alsof er hier mensenrechten worden geschonden en andere grote misdaden worden gepleegd, waar later vergiffenis voor nodig zal zijn. Je reinste nonsens.
Of dit een ‘gewone’ regering is, is niet zo duidelijk. Formeel zit het democratisch redelijk goed in elkaar. Daar gaat dit stuk ook niet over. Ook tegen democratisch gekozen partijen kun je je verzetten. De partij die op dit moment het meeste weerstand oproept is de PVV, en deze weerstand is zeer breed gedeeld, denk bijvoorbeel aan VVD-er Schaap. Een deel van de vraag die ik met dit stuk stel is in hoeverre de weerstand of het verzet van mensen als Brinkman, Ferrier en Koppejan nou echt verzet is. Zij lijken zich te distantiëren van een aantal zaken, maar hebben niet het lef om de hele boel te laten vallen. Veel woorden, weinig actie.
Dat is waar, maar is het dan nodig dat met zoveel godwins te vertellen? En ja, er zijn bijzonder weinig VVD-ers of CDA-ers die echt blij zijn met de PVV. Het liefst zouden ze Wilders’PVV weer inlijven bij de VVD en de zetels delen met het CDA. Maar dat schijnt niet te mogen. Dus ze werken samen omdat het alternatief, samenwerken met links, nog minder aantrekkelijk wordt gevonden. En omdat het voorgaande kabinet geknalt was op de samenwerking tussen PvdA en CDA.
Als het al een godwin is, dan is het geen godwin tegenover de regering, maar juist tegenover mensen die doen alsof er echt sprake is van verzet. Uiteindelijk gaat dit blogje niet over de politici (noujah, over sommige wel een beetje natuurlijk) maar vooral over een bevolking die wel heel erg terughoudend is…
“Allemaal kijken ze met smart uit naar het moment dat Hero zegt dat Rutte ermee moet kappen.”
Zelfs als Hero dat zegt, betekent dat helemaal niets, wat de oppositie daar (eventueel) ook van zal maken ten spijt. Ook als Hero ermee zou breken kan het kabinet nog rekenen op 31+23+21+2=77 zetels steun. Een motie van wantrouwen zou dus maximaal 73 stemmen (75 als zelfs de SGP het te gortig vindt) halen, als je ervan uitgaat dat alle VVD’ers, CDA’ers en PVV’ers het kabinet blijven steunen. Onvoldoende om het kabinet naar huis te sturen.
Dit is wel een beetje waar, maar ook weer niet helemaal. Er is sowieso wel een bijzondere situatie ontstaan natuurlijk, nu regeringspartijen + gedoogpartij geen meerderheid meer hebben. Dan heb je idd informele gedoogpartners, geen goede zaak.
Het is wel bijzonder overtrokken om bij dit stuk direct hysterisch ‘Godwin’ te roepen. Dat riekt wat mij betreft naar de meta-Godwin: het ontwrichten van de discussie met het verwijt dat iemand een Godwin maakt, of het nou terecht is of niet. En in dit geval is het behoorlijk onterecht. Zeker de bewering dat ‘het hele stuk’ vol staat met Godwins.
De enige referentie die ik kan vinden is ‘verzet’, en je moet wel bijzonder paranoïde zijn om daarin gelijk een oorlogsreferentie te vinden. Zoals Herman terecht opmerkt betekent verzet ook nog steeds gewoon ‘tegenstand bieden aan’. En dat is volgens mij precies waar dit stuk om gaat.
Want de auteur kaart naar mijn mening terecht de grenzeloze hypocrisie van een Ferrier en Koppejan aan, evenals die van legio anonieme burgers en volksvertegenwoordigers. Mensen die weliswaar bepaalde standpunten van de PVV bijzonder abject vinden, maar daaruit niet de consequentie trekken aan dit kabinet tegenstand te bieden. Omdat ze te laf zijn, omdat ze graag 130 willen rijden, of omdat ze inmiddels aan hun pluche gehecht zijn. Die hypocrisie, die van het ‘ik ben eigenlijk wel tegen, maar…’, mag behoorlijk aan de kaak gesteld worden.
Overigens ben ik van mening dat in dit opzicht Brinkman veel minder te verwijten valt dan een Ferrier en Koppejan. Brinkman heeft tenminste nog tevergeefs geprobeerd zijn principes binnen de PVV te verwezenlijken en toen dat niet lukte daar de logische consequentie uit getrokken. Ferrier en Koppejan zijn daarentegen meer van de categorie ‘veel geblaat, weinig wol’.
Sorry hoor, maar dit is zeker ook een stevige godwin:
“Weten we al dat Marja van Bijsterveldt over drie jaar een boek schrijft waarin ze toegeeft door Rutte te zijn gedwongen tot al die vreselijke bezuinigingen op het speciaal onderwijs, waarbij ze zichzelf vergeeft door te stellen dat ze haar best heeft gedaan het zo pijnloos mogelijk te laten gebeuren?”
Verder hebben Koppejan en Ferrier waarschijnlijk te hoog van de toren geroepen tijdens de kabinetsonderhandelingen. Echter is het totaal niet vreemd om tegenstand tegen coalitiepartijen te verdrukken om een coalitie mogelijk te maken. Als dat niet meer mag, dan hebben we nooit meer een regering. En ja, 130 rijden, naja, bijna 140, is echt heerlijk!
Edit: ok, behalve dan die 2 euro per liter…
In dat geval mag je me uitleggen hoe je in het geciteerde een Godwin ontwaard. Ik bespeur geen Hitlers, Joden, Holocausts, Blitzkriegen of Nazi’s, om eerlijk te zijn. Alleen de geïmpliceerde vraag de auteur hoe een minister tegenover zichzelf verantwoordt dat ze beleid moet uitvoeren waar ze wellicht niet achter staat.
Wellicht is het gedrag van Koppejan en Ferrier niet vreemd, maar dat maakt het niet minder lafhartig. Indertijd hebben ze zich opgeworpen als het geweten van het CDA, wellicht zelfs van deze coalitie. In de praktijk is daar bar weinig van terecht gekomen. In plaats daarvan kruipen ze elke keer direct weer in hun schulp als Wilders even hun kant uit blikt. Wat dat betreft zijn ze wel de Chamberlain en Daladier van de tragikomedie die dit kabinet is. Om er dan toch maar even een échte expliciete oorlogsreferentie in te gooien.