Eerlijk is eerlijk, ik ben niet zo’n cultuurman. In ieder geval niet van de ‘hoge cultuur’, zoals dat zo mooi heet. Doe mij maar een groezelig zaaltje, waar mannen (en vrouwen) met lange, wapperende haren en ronkende gitaren op het podium staan. Of een festival, met bier, modder, en nog meer ronkende gitaren. Een filmpje op zijn tijd vind ik ook leuk, al kijk ik dan vaker naar light sabers en hobbits dan iets verantwoords uit het filmhuis. Een opera heb ik nog nooit gezien, een museumpje is mooi (maar ook niet te vaak), en theater, ach, af en toe.

Toch valt het voor mij allemaal wél in de categorie ‘best belangrijk’. Veel mensen beleven er plezier aan, en het zet mensen aan het denken. Prima, doen dus, die kunst. De enorme bezuinigingen van de afgelopen jaren, onder het mom van een wat populistisch ‘de eigen broek op moeten kunnen houden’, heb ik dan ook altijd spijtig gevonden.

MAAR. De paar keer dat ik de afgelopen jaren een culturele instelling heb bezocht, doet me toch een beetje twijfelen. Misschien is er toch geld genoeg. Ik ben zelf geen heel commerciële jongen, maar als ik kijk naar de deplorabele manier waarop de catering soms geregeld is, springen de tranen me in de ogen. Alsof men geen eten en drinken wil verkopen.

Zo was ik vorige week in de schouwburg. Toen de deuren open gingen om 19. 30 stond ik, met vele anderen, braaf in de rij. Tegen de tijd dat ik de garderobe voorbij was, waren we een half uur verder en was het vrij kort voor de aanvangstijd van het programma (20.00). En een glas mee naar binnen nemen, dat kon echt niet, vertelde de bardame me. Nou ja, dan maar dorstig naar binnen. Het programma begon echter ruim een kwartier te laat, dus dat glaasje had achteraf best gekund. Er was geen pauze. En het ging allemaal wat langer door dan gepland. Toen het programma was afgelopen, stonden er bij de anderhalve bar die open waren twee stuks personeel, op hun dooie gemak te werken. Mijn eerste glas bier dronk ik dan ook niet eerder dan kwart voor bloody elf, meer dan vier uur na aankomst.

En dan een theaterervaring, van wat langer geleden. Voor aanvang (ruim voor aanvang, we waren vroeg), wilde we nog graag een glaasje drinken. Helaas, slechts één bar was open, er stond een enorme rij, en glazen mochten ook hier de zaal niet in. Er was geen pauze. En na afloop was er geen plek om rustig te zitten met een drankje. Let wel: het ging hier om een metalband die een theatertour deed.* Dat publiek drinkt graag een biertje, soms zelfs twee. Hoezo “maar één bar open”?

Hoe moeilijk is het om een fatsoenlijke ondernemer te vinden die de horeca komt exploiteren bij een culturele instelling? Paar mensen achter de bar zetten die van doorwerken houden, zorgen dat mensen daadwerkelijk iets kunnen kopen en consumeren, glas-houder vastmaken aan iedere stoel… zo moeilijk kan het niet zijn. Ga eens kijken in een moderne mega-bioscoop, waar ze stinkend rijk worden van het verkopen van veel te hippe biertjes voor achterlijke prijzen. Maar you know what? Beter duur bier dan geen bier! Lieve culturele instellingen: als jullie het niet willen doen voor het geld (te banaal ofzo?), doe het dan voor jullie gasten.

Maar misschien stel ik het allemaal te simpel voor. Heeft zo’n schouwburg er niets aan om een paar duizend consumpties extra om te zetten op een avond. Misschien wil het reguliere, hoge cultuur minnende publiek helemaal geen glaasje er bij, en is het uren lang afzien met een droge bek onderdeel van de ervaring.  Ik laat me graag in de comments onderwijzen door mijn meer cultureel onderlegde medemens.

Van de duizend mensen die afgelopen week samen met János de schouwburg bezochten, zijn er 82 overleden als gevolg van een vochtgebrek. Van de overlevenden overweegt een substantieel deel om nooit meer een voet binnen de schouwburg te zetten.

* Neen, ik heb geen behoefte aan een discussie over of een metalband die in het theater optreedt wel ‘true’ genoeg is om de naam metalband te mogen dragen.

 

Afbeelding afkomstig van Wikimedia Commons

Tagged with:
 

4 Responses to De commerciële culturele sector?

  1. Twan says:

    Hoi Janos, even een vraag: wie stond er achter de bar? Meestal in Nederland niet de ondernemer zelf namelijk. Nee, liever wat goedkope studenten of drop-outs. Nederland is topland jeugdig personeel in de horeca, mede door de lage jeugdlonen (daar gaat hopelijk nu verandering in komen). Gevolg dat er(niet alleen bij culturele instellingen) heel veel mensen werken die niet perse iets met de horeca hebben maar wel een bijbaan willen. En je dus soms tijden staat te wachten voordat iemand bedenkt dat het beter is om de tap open te gooien dan het koffieapparaat nog een keer te poetsen. Gebrek aan talent, motivatie en opleiding. Uiteraard genoeg uitzonderingen daargelaten. Maar ik denk dat als je naar een kroeg gaat waar de eigenaar zelf achter de tap staat, het direct anders is. Of gaat naar een land waar ober nog gewoon een beroep is.

  2. Arno says:

    Ik ga ook niet vaak maar ik laat me toch af en toe verleiden tot een filmpje of een filmhuisfilm. Dat laatste kan helaas extreem tegenvallen op z’n tijd (slechtste film OOIT: Pasolini.. doe het NIET). Nadat wij opstonden was het spreekwoordelijke hek van de dam: alleen twee moeilijkebril-dragers bleven zitten, semi-begrijpend knikkend…

    Bij het Lux moet ik zeggen dat de bediening snel is en ook bij de Cabarestafette in de stadsschouwburg Eindhoven (of nee, Parktheater) was de bediening prima. Een tikje elitair duur maar snelle service. Ook in het Rijksmuseum en het van Gogh was het ondanks de drukte best te doen qua servicetijden. De schouwburg in Veldhoven was overigens wel wat traag en werkt met muntjes, dus 2x in de rij! Hoe vaak denken ze dat ik daar kom??

    Dus ik ben toch bang dat je een onaangename dosis pech hebt gehad. Of het ligt aan de schouwburg in Nijmegen, of aan selectieve herinneringen, die slechte herinneringen blijven toch beter plakken.

  3. Janos Betko says:

    @Twan: ik heb het ze niet gevraagd, maar ik vermoed idd studenten, al dan niet vrijwillig.
    @Arno: zou goed kunnen hoor, pech. N=2 is natuurlijk geen heel sterke basis voor verregaande conclusies. Maar ik ergerde me, had al een tijd niets geschreven, en was oprecht wel benieuwd naar de ervaringen van anderen. Volgend jaar nog maar eens proberen 🙂

  4. janos says:

    Ok, ok, nu de N is opgehoogd van 2 naar 3, wil ik best toegeven dat het niet altijd kommer en kwel is. Gister was het best goed.

    Of ze hebben op basis van mijn kritische kanttekening hun beleid aangepast, dat kan natuurlijk ook.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.