Gewone mensen in de vluchtelingencrisis

Achter iedere vluchteling zit een verhaal. Meestal een gruwelijk verhaal. Desalniettemin vinden we het adembenemend mooi hoe positief de mensen nog steeds zijn. Vooral de kinderen. Ze spelen. Ze zingen. En ze eten. En veel ook. Eén meisje van vier verdenken we van een lintworm. Na drie bananen, twee wraps met kaas en kip en een zoet broodje kwam ze terug voor meer. Het was maar goed dat er vandaag genoeg was.

Als experiment hadden we een ACE1 biomass stove meegenomen. Hij werkt goed in de haven, vooral de kinderen vonden hem fantastisch! Er komt nauwelijks rook vanaf. Jammer dat de zon niet scheen om met het zonnepaneel de accu op te kunnen laden. Hij is handig om kinderen te leren voorzichtig met vuur te zijn, te leren koken, brandbaar afval op te ruimen. Note to self: je moet er geen pvc in gooien! Een ondeugend kind gooide er een speeltje van een ander kind op. Dat gaf zwarte rook, een hoop stank en was tevens een goede les in crowd control.

We hebben veel contacten gelegd. Het is ontzettend belangrijk om met een aantal mensen ter plaatse te zijn. Er zijn zoveel mensen met goede ideeën! We worden er helemaal blij van. Twee voorbeelden:

1. Anti-trafficking. We hoorden dat er orgaanroof plaatsvindt. Hier schrokken we van. Wat kun je doen? Als je ziet dat iemand ongezond is en er na een aantal dagen chronische problemen ontstaan door de verminderde capaciteit van bijvoorbeeld iemands nieren? Gelukkig heeft de stichting A21 (gesteund door de Hillsong Church) een programma opgezet om snel in te kunnen grijpen. En gelukkig hebben zij ook de financiële middelen om het voor elkaar te krijgen.
2. Smile *(We verstonden eerst “Smell of the…”, en dachten eerst dat ze luiers uitdeelden) of the Children. Deze stichting is opgezet door een vader die zijn kind aan kanker zag overlijden. De laatste woorden van zijn kind waren: “Papa… help de andere kinderen!”. Zij krijgen, door zich te laten steunen door onverwachte partijen als BP en de Griekse staatsloterij, dingen voor elkaar. Ze hebben in de haven een grote vrachtwagen staan met aan de binnenkant een mobiele kliniek met goed opgeleid personeel.

Dan tot slot spraken we met Eva van de havenpolitie/kustwacht. Zij is uit het noorden van Griekenland overgeplaatst om in het crisisgebied te helpen. Wat opviel is dat zij heel menselijk was. Waar ik eerst een vijandig beeld had van de autoriteiten, blijken zij ook maar gewoon mensen te zijn, zelfs de Speciale Commandotroepen, van wie er een naast Eva stond. Mensen die willen helpen en hun best doen. De mensen van Frontex hebben we nog niet gesproken. Wat we horen in de media is niet best.

Toch staan ook deze mensen onder orders. Orders van hun ‘management board’ dat bestaat uit de verantwoordelijken voor de grensbewaking van de EU-lidstaten. Kortom: personen onder (zij het beperkte) democratische controle. We kunnen wel met het vingertje naar Frontex wijzen vanwege onmenselijk gedrag, maar als we de echte verantwoordelijken willen zien, moeten we in de spiegel kijken.

Tom is actief als Impact Nomad om op allerlei plaatsen in de wereld mensen te helpen.