Ruim één miljoen mensen zijn afgelopen jaar overgestapt van zorgverzekering. Dat is meer dan vorig jaar. Moeten we juichen, omdat de markt werkt? Ik vrees het tegengestelde. Het blijft een onmogelijke kopzorgmarkt. Volgens mij stappen er vooral mensen over die ernstig ontevreden zijn. Niemand heeft zin in de rompslomp van het uitzoeken van deze puzzel waaruit de helft van de stukjes kwijt is, voor iets meer comfort of een paar euro’s winst.

De meeste overstappende Nederlanders zijn het afgelopen najaar geswitcht naar DSW. Ik was één van die Nederlanders. RTL Nieuws heeft moeite het succes van DSW te duiden:

“De groei van DSW is opmerkelijk. De zorgverzekeraar profileert zich als een luis in de pels in de zorg en ziet niets in collectieve kortingen of budgetpolissen waarbij niet alle zorg wordt vergoed. “

RTV Rijnmond doet een iets betere poging:

“DSW is misschien zo populair door de jarenlange strijd van directeur Chris Oomen tegen de alsmaar hoger wordende zorgpremies. Volgens Oomen is het onnodig om de premie elk jaar te verhogen, omdat verzekeraars veel meer geld in kas hebben dan wettelijk moet.

Bovendien is DSW voor de vrije artsenkeuze: iedereen moet volgens de verzekeraar zelf een arts kunnen kiezen en moet dat niet laten opleggen door een zorgverzekeraar. Zowel de lage premie als de vrije artsenkeuze zou kunnen verklaren waarom mensen kiezen voor DSW.”

Zijn we anno 2015 dan nog steeds in de veronderstelling dat mensen zich enkel laten leiden door prijs? Zijn we zulke onnadenkende zombies/lemmingen geworden? De farce dat kostprijs altijd bepalend zou moeten zijn leidt niet alleen tot een race naar de bodem voor personeel met een zwakke positie op de arbeidsmarkt, het leidt ook tot een verschraling en verontmenselijking van service. Drie keer raden wat de reden was voor mijn overstap.

Zo’n tien jaar lang was ik ononderbroken verzekerd bij één van de vier grote zorgverzekeraars. Als gezonde jonge homo sapiens2 was ik een eersteklas goudmijn. Iedere maand betaalde ik braaf de premie. Op een indicenteel gebroken middenhandsbeentje na waren de kosten die ik over die periode heb gemaakt verwaarloosbaar. Zin om een overstap uit te zoeken had ik niet, want dat hele zorgmarktcircus vind ik een klucht an sich. Door een fout in de web-interface kreeg ik een voor mij bestemde rekening niet te zien, alleen mailtjes die mij naar deze falende web-interface verwezen. Zonder ooit telefonisch of per briefpost te zijn benaderd, werd ik door mijn verzekeraar aan de agressieve en kostbare grillen van een incassobureau onderworpen.

Het uitkleden van basale vergoedingen voor huisartsen door VGZ; patiënten van Interpolis, FBTO en Zilveren Kruis die niet meer worden geholpen in hun eigen ziekenhuis omdat te weinig zorg is ingekocht, de inspanningen van de grote vier verzekeraars om de artsenkeuze van patiënten in te perken. Ik heb er tabak van!

En toen was er DSW voorzitter Chris Oomen. De weerstandige Asterix onder de zorgverzekeraars. Ik hoop dat hij mij niet teleurstelt. Als ik volgend jaar een paar euro meer moet betalen voor betere zorg zal ik dat met liefde doen, zolang ik maar weet dat het ten gunste komt aan menselijke kwaliteit. Opdat mijn zorgpremie gaat naar zorg voor mensen, en niet naar misleidende reclame en besturende oud-politici. Ik hoop dat mijn verwachtingen van DSW het komende jaar worden waargemaakt.

Mensen zijn geen homo economici. Het is tijd dat we fatsoen en menselijkheid terugvorderen. Ik wil een einde aan de tijd die wordt gedomineerd door ordinair neoliberalisme, waarin de kwetsbare burger wordt uitgeperst door de macht aan de knoppen. Bodempremies zijn niet heilig. Eerlijke solidariteit en menselijkheid zijn dat wel. Ik hoop dat dát de reden voor de groei van DSW is. En ik hoop dat het vertrouwen terecht is.

Joeps vorige zorgverzekeraar heeft haar fout na een onnodig lange discussie toegegeven en zich middels het versturen van een bloemetje verontschuldigd. Met de werkwijze kan Joep nog steeds niet leven: al hád hij de rekening kunnen inzien op de website, dan nóg verplicht een fatsoenlijke verzekeraar-klant relatie tot een persoonlijk belletje of een ouderwetsche brief, alvorens een incassobureau in te schakelen.

 

Afbeelding: Berglemming, Lemmus lemmus, door Brehms Tierleben, Small Edition 1927, inmiddels in het publieke domein via Wikimedia Commons

Tagged with:
 

6 Responses to Verzekerde lemmingen

  1. Arno says:

    Op zich helemaal mee eens, het blijft een dramamarkt en er wordt veel teveel van verzekerden verwacht. Alleen.. hoe anders houden we de zorg betaalbaar dan met een flink stuk macht bij de verzekeraars?

    En vrije artsenkeuze vind ik geen heilige graal. Hoe anders moeten we niet-evidence-based ‘zorg’ en anderlei kwakzalvers uitbannen als zorgverzekeraars ze niet in de ban mogen doen?

  2. Ilse says:

    Vrije artsenkeuze is het verschil tussen ziekenhuis A en ziekenhuis B, niet tussen een fysiotherapeut of een magnetische healer. Voor alternatieve zorg kan je je bij laten verzekeren als je dat toch graag zou willen, dat zit niet in het basispakket

    De communicatie laat veel te wensen over. Vergelijkers van verzekeraars zijn zelden transparant. Ontdekken of jouw specialist vergoed wordt door deze verzekeraar, en zo ja, welke behandelingen wel en niet, is nauwelijks te achterhalen. Als je er niet om vraagt wordt je niet verteld hoe het precies zit met eigen risico, eigen bijdrage en (!) vergoedingen van de eigen bijdrage. Verzekeraars communiceren vervolgens ook niet met zichzelf. Afdeling A neemt een besluit over een klant en afdeling B wordt hier niet over geïnformeerd waardoor de klant gedupeerd wordt met -daar zijn ze weer- de agressieve dreigbrieven over incasso’s en machtigingen.

    Je moet al haast in topconditie zijn om je door dit doolhof heen te slaan. Mankeer je het nodige, dan wordt de situatie nog complexer en verdwaal je geheid in de puinhoop van betrouwbare, onbetrouwbare en onzichtbare informatie.

  3. Ture says:

    Ik heb het idee dat zorgverzekeringen hier in Frankrijk veel beter geregeld zijn, en stukken goedkoper. Moet ik nu vrezen dat de kwaliteit van geleverde zorg dan ook lager is dan in Nederland?

  4. Arno says:

    Frankrijk is zo’n beetje het laast overgebleven communistische land: de zorg is van prima kwaliteit maar de belastingen ook torenhoog. Daar heb jij relatief weinig last van als PhD-student dus geniet er maar van! Of gebruik de zorg niet, dat is nog veel fijner natuurlijk.

Leave a Reply to Joep Bos-Coenraad Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.