Tijd voor jongeren!
“Ik maak plaats voor een nieuwe generatie!”. Het is vaak een holle frase, een verkiezingstruc of een lippendienst aan de kiezer. Regelmatig gebruiken politici dit mantra om hun eigen falen te verdoezelen. Een partijleider die al maanden zwaar onder vuur ligt, treedt zelden om die reden af, welnee! Hij maakt plaats om de nieuwe generatie een kans te geven! Als een heuse, onbaatzuchtige weldoener.
Het is jammer dat dit nobele doel zo vaak wordt misbruikt. Het is namelijk hoog tijd om écht meer ruimte te maken voor jongeren in politiek en bestuurlijk Nederland.
Dat bedoel ik vooral praktisch. Neem de discussie over comazuipen en de minimum alcoholleeftijd. Wekenlang zag ik grijze mannen in al even grijze pakken spreken over dit onderwerp. Samen met hun grijze ambtenaren hadden ze grijze voorstellen opgesteld om het comazuipen een halt toe te roepen. Denk echter maar niet dat deze beleidsmakers ooit van het relevante jargon der comazuipers hadden gehoord. Atje kratje? Geen idee. Buizen? Nooit van gehoord.
Ik pleit er niet voor deze jongeren de regels te laten maken over alcoholgebruik. Zeker niet. Het zou echter wel verstandig zijn om meer te luisteren naar hen die het beleid ook gaan ervaren.
Maar wiens schuld is het eigenlijk? Aan wie valt te wijten dat het overgrote deel van de jongeren kiest voor een apathische houding met laptop op de bank? Waarom is het activisme van jongeren beperkt geraakt tot het liken van een Facebook-pagina voor dan wel tegen zwarte piet of de alcoholleeftijd?
Het antwoord is volgens mij: we zijn volkomen verwend geraakt. Nederlandse jongeren zijn gewend aan een rustig landje, zonder oorlog of daadwerkelijk levensbedreigende problemen.
Dat is elders op de wereld wel anders. Zo was ik enkele weken geleden in Koetaisi, de tweede stad van Georgië. Daar sprak ik met politiek actieve jongeren uit Armenië, Azerbeidzjan en Georgië. Ik vroeg hen wat ze dreef en het antwoord was verdomd simpel: oorlog voorkomen. Het beter doen dan hun ouders hadden gedaan. Hun landen verder brengen. De economie ontwikkelen en de mensenrechten versterken.
De verschillen tussen deze jongeren zijn groot. De politieke tegenstellingen over bijvoorbeeld Nagorno-Karabach zelfs onoverbrugbaar. Maar over een thema was absoluut geen verdeeldheid: het belang van jongeren in de politiek.
Hoewel wij in Nederland geen oorlog hoeven te beslechten, zouden jongeren ook hier een meer wezenlijke rol in de politiek kunnen pakken. Praat mee over het saaie thema van pensioenen, want over 40 jaar is dit jouw pensioen. Zet je in voor het onderwijs dat je zelf volgt en wat je kinderen zullen volgen.
Het zou mooi zijn als mijn leeftijdsgenoten van de bank komen en hun rechten opeisen. Het Maagdenhuis bezetten we misschien niet meer, maar wat houdt ons tegen om online initiatieven te starten? En zelfs een leuke, nostalgische protestmars moet kunnen.
Kortom: jongeren aller landen, verenigt u!
Funs Elbersen
Dit artikel is een bewerking van een column die eerder op L1 werd uitgesproken
De foto van het Maagdenhuis is afkomstig van Wikimedia Commons
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
@Funs: hoezo bezetten we het Maagdenhuis niet meer? De laatste keer was bij mijn weten 2005, toen het bezet werd tegen toenmalig staatssecretaris Rutte. Tussen ’69 en 2005 is het minstens tien keer bezet geweest. Natuurlijk kan dit nog steeds, studenten aan de VU hebben recent nog dagenlang een gebouw bezet op de uni.
(Verder ben ik het inhoudelijk wel met je eens.)
Helaas leven we juist in een tijd voor ouderen. Zij zijn in de meerderheid en in een democratie betekent dat dus dat zij de lakens uitdelen.. Dat is heel anders dan in jongere landen zoals Georgie.
Ik denk dat de meeste jongeren wel stemmen, maar ik geloof niet in het nut van het bezetten van het Maagdenhuis of op een plein gaan staan met een stel mafketels met fluitjes en petjes. En je wordt ook geen lid van een vakbond die niet voor jouw belangen opkomt.
@Arno, iets bezetten of op een plein demonstreren heeft meestal het doel om (via de media) aandacht te genereren. Dus daarom denk ik dat het wel werkt, als je maar met genoeg mensen bent.
Om aandacht te vragen voor een onbekend punt heeft het wellicht zin. Maar in dit geval gaat het om zeer bekende problemen en worden er gewoon keuzes gemaakt in het belang van de meederheid (dus van de ouwelui). Dat is niet gedaan omdat het probleem geen bekendheid had, dus vandaar dat ik niet denk dat protesteren zin zou hebben gehad.