“Tabee PVV, ik neem mijn zetel mee”
De PVV loopt leeg. De ratten verlaten het zinkende schip. Geert Wilders is een control freak, en zijn minions trekken het niet meer. Zo’n mooi excuus om onder de grillen van Wilders uit te komen met behoud van uitkering (lees: een politieke functie zonder verantwoording aan collega’s of achterban) krijgt een mens niet vaak.
De mogelijkheid om je met behoud van zetel af te scheiden van een politieke fractie is een interessante. Het versterkt het vermogen van politici om zonder last of ruggespraak hun werk uit te kunnen voeren, en dat vind ik een hele waardevolle functie.
Maar is het sjiek is om je zetel mee te nemen bij afscheiding? In de meeste gevallen zijn kandidaten niet op voorkeurstemmen gekozen. De kiezer koos niet voor de opstandeling maar voor de fractie. Moet je als scheidend kandidaat dan niet wat terughoudender zijn met het meenemen van je zetel?
Ja. In de meeste gevallen vind ik dat wel. Een lid dat functioneert als onderdeel van een democratische partij, waarvan hij de koers of samenwerking met collega’s niet langer wenst te continueren, stelt zich netter op wanneer hij/zij de zetel overdraagt aan de eerstvolgende kandidaat op de lijst van de partij. Een mooi voorbeeld daarvan was Ab Klink (hoewel op voorkeurstemmen gekozen), die de samenwerking van het CDA met de PVV in Rutte I niet kon verkroppen. Dat ik denk dat het voor Nederland beter was geweest wanneer Klink Rutte I onmogelijk had gemaakt staat daar los van. Het CDA wilde regeren met Rutte en Wilders, en de kiezer wilde het CDA.
De kiezer wilde de PVV. Niet de onbekende rebellen die de partij nu verlaten. Maar de rebellen, die wilden (zo mogen we veronderstellen) ook die PVV. En wat deed die PVV? Die radicaliseerde met haar haatzaaiende racisme tot een punt dat niet alleen fatsoensnormen overschreed, maar met enige waarschijnlijkheid tevens de grenzen van het juridisch toelaatbare. Iedere gezonde democratische partij zou een partijleider die zo ernstig radicaliseert afzetten, opdat de kiezer alsnog krijgt waar hij/zij om heeft gevraagd. Maar de PVV is geen gezonde democratische partij waarbinnen dit mogelijk is.
In dat opzicht zou je het massaal zetels afnemen van de moederpartij dus prima kunnen verantwoorden. Alle ratten verzamelen! Laat het schip maar zinken!
Geenszins tracht de auteur hierboven de vertrekkende politici onder de spreekwoordelijke noemer “ratten” te beledigen. Ratten zijn juist hele intelligente en sociale dieren, die bij een partij als de PVV terecht niks te zoeken hebben.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Eens, hoe minder PVV hoe beter. Aan de andere kant zijn (wilde) ratten wel degelijk smerige beesten die allerlei ziekten meedragen en dus wel degelijk bestreden dienen te worden.
Op zich is het verlies van wat zetels voor de PVV niet eens zo ondemocratisch, de PVV heeft ook in de pijlingen wat zetels verloren.
Toch zou ik ook graag kijken naar waarom die PVV zoveel kiezers trekt. Hebben die mensen echt zo’n hekel aan Marokkanen of hebben ze het idee dat traditionele partijen niet voor hun opkomen? Er zijn grote problemen met integratie, met name in de volkswijken en je hoeft niet een extreme rascist te zijn om wat kanttekeningen bij aardig wat koranverzen/hadith-shariaregels te plaatsen. Sterker nog, ik denk dat dat in veel gevallen getuigd van een afkeer van rascisme.
Kritiek op de islam (!= islamofobie) maakt echter nog niet dat je een geloof wil verbieden en al helemaal niet dat je aanhangers van dat geloof op een enkeltje Marokko/’het oosten’ wil zetten. Toch zijn er weinig partijen naast de PVV die een gezonde dosis islamkritiek hebben/toestaan.
Volgens mij geef je het zelf al aan: “De kiezer wilde de PVV”. Of het het jou (en mij) nou fijner lijkt of niet, die kiezer is degene die in de democratie bediend moet worden. De vertrekkende politici kunnen het in mijn ogen niet als “middel” inzetten dat zij hun zetel meenemen. Dan zou immers íedere vertrekker dat doen: Ze waren het immers niet eens met de ‘opgelegde’ partijlijn.
Ik wil ze ook weg, Joep. Maar dat moet via het stemhokje.
Naja, qua “moeten” denk ik dat het – zoals binnen iedere partij – goed is dat ze het niet “moeten” doen, omdat juist daarom ieder raadslid of iedere parlementariër echt zonder last of ruggespraak kan werken. Geen pressiemiddelen, maar dus ook geen excuses achteraf.
Dan komt het dus inderdaad op de kwestie aan of het ook netjes is om je partij een zetel af te pakken. Daar ga je voorbij aan mijn argument dat er binnen de PVV geen partijdemocratie geldt. Nu heeft een lokale PVV fractie volgens mij (maar corrigeer me als ik er naast zit) weliswaar geen formele verplichting de koers van het individu Geert Wilders te volgen, maar het is wel zo dat er binnen de organisatie geen middelen zijn om tezamen de koers te bepalen/wijzigen. Een hele partij kan daardoor gegijzeld worden door een individu.
In een land zonder politie zullen burgers zichzelf en elkaar beschermen. In een politieke fractie waar de fractieleden niet gehoord worden over de koers van de partij zullen zij ook het heft in eigen handen nemen – er is immers geen redelijke methode om de partij te (pogen te) beïnvloeden.
Natuurlijk zou het veel wenselijker zijn wanneer de burgers in het stemhokje voor een meer volwassen partij kiezen. De vertrekkende PVV’ers zullen bovendien inhoudelijk nog steeds een PVV-achtige koers bepleiten – al konden zij het godzijdank niet verkroppen een hele bevolkingsgroep met mensonwaardige leuzen te diskwalificeren.
Waarom maakt interne democratie eigenlijk uit? Men stemt in de werkelijkheid niet op een persoon maar op een partij, zijn lijsttrekker en de partijstandpunten. Wat maakt die interne aangelegenheid uit wanneer je als lid op wil stappen? Er is niet op jou gestemd, zeker niet bij de PVV, dan zou je juist met interne democratie logisch gezien je zetel mogen meenemen… Laat je hier je terechte afkeer van de PVV niet winnen van de logica?
Ach ja, ik zal niet ontkennen dat mijn afkeer, en mijn wens tot wat discussie over het onderwerp, een beetje helpen. Toch denk ik dat het belangrijk is dat individuele politici verantwoordelijk zijn binnen ons democratische systeem – ongeacht het karakter van de partij. Het is dan noodzakelijk dat mensen niet kunnen worden gedwongen tot standpunten. Als argumenten van deze individuen vervolgens niet/nauwelijks gehoord worden binnen de partij vind ik het een stuk waarschijnlijker en meer verdedigbaar wanneer zij zich afscheiden.