Tot enkele weken geleden had ik nog nooit van Melissa Bachman gehoord. Maar ik denk dat door haar mijn timeline plotseling werd overspoeld door foto’s van wilde dieren. Drie schattige kinderen bij een olifant, twee trotse ouders en een klein jongetje bij een antilope, een familie die poseert bij een liggende gnoe, een paar stoere vrouwen naast een giraffe. Een groot contrast: lachende mensen versus dode dieren.’Dappere jagers’ die hun geweren en elektrische handbogen in de lucht houden en op websites en via filmpjes vertellen van hun ‘deadly passion’. Tegenover aangeschoten wild dat geen schijn van kans maakte tegen onze 21-eeuwse speren.

Terecht dat de rest van de wereld woest reageert op deze barbaarse praktijken. Terecht dat foto’s van rijke families op jachtsafari via Twitter worden gedeeld: iedereen mag zien wat voor vreselijke daad zij hebben verricht. Goed dat de Spaanse Royal Family onder vuur ligt (figuurlijk gesproken) omdat het hele land in een crisis verkeert en zij bakken met geld uitgeven aan olifantenjacht. En terecht dat er al meer dan 400.000 handtekeningen zijn verzameld van mensen die Melissa Bachman de toegang tot Zuid-Afrika willen ontzeggen.

Of de verontwaardiging veel zal uitmaken weet ik niet. Maar hopelijk levert de massale woede het besef op dat dieren geen gebruiksvoorwerpen zijn. En dat het kapotmaken van leven, puur ter recreatie,  een nogal onsympathieke egoïstische bezigheid is.

Ik zou wensen dat we ons ook met z’n allen boos maken om de ruim 1 miljoen varkens die per jaar in Nederland worden afgeslacht omdat het ‘dagelijkse stukje vlees’ kennelijk een recht is. Intelligente dieren, die nooit vrij hebben kunnen rondlopen, maar vanaf de geboorte zitten opgesloten in een onnatuurlijk kil hok met TL-licht , zonder daglicht, zonder modder, en zonder krulstaart, omdat ze elkaar anders uit frustratie verminken. Of wat te denken van de onrendabele kleine stiertjes, die al na enkele maanden opsluiting worden gedood. Om over de bijna 500 miljoen(!) Nederlandse plofkippen nog maar te zwijgen.

Hopelijk komen we tot inkeer en staan we in de toekomst open voor dierenleed. En gaan we het eten van zoveel vlees als een barbaarse gewoonte zien. Misschien dat we dan eindelijk stoppen met het vernietigen van zoveel mooie levende wezens.

14 Responses to Beschaafde mensen jagen niet op leeuwen

  1. Michiel says:

    “…een nogal onsympathieke egoïstische bezigheid is.” Dat is helaas niet waar. Leeuwen wonen in reservaten in Afrika. Dat komt omdat ze buiten die reservaten worden doodgemaakt door 1) boeren die denken dat ze hun vee opeten, 2) stropers die de ‘medicinale’ delen van de leeuw willen oogsten, 3) mensen die het nu eenmaal een bijzonder romantisch idee vinden de koning van de jungle te verslaan. De enige reden dat ze in reservaten overleven, is omdat 1) er geen boeren zijn, 2) stropers buiten gehouden worden, en 3) dit gebeurt met het geld van de rijke mensen die een leeuw doodschieten een romantisch idee vinden.

    De bewakers van reservaten die de stropers buitenhouden, de dierenartsen die de populaties in de gaten en gezond houden, de hekwerken, de administratie, al die dingen moeten betaald worden. Helaas betekent het tweede gedeelte van “reservaat in Afrika” dat dat geld niet bij de staat vandaan gaat komen – althans niet volledig. Dus het overlevingsmodel van de reservaten is als volgt:
    1) houd alle illegale jagers buiten
    2) stel een nauwkeurig model op over hoeveel en welke beesten je kunt missen (rekening houdend met hoeveel nieuwe beesten er elk jaar geboren worden etc.)
    3) verstrek vergunningen aan rijkelui voor exorbitante prijzen, waarmee je het reservaat draaiende kunt houden.

    Superrijke mensen die het in hun bol krijgen, vinden toch wel een manier waarop ze aan hun behoeftes kunnen voldoen. Ze hebben het geld om er op de één of andere manier aan te komen. Op deze manier wordt deze perverse prikkel in ieder geval omgezet in iets constructiefs. Wat er nu gebeurd: massale publieke uitval tegen dit Melissa mens, heeft slechts tot gevolg dat rijken het voortaan niet meer op hun Facebook plaatsen als ze op jacht gaan. En bedenk sowieso, zij is echt een enkele persoon in een community die wereldwijd duizenden, zo niet tienduizenden aanhangers heeft.

    Over je stukje over de vleesindustrie heb ik verder niets aan te merken. Dat is inderdaad schrijnend. Die leeuwen hebben tenminste nog kunnen leven in een natuurlijke habitat.

    • Yvonne says:

      Michiel: dat is ooit zo geweest, zoals jij het beheer schetst van leeuwen. Het bizarre feit wil dat de laatste 10 jaar het aantal leeuwen schrikbarend afgenomen is. Voornamelijk door BTB, een ziekte die eigenlijk bij vee hoort, maar door (illegale) begrazing van de bush overgebracht is op de prooidieren van de leeuw. Het is onverdedigbaar dat deze dieren nog geschoten worden.
      Daarnaast levert het jagen van wild aan de “gewone” bevolking bijna niets op aan werkgelegenheid of geld. Bijgevoegd het feit dat “ecotourisme”en jachttoerisme in één gebied niet lukt (dieren zijn veel te schuw geworden)gaan er in steeds meer Afrikaanse landen stemmen op om jachttoerisme te stoppen. En dat zal een prachtige dag zijn als dat gebeurd.
      Overigens heb ik mijn informatie niet van internet. Ik werk er elk jaar een aantal maanden, al 12 jaar.

  2. Willem says:

    Ik ben het met met Michiel eens dat reservaten inderdaad een soort verdienmodel zijn, welke op een soort wrange manier wel de populatie controleerbaar in stand houden. Het draait nou eenmaal altijd om geld en de eeuwige drang van de mens om status aan materie te ontlenen, zouden de reservaten er niet zijn dan was het wild daar aan de pure willekeur overgeleverd en had de populatie er wel eens een stuk slechter voor kunnen staan.. Daarbij, al het moois wat leeft gaat een keer dood. Mensen laten hun huisdieren ook rustig inslapen omdat ze het lijden niet aan kunnen zien, jagers in het wild zullen ook langzaam verzwakken en sterven als ze ouder worden en dan vinden we dat ook allemaal heel erg zielig en geven we heel sympathiek een ‘genadeschot’ en is het opeens een barmhartige daad. Natuurlijk is het jammer dat bij safari een prachtig beest in de kracht van zijn leven afgeschoten wordt, maar dat zal wel een natuurlijke dominate drang zijn van de jager om een sterk dier te ‘overwinnen’ in plaats van een zwak oud dier.
    Nu wil ik kogels en pijlen niet gaan vergelijken met inslapen van huisdieren (misschien moeten ze maar gaan jagen met sterke verdovingspijltjes) Aan de andere kant is het maar net de manier hoe je tegen zaken aan kijkt hoeveel problemen je er bij beleefd.

    Over de veehouderij valt eigenlijk hetzelfde te zeggen, over het algemeen zijn veehouders mensen die het prachtig vinden om met dieren te werken/leven. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, mensen zijn nou eenmaal verschillend en om te voorkomen dat het uit de hand loopt zijn er regels en wetten en controlerende instanties. Het lijkt potdikke de maatschappij wel met zorgverleners maar ook moordenaars en als er zaken escaleren hebben we weer politie (die we met z’n allen maar wat graag bekritiseren op hun corrigerend optreden)
    Maar doordat mensen met hun natuurlijke drang naar ‘veel bezit voor weinig’ scherpe prijzen willen voor hun voedsel wordt de veehouderij tactisch uitgeknepen door de keten, hiertegenover staat dan weer dat inderdaad de huisvesting en houderij zo efficiënt mogelijk opgezet moet worden.
    De veehouder wil graag met zijn dieren blijven werken omdat dit zijn passie is, maar ook hij/zij zal geld over moeten houden om de bankdirecteuren te financieren en zelf zijn of haar, misschien wel vegetarische(!), eten te kunnen kopen.
    Over het algemeen zijn veehouders gewoon mensen die graag dieren verzorgen omdat ze het mooie beesten vinden, (zorgverleners zorgen graag voor mensen, veehouders voor dieren) en tsja dat daar een uitgeknepen verdienmodel aan vast hangt waardoor ze in de hoek worden gedreven en de beesten niet vrij alle ruimte krijgen die ze in de natuur wel zouden hebben, wat de veehouder zelf ook het mooist vindt, is dan inderdaad schrijnend.
    Let wel dat de veehouderij wel vraaggestuurd werkt (want dat hoort nou eenmaal bij een kapitalistische structuur) als mensen het niet willen kopen ze het niet!

    Als je de wereld wilt veranderen begin dan met je eigen gedrag te wijzigen en ventileer je bevindingen en oplossingen positief naar buiten. Andere mensen kunnen ook prima zelf nadenken, en nieuwsgierigheid zal de rest doen.

    Ik heb nu altijd de indruk dat al die dierenvrienden veehouders zwart zitten te maken als een soort ‘monsters van de maatschappij’, let wel; een ware verzorger/veehouder zal al het mogelijke binnen zijn macht doen om te zorgen dat hetgeen hij/zij zich verantwoordelijk voor voelt een zo goed mogelijk leven heeft!
    Natuurlijk zijn er veehouders die enkel aan geld denken, die mensen bestaan nou eenmaal overal in de samenleving. Dat is een vervelend gebrek voor hun omgeving, en als er geen vlees/dierlijke eiwitten meer geconsumeerd worden dan zullen veehouders inderdaad een andere passie moeten zoeken en zullen de dieren waar jullie zo om geven ophouden te bestaan, misschien beter voor vanalles in de optiek van sommigen maar ga de zorger niet zitten bashen want die doet wat hij kan! (en iedereen wil wel graag overleven)

    Wat ik wel een zorgelijke ontwikkeling vindt is dat mensen elkaar graag steeds feller aanvallen op hun verschillen en onverdraagzamer worden.
    Dit artikel wordt waarschijnlijk vooral gelezen door mensen die om dieren geven, prachtig al die empathie, maar kijk ook eens even naar hoe mensen onderling zo onderhand met elkaar omgaan.
    Fatsoenlijke zorg wordt kapotbezuinigd omdat alles nou eenmaal draait om geld, we breken onze eigen zekerheden af omwille van het hebben van financiële zekerheid?!?
    We vertrouwen onszelf niet meer, en die frustratie reageren we af door elkaar aan te vallen.

    Misschien wordt het tijd dat mensen eens andersom gaan denken buiten hun eigen wereld gaan kijken en met elkaar gaan praten, helpen en ondersteunen. Het lijkt wel alsof alles tegenwoordig om ‘bezit’ draait (in de ruimste zin des woords, ook gedachtengoed) en dit met groot wantrouwen en met de nodige agressie naar elkaar verdedigd moet worden.
    Ware rijkdom is genoeg hebben aan jezelf, maar alleen zijn kunnen we niet!
    Als je wat duurzaams wilt bouwen moet je samenwerken, niet constant elkaars fundamenten kapot hameren.

    En zou het niet, als we als mensen beter met elkaar omgaan, met de dieren ook vanzelf weer goed komen?

    P.S. voordat ik de volle laag ga krijgen; ik maak niemand verwijten en wil niemand veroordelen, gedrag komt nou eenmaal voort uit het milieu waarin iemand leeft…Maar ik hou niet van negatief benaderen.. 😉

  3. Lisa says:

    @Michiel, dank voor je reactie. Ik begrijp dat er een ‘verdienmodel’ achter de reservaten zit, maar dat betekent nog niet dat ik het doodschieten van dieren niet ‘onsympathiek en egoïstisch’ vind. Verder heb je gelijk dat de publieke verontwaardiging waarschijnlijk vooral ertoe zal leiden dat foto’s niet meer publiek worden gemaakt.

    @Willem, in mijn blog geef ik vooral kritiek op consumenten die een zo goedkoop mogelijk stukje vlees op het bord willen en hun ogen sluiten voor het vaak vreselijke leven dat dit dier achter de rug heeft. Ik weet heel goed dat veel veehouders hun dieren een beter leven zouden wensen, maar ze dan financieel gezien het hoofd niet boven water kunnen houden.

    Doe je trouwens op dit stukje bij de opmerking dat het zorgelijk is dat mensen elkaar steeds feller aanvallen en onverdraagzamer worden?

  4. Arno says:

    @Lisa: dat ‘vreselijke leven’ is jouw mening. Ja er zijn uitwassen maar de wet vereist een minimale leefomstandigheid. En dat is voldoende volgens veel mensen. Volgens jou blijkbaar niet, maar heel vaak worden excessen aangehaald om veehouderij volgens de wet aan te vallen. Dat vind ik oneerlijk.

    Daarnaast vind niet iedereen dierenleed even belangrijk. En niet iedereen vind een smakelijk bord eten even belangrijk. Sommigen knauwen graag tofu voor het welzijn van de dieren. Anderen eten graag biefstuk, en vinden dat een ‘redelijke’ behandeling van dieren voldoende is.

    Gaat het voor de activistische dierenvrienden ooit goed genoeg worden qua leefomstandiheden? Want een vierkant metertje meer of een daklicht ipv een tl-balk meer of minder kan natuurlijk best. Probleem is dat zodra de ene verbetering is doorgevoerd, de volgende verbetering wordt ge-eist. Dat maakt ook de weerstand tegen het eisen van die verbeteringen groter.

  5. Lisa says:

    @Arno, ik haal volgens mij geen excessen aan om de veehouderij aan te vallen. Wat ik beschrijf is op veel plaatsen de dagelijkse praktijk en daar druk ik het stempel ‘vreselijk leven’ op.

    Het klopt dat veel mensen dierenleed niet belangrijk vinden, en ik hoop dat we hier in de toekomst anders over zullen denken.

  6. Arno says:

    Dat de leefomstandigheden voor die dieren niet ideaal zijn zal vast kloppen. Ik weet ook niet precies wat de wettelijk minimale omstandigheden precies zijn. Helaas is het niet mogelijk om voor 6 miljard mensen voldoende vlees te produceren met vee dat vrolijk rondscharrelt 19e-eeuw-stijl. En ook gaat het precentage vegetariers waarschijnlijk niet exploderen de komende jaren. Let wel: alle ernstige overtredingen van die wettelijke normen moeten natuurlijk altijd aangepakt worden.

    Is het dan niet beter, in plaats van alle veeteeld te veroordelen, constructief te discussieren wat economisch haalbare minimumomstandigheden zijn voor elke diersoort? Ik ben geen boer dus ik weet niet wat die zijn, maar daar moet toch wat over bekend zijn. Nu radicaliseert en polariseert het debat alleen maar, dat geeft spannende mediaberichten maar lost niks op voor de dieren in kwestie.

    Denk je, zou dat mogelijk zijn, zo’n discussie, resulterend in een compromis dat economisch haalbaar is en acceptabel voor organisaties als Wakker Dier etc? Of volgen daarna weer nieuwe acties om de omstandigheden weer verder te verbeteren?

  7. eline says:

    Ik wond me laatst erg op om diezelfde (soort) foto’s. Ik geloofde niet dat dit legaal kan gebeuren in dezelfde reservaten waar stropers worden verjaagd. Het tegendeel bleek waar, en wel onder het motto “het doel heiligt de middelen”. Wat ik overigens een compleet verwerpelijk motto vind maar dit terzijde.

    Zoals Michiel al opmerkte organiseren natuurreservaten (evt. in samenwerking) jachtsafari’s en vangen daarmee veel geld dat gebruikt wordt om stropers te verjagen, terwijl de invloed van de safari’s op de wildstand nihil is. Als bijkomend voordeel hebben de jachtsafari’s zelf hebben een schrikeffect op de stropers, die nooit weten wanneer er waar met scherp gejaagd wordt door de safari’s.

    Het is een beetje kinderen-voor-kinderen “Wat zijn dat toch voor mensen die dat bont dan ook nog dragen?”. Ik vind reservaten die geld willen binnenhalen met gereguleerd wildschieten nog wel te begrijpen, maar ik snap echt niet dat iemand dat dan ook nog doet. Maak dan gewoon die 10000 (ofzo) euro over aan het reservaat.

    (Je tweede punt is inderdaad hetzelfde kinderen-voor-kinderen probleem. Ik hoop erg dat de samenleving over de komende jaren een omslag doormaakt en minder vlees gaat eten; en dat we genoeg minder vlees eten zodat (pluim)veehouders beter met hun dieren kunnen omgaan)

  8. Lisa says:

    @Arno, mijn kritiek in dit stukje is vooral gericht op de consument die niet is bereid om een paar euro meer te betalen voor een stukje vlees van een dier dat een beter leven heeft gehad. En liever nog dit geld wil uitgeven aan een vervangend product. Ik vrees dat een discussie over leefomstandigheden van dieren pas echt goed van de grond kan komen als óf we een heel andere regering krijgen óf consumenten meer willen betalen.

  9. Arno says:

    Lisa, zoals wel meer mensen vind ik dat het anders ligt. Je zou niet extra moeten betalen voor acceptabele omstandigheden. Het wettelijk minimum moet acceptabel zijn. Dan mogen mensen die extra willen altijd meer betalen, maar het minimum moet goed vastliggen. Bij mijn weten ligt zo’n minimum ook gewoon vast, alleen vindt niet iedereen dat voldoende.

    Is het nu zo dat het wettelijk minimum zwaar onder de grens is van wat acceptabel is? Is er uberhaupt zo’n grens denkbaar? Dan bedoel ik niet acceptabel voor de meest extreme veganist maar acceptabel volgens een flink deel van de bevolking. En als we zo’n compromis bereiken, is dat dan acceptabel voor de dierenactivisten? Of zullen die dan alsnog meer gaan eisen?

    Aan de andere kant zullen alle bedrijven zich aan de wet moeten houden, en dienen misstanden moeten worden aangepakt. Waarbij misstanden dus omstandigheden zijn in strijd met het wettelijk minimum, niet in strijd met de wensen van activisten.

    • Thijs1973 says:

      Het wettelijk minimum kan wel wat worden aangescherpt, Arno. Vooral het CDA, maar ook VVD en in mindere mate PvdA hebben een traditie hoog te houden als het gaat om de andere kant opkijken bij misstanden in de bio-industrie.

      Verder heb je op zich een punt: de bio-industrie zal op onoverkomelijke bezwaren blijven stuiten bij mensen die dieren niet zien als product maar als levend wezen dat met respect behandeld dient te worden.

      Een beetje boer zal uiteraard betogen dat hij zijn kippen wel degelijk met respect behandeld, maar in mijn ogen is zijn vertrekpunt verkeerd: een boer is zuinig op zijn product omdat hij er geld mee moet verdienen. Dierenliefhebbers vinden het fundamenteel onjuist om een beest als product te beschouwen.

      Met de disclaimer dat ik een tofu-knabbelaar ben (aan tofu is trouwens weinig te knabbelen, het is een vrij zompig product) ga ik toch een poging wagen aan een minimale eis die voor de gemiddelde Nederlander acceptabel zou moeten zijn: er mag geen gevaar voor de volksgezondheid ontstaan. Daarvan is nu wel degelijk sprake: muterende virussen van vogelgriep en varkenspest zijn tikkende tijdbommen, zeker met de achterlijk grote hoeveelheid vee die in Nederland is samengepakt. Daarbij moet paal en perk worden gesteld aan het verstrekken van antibiotica, omdat het bacteriën resistent maakt en medicijnen daardoor slechter gaan werken.

      Verder zijn de grote hoeveelheden vlees die veel Nederlanders naar binnenwerken ook een persoonlijk gezondheidsrisico. Daarvan kun je zeggen: eigen verantwoordelijkheid. Maar je kunt dat ontmoedigen door er – net als bij sigaretten – een flinke accijns op te leggen.

      Maar iets zegt me dat je het niet met me eens bent..

      • @Thijs:
        Ik denk dan toch dat je veel boeren onderschat. In het bijzonder in de melkveehouderij weet ik dat er veel boeren zijn die echt wel om hun dieren geven en deze op een andere manier verzorgen dan hun tractor – waar ze ongetwijfeld ook om geven. In de intensieve kippenhouderij zal dit, verwacht ik, toch net iets anders liggen.

        Een probleem voor de boeren is ook dat ze niet altijd veel keuze hebben. Supermarkten en consumenten dicteren goedkope dierlijke waar, en iemand die zijn hele leven in de veehouderij heeft gewerkt zal niet van de ene op de andere dag zijn boerderij verkopen om ander werk te gaan doen en is dus gedwongen mee te doen aan de intensivering wil hij brood op de plank zien.

        @Arno:
        Er zullen altijd mensen zijn voor wie minimumnormen nooit goed genoeg zal zijn op basis van fundamentele bezwaren, maar ik denk dat er voor veel mensen wel ergens een grens ligt die niet onmogelijk is. Zelf koop ik bij voorkeur producten met drie “beter leven sterren” of vergelijkbaar, maar wanneer dat lastig is (bijvoorbeeld in horecagelegenheden) ben ik bijvoorbeeld minder strikt bij melk dan bijvoorbeeld eieren (laat staan vlees), omdat de minimumnormen voor melkkoeien naar mijn weten toch minder schrijnend zijn dan de meeste andere veehouderijen in Nederland.

        Veel Nederlanders zullen ergens een acceptatiegrens hebben, en in de meeste gevallen zal dat best haalbaar zijn, maar mijn ervaring is dat de meeste mensen momenteel vooral de confrontatie mijden. Dat vind ik te makkelijk. Persoonlijk vind ik dat het consumeren van dierlijke producten ook de verplichting met zich meebrengt om goed voor deze dieren te (laten) zorgen, dat geldt immers ook wanneer iemand een hond koopt. We zijn daar nota bene welvarend genoeg voor.

Leave a Reply to Willem Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.