Scheidsrechters buitenspel

Voetbal is naar mijn mening een spelletje. Een spelletje speel je omdat het leuk is, voor de lol. Anderen beschouwen voetbal als oorlog. Een strijd tussen volkeren die wordt gevoerd om je zin te krijgen.

Beide zaken hebben één ding gemeen. Als je een spelletje speelt is er bijna nooit een onafhankelijke partij die oordeelt. Als ik met mijn zoontje kolonist, is er aan het einde niemand die bevestigt dat ik heb verloren. Bij een oorlog is er formeel wel een soort scheidsrechter, maar je ziet hem nooit. Vaak laat de buitenwacht – ondanks heldere regels – de strijdende partijen gewoon z’n gang gaan. Dat blijkt verrekte vaak succesvoller dan ingrijpen. Obama heeft dat inmiddels ook begrepen, zijn buitenlandse politiek is gebaseerd op vanaf de zijlijn toekijken.

Vandaar dat ik een warm pleidooi wil houden voor het afschaffen van alle vormen van arbitrage bij het voetbal. Wat mij betreft starten we het komende WK bij wijze van experiment zonder scheidsrechters, grensrechters en andere officials.

De spelregels van het voetbal zijn namelijk volstrekt helder (voor mannen). Beschouw je voetbal als een spelletje? Dan mag je er van uitgaan dat de partijen achteraf ruiterlijk erkennen wie de eerlijke winnaar is. Beschouw je voetbal als oorlog? Dan zal het mechanisme wat harder zijn, maar blijkt achteraf wel wie nog in staat is de score op het wedstrijdformulier in te vullen. In beide gevallen is arbitrage niet nodig.

Geen scheidsrechter hebben heeft voordelen. De voetballer komt in zijn eigen kracht te staan en zal zich volwassener moeten opstellen. Het ‘het-was-die-man-met-die-snor’ gedrag kan niet meer, die man is er namelijk niet. Daarnaast hoeven we het in de media ook niet meer te hebben over die incidentele foutjes die scheidsrechters maken. Dat is een secundaire discussie, een scheidsrechter schopt niet tegen een bal. Studio voetbal en andere praatprogramma’s kunnen eindelijk weer over voetbal gaan. Klankbordclubjes over arbitrage en overlegjes kunnen we afschaffen. De voetballer neemt zelf de verantwoordelijk voor zijn eigen wanprestatie. ‘Ruimte voor de professional’, zouden ze dat in de zorg- en onderwijssector noemen. We gaan weer kijken naar wat een voetballer wel kan.

Want die scheidsrechters en hun hulpjes zijn alleen onnodige bureaucratie. Ze houden zich niet bezig met welk primair proces dan ook. Het idee alleen al dat ik een derde partij zou inhuren om een oordeel uit te spreken over het spelletje Kolonisten dat ik speel met mijn zoon, werkt op de lachspieren. Of het idee dat we na een oorlog een onafhankelijke deskundige laten bepalen wie eigenlijk gewonnen heeft? Ridicuul. En zoals iedereen weet, creëert bureaucratie nieuwe bureaucratie. Net is bekend geworden dat het komende WK gewerkt wordt met doellijncamera’s. Wat is de volgende stap? Een piepsysteem als het muurtje niet op exact de juiste afstand staat? Met een zesde official die het piepje controleert en een bijbehorend gecertificeerd in- en extern kwaliteitszorgsysteem?

Argumenten te over om de scheidsrechter af te schaffen in het voetbal (en bij alle andere sporten). Om voetbal weer te laten zijn wat het is: een spelletje. Of oorlog, volgens sommigen. Op hen kunnen we simpelweg het strafrecht toepassen.

Arjen Besselink is soms scheidsrechter bij de F-jes. Hij houdt zich dan vooral bezig met het strikken van veters en troosten van huilende kinderen. Beslissingen laat hij de kinderen zelf nemen. Dat kunnen kinderen van 7 jaar prima.