On(der)wijs
7:30 De wekker gaat. Ik word wakker en slaap weer lekker in. Dan maar een uurtje later opstaan. Er is immers geen reden, geen druk, geen prikkel om nu al mijn warme bed te verlaten.
9:17 Ontbijt. Onder het genot van een schaal Brinta lees ik de voorpagina van de Volkskrant. Een wetsvoorstel van D66 dat studenten dat studenten méér invloed moet geven op de begroting van hun eigen onderwijsinstelling. Dat zou moeten leiden tot minder leaseauto’s en topsalarissen, zoals bij Amarantis, en verbeterde onderwijskwaliteit. Interessant… ik lees verder. Op pagina twee staat: ‘deeltijd hbo-studenten krijgen vaak te gemakkelijk hun diploma’. Niet alleen deeltijd hbo’ers als je het mij vraagt…
10:21 In de trein op weg naar de stad waar ik mijn masteropleiding volg, kom ik erachter dat mijn laptop niet is opgeladen en dat ik dus niet kan studeren. Ach, wat maakt het ook uit. Ik sms wat vrienden, kijk uit het raam, en luister wat muziek. Tijd zat.
11:43 Een meisje uit mijn jaar loopt gillend over de gang. “Ik heb mijn tentamen gehaald!” Iedereen feliciteert haar. Ze was de enige van de pakweg dertig studenten die dit tentamen niet had gehaald. Voor de rest haalt iedereen altijd alles. De meesten op halve kracht. En is er een keer een onvoldoende, dan knijpen de docenten vaak een oogje dicht, komt er een puntje bij en zeurt verder niemand meer ergens over. We gunnen het elkaar, toch?
12:05 Hoogleraar X, tevens hoofd van onze opleiding, wordt aangesproken door één van mijn studiegenoten. “Wilt u de tweede begeleider van mijn afstudeerscriptie zijn?”. “Ja, dat wil ik wel” antwoordt hij “maar stel je daar niet al te veel van voor. Ik mag van het College van Bestuur maar drie uur per thesis besteden. In drie uur kan niemand een MSc thesis lezen, laat staan inhoudelijk commentaar leveren. De eerste begeleider krijgt zestien uur. Zestien uur! Hoe minimaal wordt de kwaliteit van (de begeleiding van) zo’n thesis dan?” Ik denk aan de thesis van een student van vorig jaar, die zich inmiddels ‘Master of Science’ mag noemen. Het dertig pagina’s tellende document was doorspekt met spel– en taalfouten, bevatte geen hypothese, achtergrond, of uitgebreide bronvermeldingen en had daardoor meer weg van een profielwerkstuk van de middelbare school dan van een daadwerkelijke bijdrage aan de wetenschap. Het verhaal gaat dat de afgestudeerde na vier maanden in de knoei was gekomen met haar vorige thesis, van onderwerp was geswitcht en toen dit paper in de resterende tijd (zo’n twee maanden) maar had afgeraffeld. Het resultaat: een zes. “Jammer dat universiteiten betaald krijgen naar het aantal studenten dat afstudeert.” denk ik, terwijl beelden door mijn hoofd schieten van koffiedrinkende mannen in pak, die geen affiniteit hebben met het onderwijs, en met efficiency-denken, en kreten als ‘do more with less’ bepalen waar het geld naar toe moet, en daarmee elk jaar de kwaliteit van het onderwijs stukje bij beetje verlagen. Misschien is dat plan van D66 nog niet zo’n slecht idee, toch?
12:34 College. Tijdens een inspiratieloos verhaal over ondernemerschap van een man die helemaal geen ondernemer is of is geweest, maar er wel heel veel over heeft gelezen en geschreven, dwalen mijn gedachten af naar de toekomst. Mijn toekomst en die van alle andere studenten in Nederland. Want blijkbaar zijn het niet alleen de hbo-deeltijders, maar alle hoger opgeleide studenten die straks een diploma hebben dat nog net zo veel zegt (MSc of Drs) maar veel minder waarde heeft. Waarom heeft mijn generatie – nu al de verloren generatie genoemd, vanwege alle academici en hbo’ers die ongeschoold werk doen waar ze niet voor zijn opgeleid – bij lange na niet zoveel geleerd in zijn studie als pakweg vijftien tot twintig jaar geleden? Waarom zijn wij inspiratieloos, waarom wordt het ons zo gemakkelijk gemaakt? Denkt de politiek werkelijk dat ze al deze problemen kunnen oplossen door wat studenten naar een begroting te laten kijken? En als je het efficiency-denken even doortrekt: Is het voor aankomend studenten, met het sociaal leenstelsel op komst, het nog wel waard om te gaan studeren?
Bovenstaande tekst werd ingestuurd door een van onze lezers die verder anoniem wenst te blijven.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Als je zo cynisch bent, dan kun je toch ook bedenken dat je er dan maar zelf het beste van moet maken? Ik zie de beste en zeker de hardst werkende studenten uit mijn studententijd wel degelijk de mooiste banen krijgen. Zij die met weinig inzet en slechts met de aangeboren intelligentie hun studie hebben afgerond, komen over het algemeen minder goed terecht. En dat is grotendeels onafhankelijk van de studie.
Ik weet niet aan welke universiteit of faculteit (iets met management, want ondernemerschap?) je hebt gestudeerd, maar in dit beeld herken ik mijn opleiding in elk geval absoluut niet! Tentamens worden massaal niet gehaald, en ook practica, wat ook leidt tot het stopzetten van studies. De begeleiding van afstudeerders is zeer intensief, en verslagen worden 3-4x volledig nagekeken, door de directe begeleider en vaak nog 2 docenten.
En inderdaad, als je met een zesje afstudeert, wordt je carriere lastig, terwijl studenten die goed presteren nog steeds goede banen vinden. Maak het dus vooral voor jezelf niet te makkelijk, en daag jezelf uit. Of moet deze generatie zelfs daarbij bij het handje genomen worden?
Eens met de eerste zin van Matthjs. De vraag ‘waarom het ons zo gemakkelijk wordt gemaakt’ kun je ook omkeren: waarom maak je het jezelf zo makkelijk? Het hoger onderwijs biedt tal van mogelijkheden om je kennis te verdiepen.
Natuurlijk. Maar het lijkt me wel degelijk dat opleidingen zelf eisen moeten stellen aan hun studenten en die lat niet te laag moeten leggen. Bovendien is het voor sommige studieonderdelen onontbeerlijk dat die goed begeleid worden, bijvoorbeeld een scriptie.
Vandaag had ik het toevallig met een vriend over een opdracht die ik heb moeten maken en waarvan het middenstuk en de opzet goed waren, maar waar ik door tijdsgebrek geen conclusie aan heb toegevoegd. Ondanks het ontbreken van een conclusie had ik toch nog een 6,5. Nu was ik daar destijds natuurlijk best blij mee, maar een opdracht die niet op zijn minst een probleemstelling met een centrale vraag, een beantwoording van die centrale vraag en een conclusie bevatten zou helemaal geen beoordeling moeten krijgen mijns inziens. Gewoon retour student met de boodschap dat ie z’n opdracht eerst maar eens af gaat maken.
Nu ben ik verder niet stelselmatig ontevreden over mijn studie, maar het is niet abnormaal dat er eisen aan studenten worden gesteld. Als iedereen zonder al te veel moeite een diploma kan halen is dat diploma wel erg weinig waard. Dan kun je mensen net zo goed een paar boeken in de hand drukken en ze mededelen dat je erop vertrouwt dat ze zich daar zelf wel wijzer mee maken. Dus wat dat betreft sluit ik me bij de auteur aan.
Zie nu dat ik het ook met Arno eens ben. Dat is ook wel leuk voor een keer 😉
Arno, vertel aub eens aan de wereld waar jij studeert?
Verder heeft iedereen wel gelijk met ‘het is wel k#t dus je kan er maar beter wat van maken’, maar het is ook wel een beetje een VVD-standpunt.
Hoezee, het is je eigen verantwoordelijkheid als je niks leert in het hoger onderwijs. “In mijn tijd, toen waren studenten nog begeisterd, en gingen ze met rood afzetlint hun faculteit bezetten,” aldus Rutte.
Beste Anoniemert, je zult inmiddels vast geleerd hebben dat verandering niet vanzelf komt. Als je je opstelt als een consument (“het kost steeds meer en we krijgen steeds minder, waarom zou ik nog studeren”), moet je niet verbaasd zijn dat je behandeld wordt als een klant (“eens kijken of we ze meer kunnen laten betalen voor minder service, gut, dat kan gewoon…”).
Als je je opstelt als een student, die er samen met zijn/haar docenten de best mogelijke studietijd van wil maken, dan ga je ervoor. Dan spreek je docenten en studenten aan op hun verantwoordelijkheid, dan regel je zelf gastdocenten in plaats van ongeïnspireerde brabbelaars. Dan geef je werkstukken waar je een zes voor kreeg terug aan de docent met de woorden “hier kan ik niet akkoord mee gaan, volgende week krijgt u een beter stuk van mij”.
Dan ga je naar elke tentamen-inzage toe, en niet om extra puntjes te sprokkelen, maar om te leren van de fouten die je hebt gemaakt.
En als een medestudent zich beklaagt over de hoeveelheid stof die een docent aan jullie opdringt, dan spreek je ‘m direct tegen, in het bijzijn van de docent, en geef je aan dat de hoeveelheid stof met een klein beetje planning in minder dan 30 uur per week te behappen is.
In antwoord op ‘is het het nog wel waard’: 42
Op alle waarom-vragen: je hebt zelf prima door waarom dat zo is. De vraag is of je er iets aan wil doen. Het hoeft niet, het mag. Dat is het mooie.
@Arne: is het zo, dat als je met een zesje afstudeert je lastig carrière kan maken? Ik ken weinig mensen die hun cijferlijst moeten laten zien als ze solliciteren, dat gebeurt de laatste tijd wel wat meer heb ik het idee, maar nog steeds als uitzondering en niet als regel.
Verder snap ik de kritiek wel op de auteur, waarom die het zichzelf makkelijk maakt, et cetera. Maar 1) de auteur heeft wel genoeg engagement om de moeite te doen beroerde toestanden in zijn/haar onderwijs aan de kaak te stellen middels het schrijven van een stukje, en 2) wat je ook van de houding van de schrijver mag vinden: hij/zij stipt wel relevante punten aan.
Of het nou gaat om de begeleidingstijd voor scripties, saaie en plichtmatig afgedraaide colleges, docenten die de juiste expertise ontberen, onvoldoende werk dat toch voldoende wordt beoordeeld: het zijn dingen die soms mis gaan in ons onderwijs en die best benoemd mogen worden, als je er als student mee te maken hebt. Dat zijn ook geen zaken die beter waren geweest als de schrijver van het stuk niet een uurtje langer had doorgeslapen (los van de vraag hoe verstandig dat is).
(trouwens: lol @42 :))
Nee O42
Natuurlijk is het slecht dat je ermee wegkomt als je matig of slecht presteert. Echter, mijn ervaring is dat dat niet lukt, iig niet bij de opleiding scheikunde aan de RU. En als je er al mee wegkomt, dan wordt het wel degelijk moeilijker werk zoeken.
Maar dat is echt niet alleen (of juist niet?) bij beta-opleidingen het geval. Ik ken ook gevallen van psychologie en kunstgeschiedenis waarbij hoge punten toegang tot een onderzoeksmaster en/of promotieonderzoek opleverden, iets wat niet zou lukken met een 6 gemiddeld. Beide zijn nu gepromoveerd en hebben een goede baan.
Hetzelfde zie ik ook om me heen op de beta-faculteit: goede studenten kunnen promotietrajecten in, waar de matige studenten echt moeite hebben met het vinden van een baan na een master.
Dus ja: er moet iets gedaan worden aan het niveau als dat in bepaalde opleidingen te laag is. Maar of het schrijven van een stukje compenseert voor gemakszuchtig gedrag tijdens de studie…