Marktcultuurslaaf

~column~

Wie bij mij op bezoek komt krijgt tot zes uur een bak pleur aangeboden, en daarna een pot bier. Het aanbod beperkt zich daar helemaal niet toe, maar ondergetekende houdt van onomslachtige eenvoud. Wil je iets anders dan moet je dat gewoon even zeggen. Geen probleem, en als ik het teveel werk vind dan zeg ik dat ook eerlijk. No hard feelings. Althans niet bij mij.

“Wij mensen” schijnen overigens veel meer van keuze te houden, zo vertelde iemand mij laatst. Een kop thee zou lekkerder smaken (ja sommige mensen vinden thee echt lekker smaken!) als je ook een kop koffie was aangeboden. Enkel de keuze levert al extragratis lof. Zelf vind ik saaie thee overigens smaken naar heet water uit een mok die slecht is schoongemaakt.

Maar is keuze wel altijd goed? Vorige week was ik in een winkel en daar viel mijn oog op flessen “aloë vera”-drank. Nu is deze cactus veel beter geschikt voor zo’n zoet Aziatisch drankje dan als ingrediënt van een metrosuele shampoo die veel te duur is voor een veel te kleine flacon. Maar ook de frisdrank ermee is aan de prijs. Het aanbod bestond uit halveliterflesjes van 75 cent en anderhalveliterflesjes van 250 cent. Ik was van plan om een grote fles te kopen, ook voor twee euro vijftig, maar nu blijkt dat ik met de kleine flesjes goedkoper uit zou zijn. Maar als “frisdrank voor thuis” zit ik niet te wachten op flesjes van een halve liter. Crap. Aangeleerd mijzelf niet af te laten zetten keerde ik met lege handen huiswaarts, hoewel ik aanvankelijk best twee-vijftig had willen betalen voor een grote fles.

De markt brengt aanbieders en afnemers bij elkaar, een uitstekend concept voor al onzer secundaire levensbehoeften. Wat de consumenten willen bieden voor een product hangt van veel meer af dan slechts het nut van product zelf. Voor een luxe e-book reader die 3 jaar geleden nog 600 euro kostte betaal je nu minder dan de helft. De gevoelswaarde is echter ook op magische wijze bijna gehalveerd. Was er 3 jaar geleden een aanbieding geweest voor 300 euro had ik vooraan in de rij gestaan, maar momenteel doe ik het nog steeds zonder. Voor wat betreft die e-book reader is dat misschien nog niet zo’n drama, misschien heb ik die wel helemaal niet zo hard nodig. Ik baal er eigenlijk veel meer van dat ik met mijn stomme harses nu zonder die lekkere cactus-frisdrank zit.