De opvolger van Cohen. Durft de PvdA te kiezen?
Gisteren trad Job Cohen af als Kamerlid en fractievoorzitter van de Partij van de Arbeid. Een sympathieke man, maar als fractievoorzitter van de grootste oppositiepartij kwam hij slecht uit de verf. Hoezeer hij zijn best ook deed.
Jeroen Dijsselbloem past even op de PvdA-winkel, maar blijft dat niet voor altijd doen. De vraag is dus: wie gaat Cohen opvolgen? Wordt het Frans Timmermans of Diederik Samsom? Of misschien toch Plasterk? Dat de sprankelende Mariëtte Hamer terugkeert lijkt me onwaarschijnlijk. De PvdA raadpleegt eerst haar leden, prima plan, ervan uitgaande dat de fractievoorzitter straks ook lijsttrekker wordt.
Wie is de beste kandidaat?
Dat hangt er vanaf wat de PvdA werkelijk wil. En dat weet niemand. Wat dat betreft is de PvdA niet veel meer dan het CDA op links. Een banencarrousel voor conservatieve twijfelaars.
Heel sociaal, want het moet allemaal veel socialer van de PvdA, maar als puntje bij paaltje komt wil men vooral niet te intensief samenwerken met de SP. De PvdA is ook héél vrijzinnig, behalve als een primitieve haat-sjeik iets wil zeggen wat de PvdA stom vindt. Dan veranderen de betuttelende parlementariërs in rechters en landsgrenzen in ijzeren gordijnen.
Kortom: tot aan de verkiezingen waait de PvdA een beetje met alle winden mee, om vlak voor de verkiezingen de linkse stemmer op te roepen toch vooral op de PvdA te stemmen zodat deze partij vooral toch weer de grootste wordt. Want tja, hoe kan de linkse stemmer nou tegen de PvdA zijn? Wat is er immers om tegen te zijn? Dat is hetzelfde als zeggen dat je water vies vindt smaken, of stikstofgas vindt stinken.
Toch staat de PvdA voor een belangrijke keuze. Links vindt men een SP die groter en bedreigender is dan ooit, maar rechts vindt men de ontheemde kiezer die ooit CDA stemde, maar nu met gewetensbezwaren kampt.
Als het de PvdA erom te doen is om de grootste partij op links te worden, dan poogt ze met idealist Samsom aan het roer wat idealistische stemmers van de SP en GroenLinks af te snoepen om zo op links opnieuw de grootste te worden, maar met een verhoogd risico op een nieuw PVV kabinet.
De PvdA kan ook gaan voor een meer zakelijke koers waarmee ook de ex-CDA’er kan worden verleid. In dat geval kiest ze voor de Ivo Niehe van het parlement: Timmermans. Daarmee maakt de PvdA, al met al weinig meer dan een linksige middenpartij, volgens mij ook het beste duidelijk waar ze voor staat. Op de momenten dat de PvdA ergens voor staat natuurlijk.
Ervan uitgaande dat de PvdA – zoals gewoonlijk – heus niet zal kiezen op inhoud maar op strategie, dan kan ze kiezen voor een eerlijke, maar misschien wel wat truttige, profilering op het midden, of voor een misleidingstactiek om de piekende SP een halt toe te roepen. Maar zoals een jagerswijsheid luidt: als je op twee konijnen jaagt zul je ze beiden verliezen – aldus vrij vertaald naar Civilization III.
Stel echter dat de PvdA niet op strategie, maar op inhoud en uitstraling haar nieuwe fractievoorzitter kiest, dan is er feitelijk maar één degelijke uitgesproken kandidaat in de kamer, en dat is Ahmed Marcouch. Marcouch is eigenlijk de enige PvdA’er met ballen, iemand die altijd zonder blikken of blozen zonder wollige taal zegt waar het op staat, ook als het eens iemand tegen de borst kan stuiten. PvdA’er Marcouch durft te kiezen, maar durft de PvdA’er Marcouch te kiezen?
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Goed stuk en een bijzondere pluim voor de Civilization-verwijzing.
Goed stuk, zoals je al ongeveer wist obv mijn facebook-reactie.
Wel mis ik een beetje een doorkijkje naar de toekomst. Timmermans zal misschien best een oplevinkje kunnen verzorgen, maar zal de partij niet een (nieuwe?) eigen positie kunnen geven; geeft (in mijn ogen) de partij geen overlevingskansen.
Dat kan alleen met een nieuwe profilering (zoals SP, D66, PVV, SGP, Christenunie, GroenLinks, PvdD en zelfs VVD, een beetje, een duidelijk profiel hebben). Enige mensen die ik de PvdA een (nieuw) profiel zie geven zijn Marcouch en Samsom. Dat zijn de enige twee die nieuwe kiezers aan kunnen spreken, andere kandidaten kunnen hooguit (een deel van) het oude electoraat terughalen. Daarmee wordt de PvdA een sterfhuisconstructie.
Ik wacht nog steeds op een hervormingsgezinde doch sociale volkspartij met oog voor de lange termijn. De PvdA zou dat moeten kunnen zijn, maar slaagt er keer op keer niet in dat te worden.
Ik denk dat de PvdA het wel aandurft, maar niet de leden van de PvdA. De groepen waar een Marcouch stemmen trekt en voor hoge turnout zou zorgen zijn gemiddeld denk ik wat minder lid.
Wil de PvdA ooit weer een brede middenpartij worden dan zou men eens moeten denken aan een bredere open verkiezing zoals de socialisten in Frankrijk bij de huidige verkiezingen hebben gedaan. Wel wat moeilijker omdat er in Nederland geen presidentiële verkiezingen zijn, maar voor een breder draagvlak zal men het buiten puur de eigen leden moeten zoeken.
Ik denk dat het veel meer aan de punten ligt die ze over het voetlicht brengen dan aan wie hun leider is – al hangt dat wel samen. Volgens mij is het belangrijkste thema nu de economische crisis en moeten ze daarover meer van zichzelf laten horen tegen het neoliberale beleid, tegen de macht van banken en tegen grote bezuinigingen op het onderwijs.
Waar zijn ze dan voor? Ze zijn nu wel lang genoeg links-conservatief geweest. Ik denk dat ze – op korte termijn vaste kiezers kostend – voor hervormingen in de woningmarkt moeten pleiten, voor lastenverhoging van hoge inkomens en financiële bedrijven en voor hulp aan groepen die dat nu nodig hebben (krimpregio’s? Ouderen die veel verzorging nodig hebben? Vrouwen zonder toppositie in het bedrijfsleven? vmbo-leerlingen? Schoonmakers?).
En pak GroenLinks keihard aan op hun Kunduz-standpunt (zegt er iemand geld verslindende hobby van bomenknuffelaars die zich met boter en suiker hebben laten inpakken?), SP op hun extremisme (ze zullen wat de PvdA betreft vast in alle onderwerpen te ver doorschieten) en D66 op hun neoliberaal-light ideeën.
En de persoon die het beste past bij een economisch verhaal en ook een beetje de pers en Wilders aankan, die moeten ze hebben.
Inhoud en uitstraling worden wel heel makkelijk onder een noemer geschoven. Vaak hebben die niet zoveel met elkaar te maken. Vind het een mooi symbolisch gebaar dat de leden kunnen kiezen, maar de kans dat dan degene eruitkomt die echt als beste de fractie kan leiden lijkt me minimaal.
Een symbolisch gebaar. Dat moet wel heel erg weinig inhoudelijk zijn.
Denk ook zeker dat de keuze meer met uitstraling dat inhoud te maken heeft. Het is leuk voor de discussie dat iedereen een mening heeft over de kandidaten, maar over het algemeen kennen we hen vooral uit de media en de vraag is hoe accuraat het beeld is dat aan hen wordt geschetst.
Joep snijdt terecht het dilemma aan bij de PdvA. Om in dit land veel te bereiken moeten ze de kiezers uit het midden aan zich binden. een midden dat met de ontheemde Henk en Ingrid en de dwalende Christenen nog vrij divers is ook. Echter voor een heldere politieke ideologie is het makkelijker als je aan de rand zit. Op dat moment krijg je weer dat links elkaar het kaas van het brood eet en de tent uit vecht. Bos wist beide redelijk te verenigen. Ik denk dat Plasterk hier het meest in de buurt komt. Hoewel hij ietwat elitair is spreekt hij meer aan dan Timmermans. Verder is hij ook breed genoeg om op diverse fronten ten strijde te trekken.
Marcouch heeft inderdaad ballen. En de PvdA doorgaans niet. Ik denk dat die eigenschap ze deze keer zal beschermen tegen het plegen van electorale zelfmoord. Maar het zou een mooi plaatje vormen voor de volgende verkiezingsstrijd: Rutte vs. Marcouch.
Waarom niet de jarenlange nummer twee, vrouw en allochtoon Nebahat Albayrak naar voren geschoven? Ze zal toch niet als excuustruus vlak achter Wouter Bos en Job Cohen ingezet zijn?
Door de verkrampte houding van de PvdA ten opzichte van de man-vrouw verhouding kan het natuurlijk niet anders dan dat er een vrouw naar voren wordt geschoven. Voor de beeldvorming is Albayrak dan zeker de juiste persoon lijkt me en als (voorlopig) enige vrouw heeft ze zelfs een voorsprong ten opzichte van de anderen. Ik vind dit niet positief, maar zoals ik al eerder opmerkte verwacht ik sowieso dat het bij deze verkiezingen meer om uitstraling dan om inhoud gaat.
Albayrak staat al een eeuwigheid achter de grote mannen van de PvdA. En daar kom je niet zomaar. Ze heeft in het vorige kabinet gezeten. En bleef daar goed overeind
Waar haal jij vandaan dat ze naarvoren geschoven is?
Je kan van haar vinden wat je wil. Echter waarom gaan we er gelijk vanuit dat ze mannen nodig heeft gehad om verkiesbaar te zijn.
Niet dat ik het verstandig zou vinden van de PvdA om haar te kiezen. Echter Ik heb wel het volste respect dat ze ervoor gaat.