De TU Delft liegt niet

Studies aan de TU Delft worden makkelijker. Zo luidden de koppen vorige week. Hè hè! Eindelijk een instelling die het toe durft te geven. Natuurlijk holt de kwaliteit van onderwijs achteruit wanneer men daar niet in investeert, en kwaliteit wordt gemeten in aantallen diploma’s in plaats van de inhoud daarvan. Vanzelfsprekend keldert het niveau mee als het instapniveau waarmee aankomende studenten de middelbare school verlaten de afgelopen decennia sterker is gedaald dan de waarde van Griekse staatsobligaties. Eén plus één is twee. En dan wil ik nog zwijgen over de studenten die een intensieve bijbaan naast hun studie nodig hebben om zich niet al te diep in de schulden te werken. Helemaal nu tegenwoordig ook de kans op een hypotheek verdampt bij een hoge studieschuld.

Dapper en terecht dus, dat de TU Delft dit toe durft te geven. Voor niets gaat de zon op, en in Delft worden bovengemiddeld veel intensieve en pittige studies aangeboden, dus als er één instelling is waar dit statement gemaakt moet worden…

Bij enkele opleidingen zou tot 15% van het programma worden geschrapt zodat het studietempo omhoog kan. “De TU Delft staat met de rug tegen de muur. De enige manier om aan de wensen van de politiek te voldoen, is te zorgen dat studenten dan maar minder leren.” Zo stelt VSSD(de Delftse studentenvakbond)-voorzitter Mariska Heidema terecht.

Wat ik betreur is dat de TU de indruk tracht te wekken dat de student en diens uiteindelijke werkgever niet onder de maatregelen zullen lijden. Er wordt voorgehouden dat er alleen maar overbodige onderdelen worden geschrapt, “nice to have’s“, die de student eigenlijk nooit echt nodig heeft gehad. Maar gelooft u het?

Zou het imago van de universiteit er wellicht mee te maken kunnen hebben? Als oriënterende scholier is het misschien minder interessant ergens te gaan studeren waar men openlijk toegeeft concessies te hebben gedaan aan het onhoudbare hoge niveau van de opleiding. En toch zou men dat moeten doen, juist bij de intensieve topopleidingen, want die worden het hardst getroffen door de rendementenfetisj.

Al deze opleidingen hebben wegens bovengenoemde redenen het niveau de afgelopen jaren zien dalen en zien dat momenteel in een stroomversnelling raken. Maar iedere instelling houdt vol “geen concessies te doen aan de topkwaliteit”. KUL!

Lieve bestuurders, draai er toch alsjeblieft niet omheen. Zijlstra heeft ook u in zijn wurggreep, omdat u zonder instroom de balans niet kunt redden! Maar al uw topdocenten zullen het desgevraagd bekennen: “we leveren kwaliteit in, jaar in jaar uit”. Dat is niet leuk om te ventileren, en zolang uw conculega-bestuurders er omheen blijven draaien zal het u ook aanwas kosten. Maar is dat het hoogste goed? Of willen we eerlijk zijn over de kwaliteit van ons hoger onderwijs, in de hoop dat het ooit doordringt tot het ministerie?

Laten we de TU Delft stikken, of stellen de Delftenaren tenminste oprecht hoe de vork in de steel zit en zijn wij solidair met hen? I am Spartacus!

• Gerelateerd: Inhollandiseren? Het gelijk van TU Delft B.V. door Lisa Westerveld