Blote nekjes

De mooie zomerse dagen zijn voorbij en dat geldt ook voor mijn goede humeur. Bye bye energie. Komt het door mijn schrijnende vitamine-D tekort, of door dat lieve kleine zoontje, dat mij iedere week met een nieuw virusje alle rust ontneemt? Misschien, maar dat is niet alles.

Een straatbeeld vol ingepakte eskimo’s werkt niet bepaald mee. En ja, natuurlijk mis ik als eenvoudige man de heerlijke Hollandsche ordinaire rokjes. Skinny jeans voor mijn part. Yeah! Ik kan niet wachten tot het weer rokjesdag is. Verkocht men daar maar een adventkalender voor.

Maar hoewel een lekker kontje of een uitdagend decolleté over het algemeen een welkome oppepper is, is het gebrek eraan niet schuldig aan deze herfstdepressie. Daarmee zouden we deze primitieve kunstvorm überhaupt teveel waarde toekennen. Enkele geactiveerde primitieve mechanismen kunnen de complexe processen daarboven welliswaar tijdelijk wat overhoop gooien, maar het is niet de Prozac die de stemming duurzaam beïnvloedt zoals een mooie plaat dat kan.

Dat is wat er ontbreekt: de duurzame kunst. De hypnotiserende patronen uit Peaches en Regalia van Frank Zappa of het orgasmische geschreeuw uit The Great Gig in the Sky van Pink Floyd. Knoeperdhard stuiteren over het water op een surfplank. Hand in hand, op blote voeten met je geliefde rennen over het strand! De gewichtloosheid tijdens een duik in glashelder tropisch water, omringd door kleurrijke vissen en koraal. Daar haal ik mijn high vandaan die langer duurt dan wat platte mentale frustratie.

Maar levert rokjesdag dan geen duurzame kunst? Jazeker wel! Maar deze schoonheid is niet plat of erotisch van aard, maar zuiver puur en elegant. Waar het deze dagen van dikke jassen, sjaals en coltruien vooral aan ontbreekt zijn de mooie slanke blote dames-nekjes. Een even subtiele als magische expressie van vrouwelijkheid.

Teleurstellend genoeg wordt deze schoonheid in Nederland enorm ondergewaardeerd. Nu wil ik niet zo ver gaan als het oosterse Padaung volk, waar deze blijk van vrouwelijkheid wordt benadrukt door de nek te accentueren en op te rekken met glimmende metalen ringen. Dat gaat me wat ver. Maar een straatbeeld vol mooie blote nekjes, zoals de elegante stewardessen van Singapore Airlines dat sierlijk etaleren onder hun opgestoken glanzende haar, dat zou deze sombere periode pas echt opfleuren.

Maar helaas. Het is koud en donker buiten. Geen rokjes maar coltruien. Hopelijk komen we december nog een beetje door dankzij alle vrije dagen met lekker eten en drank. Vanaf eind december wordt het weer langzaam beter!