De VVD is eruit: U werkt niet om te leven, maar u leeft om te werken
In de continue strijd van dit kabinet om de sociale erfenis van dit land te vernietigen, heeft minister Kamp nu de twijfelachtige eer om Nederland niet jaren, maar decennia terug in de tijd te zetten. Ik ben geen historicus, maar het werklozen ontnemen van uitkering of bijstand als ze zich niet ergens te werk laten stellen is in dit land volgens mij niet meer vertoond sinds de bezetting. Maar verwonderlijk is het misschien niet. Waar de gewetenloze handelsmentaliteit van de VOC het grote voorbeeld was voor JP ‘normen en waarden’ Balkenende, is de oorlogseconomie de inspiratie voor rechts Nederland. Kamp’s voorstel is immers de ultieme logica van de totalitaire economie: u bent geen burger of Nederlander, geen vader of echtgenoot, geen dochter of vriendin. Nee, in het Nieuwe Nederland van de Vrijheid bent u enkel nog een arbeidskracht. Dit kabinet regeert geen land, maar beheert alleen nog een reservoir van potentiële productieven die ter meerdere eer en glorie van de Vaderlandsche Economie zo nuttig mogelijk ingezet moeten worden. De enige vrijheid die u binnenkort nog rest, is waar u tewerkgesteld gaat worden.Het is een maatregel die net zo stompzinnig als verwerpelijk is en berust op de kleuterlogica en het wantrouwen waar dit kabinet in grossiert. Terwijl de economie hapert en de werkgelegenheid afneemt, concludeert minister Kamp domweg dat iedereen die zonder werk zit wel te lui zal zijn om te werken. Na eerst in een vlaag van hysterische bezuinigingsdrift de economie de afgrond in getrapt te hebben, legt Kamp nu de rekening daarvan doodleuk bij de werklozen neer. Alsof half Nedederland voor zijn plezier thuis zit, of de banen momenteel voor het oprapen zouden liggen.
Want het zijn vanzelfsprekend niet Kamp en zijn vrinden van de VVD die onder deze maatregel gaan lijden. Nee, deze nieuwe werkplicht treft de 55-plussers die nadat ze door hun werkgever waren uitgekotst nooit meer aan een baan hebben kunnen komen. De mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt die in eeuwige onzekerheid van tijdelijk contract naar tijdelijk contract zwerven, omdat bedrijven hebben geleerd dat mensen een vaste baan geven niet ‘efficiënt’ is. De mantelzorgers die vrienden of familie verplegen omdat professionele zorg inmiddels onbetaalbaar is geworden. De Ahmeds en Hassans wiens sollicitatiebrieven worden versnipperd omdat er geen Arjan of Hans onder staat. Dit zijn de mensen die Kamp nog even een extra klap in het gezicht geeft, door te stellen dat het hun eigen schuld is dat ze niet net als Polen en Roemenen zonder arbeidsbeschermingen en onder minimumloon asperges willen steken.
En dat zegt nog niets over het menselijk leed dat dit plan zal veroorzaken. Gebroken gezinnen, omdat één van de ouders aan de andere kant van het land is tewerkgesteld. Sleutelkinderen die hun ouders niet meer zien omdat die allebei vier uur per dag in de file staan op weg naar het werk. Verscheurde families, ontheemde mensen, versnipperde gemeenschappen. En dat alles omdat de economie gevoed moet worden.
Bovendien is het idee dat elke werkloze één vacature kan opvullen natuurlijk te stompzinnig voor woorden. Of moet een chirurg van Kamp binnenkort in de Betuwe aardbeien gaan plukken, de timmerman bejaarde billen gaan wassen en de vrachtwagenchauffeur banket bakken? Voor Kamp zijn mensen blijkbaar al zo erg identieke werkmachines geworden, dat het al dan niet hebben van de juiste opleiding of ervaring irrelevant is. Het is 19e eeuws kapitalistisch denken pur sang: arbeiders zijn gewoon automaten die je zonder slag of stoot van de textielindustrie naar de kolenmijnen, en weer terug, kan verplaatsen.
En wat gaan we doen als deze ‘stimulans’ niet de verwachte hoeveelheid gevulde vacactures oplevert? Het minimumloon afschaffen? Werklozen het stemrecht ontnemen? Werkkampen instellen? Eén ding is in ieder geval duidelijk. Volgens dit kabinet werkt u niet om te leven, maar leeft u om te werken. En niet eens voor uzelf, maar voor het BNP.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Vind bovenstaand bericht wel erg ver gaan. Er zijn echt wel mensen met een uitkering die het allemaal best vinden en/of geen zin hebben een baan aan te nemen die men onder hun niveau vindt. In het bericht waar je naar verwijst is Kamp nogal insinuerend, maar dat sommige mensen met een uitkering worden aangespoord werk te zoeken lijkt me alleen maar goed.
Aansporen werk te zoeken gebeurt al minstens sinds de jaren ’90. Er bestaat niet voor niets de sollicitatieplicht in de Werkloosheidswet en de Wet Werk en Bijstand. Mensen in de WW zijn verplicht te solliciteren naar passend werk, in de WWB wordt dat zelfs aangescherpt naar alle soorten normaal werk wat een veel strengere eis inhoudt.
Wat Kamp aansnijdt is echter iets heel anders. Volgens Kamp moeten mensen bereid zijn naar alle uithoeken van het land te verhuizen om werk te vinden. Niet alleen is het niet menselijk om Jan van 45 die zijn hele leven nooit buiten Scheemda is geweest op een flatje drie hoog achter in Slotervaart te zetten. Het is ook het verleggen van een probleem van de in Nederland bestaande onevenwichtige verdeling van werkgelegenheid over de regio’s. Niet langer hoeft de overheid zich in te zetten op voldoende werkgelegenheid in iedere regio. De mensen die geen werk kunnen vinden moeten simpelweg verhuizen. Wat de gevolgen zijn voor de leefbaarheid van perifere regio’s als Oost-Groningen laat zich volgens mij niet moeilijk voorspellen.
Daarnaast worden werklozen zoals Frank terecht aangeeft als productiemiddel gebruikt. Vrijheid voor degenen die het zich kunnen veroorloven (niet toevallig overwegend de VVD-achterban), loonslavernij voor degenen die in een minder luxe positie zitten.
Ik vind dat getuigen van nogal simpele logica. Er zijn ook gevangenen die na vrijlating opnieuw de fout in gaan. Moeten we daarom maar nooit meer iemand de gevangenis uit laten?
Ik ben het er niet direct mee oneens dat mensen gestimuleerd moeten worden een baan te vinden. Maar ten eerste gebeurt dat al, en ten tweede zijn er al genoeg mensen die wél hard proberen opnieuw een baan te vinden, waarbij Kamp met een beetje pech het enige restje bestaanszekerheid wat ze momenteel hebben wegneemt.
Want dat is wel de, in mijn ogen, bijzonder serieuze implicatie van dit beleid. Dat een universeel geldige sociale verzekering wordt afgeschaft, en vervangen door een voorwaardelijke, waarbij de Staat voor jou gaat bepalen welk, op welke afstand, al dan niet geschikt is. Ik vind het dan zelf meer dan lichtelijk ironisch dat twee partijen met het woord ‘Vrijheid’ in de naam dit soort dwangmaatregelen uit de kast trekken.
Waarbij komt dat het, volgens mij, nog zinloos is ook. Het probleem is (en blijft, de komende jaren) dat er te weinig banen zijn. Dat los je niet op door dan mensen hun enige inkomen af te pakken.
Schaam je kapot t.o.v. de slachtoffers van Hitler, Goering en Sauckel. Jullie weten niet waar jullie over praten.
Wel eens van de hyperbool als stijlfiguur gehoord? Frank hoeft zich hier helemaal niet voor te schamen. De VVD moet zich schamen om mensen op deze manier als louter middel te willen gebruiken.
Je hebt hyperbolen en hyperbolen.
Ik ben het eens met Chris. Deze blog past kan zo in het rijtje “Abortus makes free”. De blog is ook eerder weerzinwekkend dan tot nadenken aanzettend.
Stel je niet zo aan mensen, er wordt hier een vergelijking getrokken naar een fenomeen wat idd sinds de bezetting niet meer voor is gekomen. En zelfs ook maar in de eerste regels verder komt het niet terug.
Ik snap dat je het niet eens bent met de echte inhoud van het blog. Dat mag, maar ga het niet op een stijlfiguur aanvallen, als je het stiekem gewoon niet met de inhoud eens bent.
Verder komt het niet terug? Vanwaar dan de verwijzing naar minister Werkkamp en de “nieuwe Arbeidseinsatz”? Het kan aan mij liggen, maar volgens mij komt hetwel degelijk verder terug.
En dan nog; al zou het alleen in de eerste regels staan, dan nog wordt in de inleiding (compleet met het propagandaplaatje) wel mooi de toon gezet voor de rest van het artikel.
Wie maar genoeg doordenkt kan altijd wel een verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog bedenken (“Wil dit kabinet dat de treinen op tijd rijden? Dat wilde Mussolini ook!”).
Maar het kan er wel toe leiden dat een dergelijke vergelijking lezers eerder afstoot en tegen je op zet, dan dat het ze aan het denken zet. Dan sta je als auteur al een streepje achter, nog voor je je punt hebt kunnen maken.
Nogmaals, met een dergelijke inleiding en plaatje zet de auteur de toon voor het hele artikel.
En daar kun je hem best op aanspreken, of je het nu verder met hem eens bent of niet.
(Eigenlijk reageer ik op Marcel, maar dat mag van het webformulier niet…)
Het verschil tussen een vergelijking van de NS met Mussolini, of deze maatregel met de Arbeitseinsatz, is dat de laatste op een relatief uniek verschijnsel berust,en de eerste niet. Mussolini was er niet uniek in dat hij treinen op tijd wilde laten rijden, dat wilden heel veel respectabele mensen ook.
Maar het ontzeggen van een uitkering wanneer door de overheid aangewezen werk niet wordt aangenomen, is, in Nederland, wel een relatief uniek verschijnsel. Ik heb ook niet eerst bedacht ‘laat ik WO2 erbij slepen’, en toen deze vergelijking gemaakt. Nee, ik kwam dit in een andere discussie tegen, heb opgezocht (weliswaar op Wikipedia) of het inderdaad klopte dat indertijd het stopzetten van uitkering onderdeel was van de Arbeitseinsatz was, en was zelf redelijk geschokt door de overeenkomsten tussen dat systeem en het voorgestelde beleid van Kamp, zoals dat in het door mij aangehaalde artikel staat weergegeven. Het is in beide gevallen de Staat die uitvaardigt wel werk er geaccepteerd dient te worden. Het is in beide gevallen het ondergeschikt maken van mensen aan de economie, door ze slechts te willen zien als arbeidskrachten die zo efficiënt mogelijk ingezet moeten worden.
Als je iets verder kijkt dan je neus lang is Marcel, dan zie je dat ik mijn inhoudelijke mening ook gegeven heb.
Frank, ik vind dat de vergelijking tussen dit plan van minister Kamp en de Arbeitseinsatz alsnog niet op gaat; er wordt met het plan van Kamp (in ieder geval in mijn ogen) een compleet ander doel gediend.
Onder de Arbeitseinsatz werden zowel werklozen als werkenden gedwongen om werk te doen dat de Duitse oorlogseconomie ten goede kwam, zoals in metaalfabrieken werken om ervoor te zorgen dat er voldoende wapens geleverd werden aan de Duitse soldaten.
Ik kan het mis hebben, maar volgens mij is het doel dat Kamp nastreeft simpelweg het besparen van kosten.
Wil Kamp dat mensen “zo efficiënt mogelijk” ingezet worden en maakt hij ze ondergeschikt aan de economie? Wil Kamp dat werklozen per se dát werk gaan doen? Of wil hij dat ze überhaupt ingezet worden, zodat ze de economie in ieder geval geen geld kosten?
Hoe rechtvaardig je de maatregel inhoudelijk vindt, hangt af van je uitgangspunt.
Ik neem aan dat jij uitgaat vanuit de werkloze; wat zijn z’n behoeftes (zoals een uitkering), hoe houden we zoveel mogelijk rekening met hem?
Zelf ga ik meer uit van degene die er voor opdraait; de belastingbetaler. Ik ben er voorstander van dat werklozen een uitkering krijgen, maar ik vind het niet meer dan redelijk dat deze niet eindeloos wordt uitgekeerd. Het is niet voor niets al zo dat je na een jaar werkloosheid verplicht bent alle arbeid te accepteren.
Maar dat vind ik logisch; hoe verantwoord je anders aan een arbeider die zich dag in dag uit inzet om brood op de plank te krijgen, dat een deel van zijn geld naar iemand voor wie er misschien wel een prima passende baan beschikbaar is gaat?
Er zijn genoeg mensen die verhuizen voor een baan, maar zouden die nu echt moeten blijven betalen voor mensen die dat weigeren te doen?
Overigens wil ik wel nog even kwijt dat ik het goed artikel vind en je met je vergelijking mensen wel aan het denken zet (ook al gaat die vergelijking voor mij niet op en ben ik het inhoudelijk op veel punten niet met je eens).
Het punt dat ik eerder probeerde te maken was ook alleen dat je als auteur van een artikel wel een bepaalde reactie kan oproepen bij mensen die er wel aanstoot aan nemen.
————
Pepijn, mijn reactie was gericht op Ids. Hij of zij gaf aan dat jij deze blog aanviel op de gebruikte stijlfiguur en ik gaf aan dat er geen probleem is om iemand op deze stijlfiguur aan te spreken.
Dat jij ook je inhoudelijke mening gegeven hebt, doet geen afbreuk aan wat ik heb neergezet.
Ik vraag me om te beginnen altijd af waar die 100.000 op is gebasseerd. om te beginnen kan 1 baan uitstaan op meerdere plaatsen. Daarnaast komen er iedere week banen bij en toch blijft men spreken van 100000. Hoe komt dat? Simpel omdat veel banen gewoon worden ingevuld alleen dan vaak door mensen die al werk hadden. Sterker interne sollicitanten krijgen regelmatig eeen voorkeursbehandeling.
Als je de VVD over werk hoort praten gaat het altijd over het krijgen vanm indr uitkeringsgerechtigde. Werk behoort volgens mij ook een toekomst te bieden. Al het geld om overheden te stimuleren om mensen aan het juiste werk te matchen wordt bevondien drastisch in gesneden. Ik heb geen bezwaar tegen om werklozen te stimuleren naar werk. Alleen dan moet het wel een weg zijn die het juiste perspectief biedt. Als ik dit zo is hoor wordt straks aan ouders met kinderen gevraagd om te verhuizen naar werk waarvan het zeer waarschijnlijk is dat ze er naar een paar maanden uitgezet worden. Als k naar werk zoek dan is een belangrijke vraag van de recruiter regelmatig: Waar wordt je blij van? Die mensen zijn er dus meer bezorgd over de motivatie voor werk dan ikzelf.
Schitterend, de eerste discussie die uitloopt op een Godwin nog voordat ‘ie begonnen is.
Het onderwerp zelf is een moeilijke kwestie. Binnen de logica van economie en internationale handel is dit een legitieme beslissing. Buiten die logica is het een moreel verwerpelijk plan.
Ik heb het idee dat ‘de hele wereld’ hard loopt te stressen om de economie, en dat uit volledige angst het menselijk aspect uit het oog wordt verloren. De maatregel van Kamp lijkt me dan ook een voorbeeld van paniekvoetbal. De vraag is, hoe gaan ‘s werelds leiders uit deze psychose komen?
Voor zover je stelt dat mensen niet hoeven te verhuizen om een tijdelijke, onzekere baan te vervullen ben ik het met je eens. Maar als er een redelijk werkaanbod (tijdelijk > 1 jaar) beschikbaar is, dan vind ik dat je best mag verlangen dat mensen verhuizen. Nederland is een klein landje en alle reisafstanden zijn absoluut gezien klein.
Wees blij dat je werk kunt krijgen zou ik zeggen, ook al moet je daarvoor noodzakelijk verhuizen. Daarbij is het misschien een mooie stimulans om dan maar die iets minder leuke baan in de buurt te accepteren.
Tja, ik denk dat de optie om te verhuizen makkelijker is voor vrijgezelle, hoogopgeleide jonge werknemers, dan voor getrouwde en oudere mensen, die aan huis en hypotheek vastzitten.
De termijn van langer dan één jaar die je hier geeft, vind ik zelf dan ook belachelijk. Wat moeten die mensen doen als ze na dat ene jaar weer op straat gegooid worden? Opnieuw verhuizen? Opnieuw echtgenoot vragen ook de baan op te zeggen, kinderen weer van school halen?
Wat mij zo kwaad maakt aan dit beleid van Kamp, en wat ik deels terugzie in de reacties hier, is dat we mensen alleen nog maar zien als economische wezens. Je ‘moet’ daarheen waar er werk is, want dat is economisch ‘efficiënt’. Dat mensen ook nog lid zijn van een gezin, van een familie, van een gemeenschap, wordt welgevoeglijk buiten beschouwing gelaten. Om nog maar te zwijgen op het persoonlijke effect op mensen. Wat doet het met iemand als je die na dertig jaar metselen opeens neerzet in de tuinbouw of als schoonmaker? Wat doet dat met de eigenwaarde van die persoon, met het idee op zelfbeschikking en onafhankelijkheid. Om nog maar niet te zwijgen over het eventuele geluk wat een mens uit die baan zou kunnen halen.
Ik ben benieuwd naar je uitwerking van het probleem dat je ook noemt: in onze wetgeving is het zo geregeld dat het verschil tussen tijdelijke en vaste contracten te groot is. En dat je maximaal 3 tijdelijke contracten bij een werkgever mag hebben, kort gezegd. Daar zou je ook wat kunnen bereiken.
Verder is die godwin volstrekt onnodig, en inderdaad beledigend voor sommigen. Je argumentatie zou zonder een stuk sterker kunnen zijn.
En verder, simpele banen moeten aannemen als werkloze: ik ben voor. Verhuizen, weet ik niet, maar ik heb ook nog geen argument voor of tegen gehoord.
Mijn argument tegen gedwongen verhuizing is dus, dat ‘de werkloze’ meestal geen individu is, maar is ingebed in een omgeving, zoals gezin, familie of gemeenschap. En dat je door de werkloze te dwingen te verhuizen, die binding met de omgeving wreed verstoort.
Kijk, ikzelf zweef met alle plezier van Nijmegen naar Ottawa, van Amsterdam naar London. Maar als je mijn broertje onder dit plan naar een baan 100km verder weg zou verplaatsen, zou hij daar niet alleen doodongelukkig van worden, het zou ook daadwerkelijk onheilzaam zijn. Hetzelfde geldt bijv. voor mijn ouders, die momenteel als enige familie in dezelfde stad voor mijn grootvader kunnen zorgen.
W.b. die jaarcontracten. Ik vind dat een lastige kwestie. Ik ben niet per direct tegen een verandering van het ontslagrecht. Maar ik denk niet dat het daar alleen aan ligt. Volgens mij speelt ook mee dat die jaarcontracten gewoon goedkoper zijn voor de werkgever. Want in mijn omgeving zie ik het ook voorkomen dat werkgevers je praktisch zes jaar een baan garanderen, als je na drie jaar maar even 3 maanden pauze neemt, om dan weer voor drie jaar terug te komen. Waarom zou een vaste baan over zes jaar dan niet kunnen?
Wat is het nut van een dergelijke hyperbool? Hij roept bij mij vooral weerstand op, waar ik het verder wel met je kritiek eens ben. Je schrijft zo’n artikel toch voor een bepaald publiek? Welk publiek? Op deze manier komt het op mij over als quasi-geëngageerde ijdeltuiterij.
Nou, er zijn in ieder geval reacties.
Laat ik voor ik begin met reageren op iedereen even wat achtergrond bij dit stuk plaatsen. Toen ik dit stuk schreef was ik vrij kwaad op Kamp. Kwaad, omdat het beleid dat hij voorstelt mensen in mijn directe omgeving keihard zou raken. Mensen die ontzettend hard proberen het beste van hun leven te maken, en waar ik veel om geef. En zodra je dat doet, word ik heel, heel erg fel.
Dan allereerst over de zogenaamde Godwin. Ik ben het er niet mee eens dat ik hier een ongeoorloofde verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog heb gemaakt. Waarom ik dat niet vind? Omdat het beleid wat Kamp voorstelt daadwerkelijk in WO2 in Nederland is ingevoerd. Ik beweer vervolgens niet dat we Joden gaan uitroeien, ik heb nergens ‘Arbeid Macht Frei’ in mijn stuk verwerkt, ik zeg niet dat Rutte de nieuwe Hitler is. Bovendien voeg ik nog de disclaimer bij dat ik geen historicus ben en dat de uitspraak dus begrensd is door mijn (geringe?) kennis op dit gebied.
Op het moment dat ik dat verband inderdaad juist constateer, vind ik het niet zozeer mijn verantwoordelijkheid is. Ik doe het alleen om te illustreren hoe uniek het voorstel van Kamp is, en in welke context het de laatste keer is ingevoerd. Als mensen daar vervolgens over struikelen, dan vind ik dat eerder reden om je af te vragen wat we van dit voorstel moeten vinden. Immers, wat is verwerperlijker: een vergelijking maken naar WO2 of beleid uit die tijd gaan invoeren?
Natuurlijk kan het zijn dat mensen elke verwijzing naar WO2 überhaupt ongeorloofd vinden. Dat kan, maar dat lijkt me bijzonder lastig. Overigens is ook het langs elkaar leggen van beleid toen en nu niet nieuw. Toen in Nederland de identificatieplicht werd ingevoerd, is ook opgemerkt dat dit sinds de oorlog niet meer gezien was. En dat door mensen die een stuk dichter bij de oorlog leefden dan ikzelf.
Dan over de toon. Zoals gezegd, ik was boos. Bovendien wilde ik een enigszins provocerend stuk schrijven. Schijnbaar lezen mensen liever retorische polemieken of humoristische verhaaltjes, dan een relatief zakelijke beschouwingen over een onderwerp. Die laatste produceer ik al genoeg, daar wilde ik deze keer niet voor kiezen. Dat de naam Kamp zich makkelijk laat omvormen naar Werkkamp was overigens slechts mooi meegenomen.
Wederom, het kan zijn dat mensen een dergelijke toon onaanvaardbaar vinden. Ik denk niet dat ik hier erg veel grover ben geweest dan wat er zich tegenwoordig in het parlement afspeelt (Pol Pot, iemand?). En ik heb niet eens een publieke voorbeeldfunctie.
Overigens ben ik blij dat er desalniettemin ook inhoudelijke reacties zijn. Daar ga ik nu niet op reageren, aangezien het wat laat is. Maar ik hoop daar later deze week op terug te komen.
Wat ik inschat als zijnde de meest aanstootgevende reacties, is inmiddels verwijderd. De verwijzing naar het beleid blijft momenteel staan, omdat deze, volgens mij, feitelijk juist is en ik het nog steeds zinvol acht om aan te geven in welke ‘traditie’ dit voorstel van Kamp zich bevindt.
Nee, Frank!! Zelfcensuur is ook censuur! EN WEET JE WIE ER OOK AAN CENSUUR DEED!!11!!1!?
Goed, nu weer wat nuttigs doen 😉
Ja, ik was de belangrijkste les van John Cleese vergeten. ‘Do not mention the war’:
http://www.youtube.com/watch?v=7xnNhzgcWTk
Het is zo simpel allemaal. De overheid moet er gewoon voor gaan zorgen dat, in met name de lagere tot net niet middenstandsbanen, meerdere mensen 1 vacature op kunnen vullen. Op deze manier krijg je veel mensen aan het werk. Vul daarbij het lagere salaris dat mensen krijgen, ze werken tenslotte minder, aan met een aanvullende uitkering en je krijgt de economie weer op gang. Uiteindelijk leidt dit tot meer banen en zullen langzaam de meerpersoons banen verdwijnen waardoor ook de uitkeringen omlaag gaan. Groeten en goede avond.
Leuk. Terwijl ik weg ben gaat Nederland dus naar het Tanzania van de jaren ’60 en ’70! Zoek voor de grap eens Umajaa op en zoek de overeenkomsten.
Tja, hoe een discussie heerlijk uit de bocht kan vliegen… Overgevoeligheid voor godwins aan de ene kant vs overgevoeligheid voor strengheid aan de andere kant… Gaat het ook nog ergens over de inhoud?
Laten we eerlijk zijn: dit beleid gaat heel ver, maar zal aan de andere kant weinig voorkomen. Hoe vaak is er nu echt een baan in Groningen voor een werkloze Limburger? En is er dan echt geen werkloze Groninger in de buurt? Dus waar praten we feitelijk over?
Aan de andere kant: iedereen weet dat de sollicitatieplicht niet werkt zonder stimulans om die baan daadwerkelijk te houden. Ik heb ze vaak zat langs zien komen: als manager bij McDonalds nam ik bijstandsgerechtigden aan. Totaal ongemotiveerd, al op de eerste werkdag te laat of niet op komen dagen en smekend (een keer zelfs letterlijk) om ontslagen te worden. Konden ze terug de bijstand in om hopelijk nooit meer de pech te hebben daadwerkelijk aangenomen te worden.
Grootste probleem: het loont niet! De bijstand is zo weinig minder dan het minimumloon, dat ze gewoon netto minder overhouden vanwege alle bonussen die er aan de bijstand hangen (tv elke 5 jaar, wasmachine elke 5 jaar, etc), die je niet krijgt met een minimum loon. Oplossing: minimumloon omhoog dan had ik ze nooit aangenomen, veel te duur. Dus bijstand omlaag of die bonussen eraf.
Het is je vergeven hoor 🙂
Als deze uitspraak naar mij is gericht (wat ik hoop), dan wil ik je bij deze graag uitnodigen om een discussie over het voorstel van Kamp op te zetten. Dat vind ik zelf namelijk ook nog steeds de moeite waard 🙂
(Hoewel ik, als de tijd het me toestaat, ergens deze week wellicht een genuanceerde, doch uitermate droge en saaie beschouwing aan het onderwerp zal wijden).
“Hoe vaak is er nu echt een baan in Groningen voor een werkloze Limburger? En is er dan echt geen werkloze Groninger in de buurt? Dus waar praten we feitelijk over?”
Vraag het aan kamp die maakt er een wet voor. En voor alle duidelijkheid. Mijn Cv schrijft na een paar regels: Verhuisbereid en ik ga deze week zelfs in gesprek over een baan in regio Zwolle en wat daarboven zoal ligt. Echter Kamp zijn doelstelling lijkt uitkeringen verminderen en snel ook. Dan vraag ik me af waar hij naar zoekt. Een afgestudeerde uit Nijmegen die de baan van een Pool in de aspergeteelt gaat opvullen? En zo niet hoe gaan we zorgen dat de gemeente of andere handhavende partijen verder kijken dan hun neus lang is.
“Grootste probleem: het loont niet! De bijstand is zo weinig minder dan het minimumloon, dat ze gewoon netto minder overhouden vanwege alle bonussen die er aan de bijstand hangen (tv elke 5 jaar, wasmachine elke 5 jaar, etc), die je niet krijgt met een minimum loon. Oplossing: minimumloon omhoog dan had ik ze nooit aangenomen, veel te duur. Dus bijstand omlaag of die bonussen eraf.”
Een wasmachine of TV aanschaffen is in de bijstand nog een heel gedoe. Als je om steun vraagt begint men eerst over een lening. En je mag rustig een maandenlange procedure in. Ook als je je kamer wordt uitgezet en dus niet over 3 maanden je was wil doen.
Maargoed iedere 5 jaar een wasmachine, wat moet jer ermee. Zolang die machine wast is het best en iedere 5 jaar tv ach ja . Is leuk maar niet meer dan dat. Minimumloon omhoog. Ach man een simpele TV kost niet zoveel hoor. Tja tenzij je werkloze zo´n groot beest geeft. . Ik zie ook niemand die hem inruilt omdat ze zo waardevol zijn. Als je hem al nodig hebt en hem anvragen via de bijstand is erg vermoeiend. Wellicht kunnen we het gewoon zo moderniseren dat je niet alleen recht hebt op een wasmachine als je bijstand trekt.
Trouwens de Mc Donals Serieus? Ík weet niet wat daar in de slag is maar volgens mij praat je in dat soort sectoren toch meestal niet over volwaardig loon en zelfstandigheid. Studenten betalen op loon naast hun stufi minder belasting en werken er relatief best graag. Of nog beter neeem een 20 jarige en je betaalt een fractie van het minimumloon. We hebben in NEderland immers tot ik geloof 23 jaar jeugdloon.
En wat betreft die wasmachine. Ik weet niet hoor maar zie jij je werknemers niet graag met schone kleding dan en je familie ook trouwens?? Ik zie niet wat we hier mee op schieten.
Jasper: het gaat niet op de wasmachine zelf, het gaat erom dat iemand met een minimum loon er zelf een (een oude) moet kopen. De bijstandsgerechtigde kan zijn oude op marktplaats verkopen evenals de (flatscreen-)tv. Dat is een paar honderd euro per stuk per 5 jaar en slechts voorbeelden, er zijn vast meer extras. Dat telt aardig op vergeleken met het vrij besteedbaar inkomen van een bijstandsgerechtigde.
Verder: wat wil je zeggen over McDonalds? Dat dat te min is om voor te werken? Als er een werkgever is waar ongediplomeerden door kunnen stromen naar managementfuncties (en verder) is het de mac wel. En ze betalen gewoon het wettelijk loon, vaak nog iets meer, zelfs voor de eenvoudigste hamburgerdraaier. Of is ook dat te min voor iemand uit de bijstand? En voor de mac zal je nooit hoeven verhuizen, die zitten in elke stad en overal is personeel tekort.
Dus: als je geen asperges wil steken in Limburg of tomaten wil plukken in het Westland: solliciteer bij de mac. Ok, als je vegetarier bent is het misschien niet je beste keus.
Verder mag je nog steeds de eerste zoveel tijd in je eigen regio zoeken en ook een, nog langere, tijd naar werk in je sector/op niveau. Pas als je jarenlang niks kan vinden, of wil vinden, komen dit soort draconische maatregelen om de hoek kijken. En tegen die tijd heb je al wel bewezen dat je niet echt heel graag een baan wil hebben. Of je hebt natuurlijk media en entertainment management bij Inholland gestudeerd..
Persoonlijk heb ik voorlopig makkelijk praten, maar ook de chemie-sector ligt op z’n gat en het is nog maar de vraag of er na m’n promotie ergens werk op niveau is. Maar ik vind het toch een geruststellend idee dat ik altijd nog bij de mac terug kan, alles beter dan thuis op de bank.
“Verder: wat wil je zeggen over McDonalds? Dat dat te min is om voor te werken? Als er een werkgever is waar ongediplomeerden door kunnen stromen naar managementfuncties (en verder) is het de mac wel. En ze betalen gewoon het wettelijk loon, vaak nog iets meer, zelfs voor de eenvoudigste hamburgerdraaier. ”
Ik zeg nergens dat het te min. Ik vrees dat je dit zelf verzint.Ik neem aan dat je reageert op mijn opmerking over jeugdloon en studenten? Ik moet vissen want je verteld het me niet. Nouja ik zie die personen in supermarkten ook en ik weet dat ook enkele chef zijn van de lokale winkel. Nou dan mag ik toch best zeggen dat ik vermoed dat een dergelijk bedrijf graag deze mensen aanneemt? Daar lijkt me niks minderwaardigs aan. Als het bij de mac anders zit dan kun je dit gewoon melden lijkt me.
Ik zal niet zeggen dat je iedereen er neer moet zetten. Echter het is inderdaad een waardige baan.
De rest kom ik later op terug maa volgens mij ben je te zwar wit over de luxe in de bijstand. Het is niet even ik loo¨p het gemeente huis binnen en bestel een grote flatscreen. Okee een flatscreen wel, ik heb ooit 3 jaar gelede een normale tv gezocht die kende de winkels niet meer. En dan ga je geen ding van marktplaats halen die over 1 maand kapot kan zijn omdat hij nie gekeurd is.
“Verder mag je nog steeds de eerste zoveel tijd in je eigen regio zoeken en ook een, nog langere, tijd naar werk in je sector/op niveau. Pas als je jarenlang niks kan vinden, of wil vinden, komen dit soort draconische maatregelen om de hoek kijken. En tegen die tijd heb je al wel bewezen dat je niet echt heel graag een baan wil hebben. Of je hebt natuurlijk media en entertainment management bij Inholland gestudeerd.. ”
Jarenlang?? heb je en bron. De gemeente Nijmegen verkondigd nu al dat je na 1 jaar alles ik herhaal alles moet accepteren. Alleen maken ze dit in de praktijk dan vervolgens niet waar. Dan moeten ze di banen namelijk ook eerst vinden en het verantwoorden tegenover de werkgever die ze aanbiedt.
En Kamp is zijn wet nog aan het schrijven dus waar haal jij die zekerheid vandaan ook over reis verplichting?
Ter aanvulling. Kamp heeft nog even aangegeven dat ook als je als 55-plusser op straat wordt geworpen, dat eigenlijk je eigen schuld is en dat je dan maar moet verhuizen.
Het zal allicht goed zijn voor de doorstromingen op de huizenmarkt…
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2824/Politiek/article/detail/3074519/2011/12/13/Kamp-ouderen-moeten-zelf-zorgen-dat-ze-waarde-houden-op-arbeidsmarkt.dhtml
Marcel, ik heb mijn antwoord even hier neergezet. Dat ging wat makkelijker 🙂
“Frank, ik vind dat de vergelijking tussen dit plan van minister Kamp en de Arbeitseinsatz alsnog niet op gaat; er wordt met het plan van Kamp (in ieder geval in mijn ogen) een compleet ander doel gediend.
Onder de Arbeitseinsatz werden zowel werklozen als werkenden gedwongen om werk te doen dat de Duitse oorlogseconomie ten goede kwam, zoals in metaalfabrieken werken om ervoor te zorgen dat er voldoende wapens geleverd werden aan de Duitse soldaten.
Ik kan het mis hebben, maar volgens mij is het doel dat Kamp nastreeft simpelweg het besparen van kosten.”
Dat zwaard snijdt natuurlijk aan twee kanten. Je bespaart kosten omdat je geen uitkeringen hoeft te verstrekken, en je stimuleert de economie door meer mensen te laten werken. Waar het mij om ging is dat er een aanval wordt ingezet op de ‘onproductieven’, vanuit het oogpunt dat hun leven en hun situatie minder relevant is dan de economie en de Staatsbegroting. Ik vind het bijzonder verwerpelijk dat dit kabinet mensen alleen maar ziet als economische wezens: machines die ofwel geld kosten, ofwel geld opleveren. En daarmee dus volledig voorbij gaan aan wat een mens nog meer is, behalve eventueel een arbeider.
“Ik neem aan dat jij uitgaat vanuit de werkloze; wat zijn z’n behoeftes (zoals een uitkering), hoe houden we zoveel mogelijk rekening met hem?”
Ja, deels. Maar het gaat mij ook om de omgeving van de werkloze. Zoals eerder gezegd: de werkloze heeft een gezin, wellicht kinderen, een partner die wél een baan heeft. Wat moet er met hen gebeuren als de werkloze van Kamp naar de andere kant van het land moet vertrekken?
“Zelf ga ik meer uit van degene die er voor opdraait; de belastingbetaler. Ik ben er voorstander van dat werklozen een uitkering krijgen, maar ik vind het niet meer dan redelijk dat deze niet eindeloos wordt uitgekeerd. Het is niet voor niets al zo dat je na een jaar werkloosheid verplicht bent alle arbeid te accepteren.
Maar dat vind ik logisch; hoe verantwoord je anders aan een arbeider die zich dag in dag uit inzet om brood op de plank te krijgen, dat een deel van zijn geld naar iemand voor wie er misschien wel een prima passende baan beschikbaar is gaat?”
Ik denk dat deze discussie vooral divergeert op het beeld van de werkloze. Ik merk dat veel mensen werklozen nogaleens zien als mensen die eigenlijk geen zin hebben om te werken, maar het prima vinden hun handje op te houden en zich door de ‘hardwerkende Nederlander’ te laten betalen. In een tijd van gebrekkige werkgelegenheid en economische neergang is een groot (het grootste) deel van de werklozen volgens mij wel degelijk op zoek naar werk. Maar kan je het een bouwvakker aanrekenen dat hij na 30 jaar als bouwvakker weer werk zoekt in de bouw, en er een probleem mee heeft om
Wat ik persoonlijk het meest storend vind aan het voorstel, is de willekeur en grote mate van overheidsdwang op een mens. Want het kan nu dus voorkomen dat twee mensen, die beiden 25 jaar WW hebben opgebouwd, nu een andere behandeling krijgen, omdat de overheid vindt dat er voor de één een passende baan in de buurt is en voor de ander niet. Dat vind ik bijzonder sterk ingaan tegen het idee dat je door te werken een recht op een bepaalde mate van volksverzekering opbouwt.
Zeker van oudere werknemers vind ik het een schoffering. Iedereen weet dat die mensen eruit worden gegooid vanwege hun leeftijd. En vervolgens meldt Kamp doodleuk dat het hun eigen schuld is dat ze in de tussentijd niet continue op cursus zijn geweest om alvast twaalf andere beroepen te leren. En dat ze vervolgens maar bereid zouden moeten zijn om, met achterlating van alles wat ze hebben opgebouwd, achter het werk aan te verhuizen (en de vraag is dan, voor hoe lang).
Voor hoogopgeleide, jongere, alleenstaande en flexibele mensen is dat weliswaar geen probleem. Maar voor ouderen, met partner en/of gezin, huis met hypotheek en een beperkte opleiding en ervaring op maar één gebied, daarvoor lijkt dat me een stuk lastiger.
Frank, gewoon vanaf hier blijven reageren dan? 😛
Waar het mij om ging is dat er een aanval wordt ingezet op de ‘onproductieven’, vanuit het oogpunt dat hun leven en hun situatie minder relevant is dan de economie en de Staatsbegroting. Ik vind het bijzonder verwerpelijk dat dit kabinet mensen alleen maar ziet als economische wezens: machines die ofwel geld kosten, ofwel geld opleveren. En daarmee dus volledig voorbij gaan aan wat een mens nog meer is, behalve eventueel een arbeider.
Vind ik nogal overdreven.
Dat het kabinet zich bezig houdt met de economie en de Staatsbegroting is logisch, dat wordt namelijk van ze verwacht. Dat dit kabinet van mening is dat er binnen het sociale zekerheidsstelsel minder geld moet worden doorgesluisd naar werklozen, betekent nog niet meteen dat het leven of de situatie van een werkloze er minder toe doet.
Ergens moet de grens liggen, en de grens van dit kabinet ligt weer anders dan die van het vorige kabinet. Wat misschien maar beter is ook, aangezien onder de eerdere kabinetten het begrotingstekort is ontstaan dat het huidige kabinet zo hard probeert weg te werken.
Gaat het kabinet volledig voorbij aan wat een mens is behalve een arbeider? Ik denk van niet.
Ja, deels. Maar het gaat mij ook om de omgeving van de werkloze. Zoals eerder gezegd: de werkloze heeft een gezin, wellicht kinderen, een partner die wél een baan heeft. Wat moet er met hen gebeuren als de werkloze van Kamp naar de andere kant van het land moet vertrekken?
Meeverhuizen misschien? Dat iemand aan uit Groningen een baan krijgt in Limburg, betekent nog niet meteen dat er ook verhuisd moet worden naar Limburg. Je kunt ook iets zoeken in Brabant, Gelderland of Overijssel, zodat je partner gewoon zijn/haar baan kan behouden. Allebei evenveel reistijd. Voor de kinderen zal het minder leuk zijn inderdaad, maar er zijn genoeg kinderen die van school moeten wisselen omdat paps en mams hun droomhuis in een andere plaats hebben gevonden. En er zijn genoeg ouders bereid te verhuizen wanneer bijvoorbeeld paps een baan krijgt aan de andere kant van het land. Kinderen kunnen een reden zijn om niet te willen verhuizen, maar het is geen breekpunt voor veel mensen die wel een volledig vrije keuze hebben. Voor mensen met minder keuzevrijheid hoeft het ook geen ramp te zijn.
Bovendien moeten Nederlanders zich niet zo aanstellen m.b.t. reistijd. In grotere landen als Duitsland en Frankrijk kijkt er volgens mij niemand raar op als je zegt dat je meer dan 250 km af moet leggen naar je werk. De vraag is dus ook in hoeverre verhuizen überhaupt nodig is.
Ik denk dat deze discussie vooral divergeert … … (het grootste) deel van de werklozen volgens mij wel degelijk op zoek naar werk.
Ik ben niet iemand die er vanuit gaat dat werklozen luie nietsnutten zijn, al ken ik zelf een aantal mensen die het wel prima vonden om langer in de WW te blijven hangen dan noodzakelijk was.
Maar over het algemeen denk ik dat werklozen inderdaad op zoek zijn naar werk, en niet alleen omdat anders hun uitkering wordt stopgezet.
Ik denk dan ook niet dat we daarop van mening verschillen.
Want het kan nu dus voorkomen dat twee mensen, die beiden 25 jaar WW hebben opgebouwd, nu een andere behandeling krijgen, omdat de overheid vindt dat er voor de één een passende baan in de buurt is en voor de ander niet.
Het is niet zo zeer wat de overheid vindt, maar in hoeverre er daadwerkelijk werk te vinden is. Het UWV zal sowieso eerst kijken of er passend werk dicht bij huis te vinden is, maar als een werkloze passend werk dichtbij huis afslaat of er simpelweg geen werk te vinden is, kan er best gekeken worden naar werk wat verder weg. Tenzij de werkloze zelf aangeeft dat hij ook minder passend, leuk of goedbetaald werk wil accepteren dat dichterbij huis is, natuurlijk.
Zeker van oudere werknemers vind ik het een schoffering. Iedereen weet dat die mensen eruit worden gegooid vanwege hun leeftijd.
Niet zozeer vanwege hun leeftijd, maar het hogere minimumloon dat voor deze mensen moet worden neergeteld.
En ja, dat is lullig. (Ik wil niet teveel afdwalen, dus zal ik het kort houden:) het kan werkgevers niet verweten worden dat ze naar de goedkoopste werknemers zoeken (was ook niet je punt, weet ik). Het is dan ook aan de overheid om de wetgeving hierop aan te passen en te zorgen dat de minimumlonen vanaf een bepaalde leeftijd niet meer stijgen, zodat het niet minder aantrekkelijk wordt ouderen aan te nemen.
En vervolgens meldt Kamp doodleuk dat het hun eigen schuld is dat ze in de tussentijd niet continue op cursus zijn geweest om alvast twaalf andere beroepen te leren. En dat ze vervolgens maar bereid zouden moeten zijn om, met achterlating van alles wat ze hebben opgebouwd, achter het werk aan te verhuizen (en de vraag is dan, voor hoe lang).
Dat is inderdaad vervelend (en dat meen ik).
Maar wat is het alternatief?
Ze tot hun pensioengerechtigde leeftijd in de WW laten zitten, tenzij er zich voor die tijd passend werk aanbiedt? Terwijl er elders prima werk voor deze mensen is?
Je kunt ervoor kiezen om werk te weigeren dat prima bij je past omdat het niet dichtbij genoeg is, wat voor persoonlijke reden je er ook voor hebt. Maar ik vind niet dat je anderen voor jou keuze op kunt laten draaien en het dan ook niet meer dan normaal dat de consequentie is dat hun uitkering op een gegeven moment wordt stopgezet.
Frank, gewoon vanaf hier blijven reageren dan?.
Totdat we weer door de optie om te reageren heen zijn, lijkt me dat het beste 🙂
Overigens heeft iemand die veel minder polemisch is dan ik hier ook een stukje over geschreven.
Dat het kabinet zich bezig houdt met de economie en de Staatsbegroting is logisch, dat wordt namelijk van ze verwacht. Dat dit kabinet van mening is dat er binnen het sociale zekerheidsstelsel minder geld moet worden doorgesluisd naar werklozen, betekent nog niet meteen dat het leven of de situatie van een werkloze er minder toe doet.
Volgens mij is het doel van de staat om het welzijn van de burgers te garanderen. De begroting en economie zijn daar middelen voor, geen doel. Bij deze maatregel vind ik dat de staat het welzijn van mensen ondergeschikt dreigt te maken aan hun mate van economische productiviteit.
Bovendien staat deze maatregel wat dat betreft in een trend, waarbij ook o.a. studenten, part-time of niet werkende partners e.d. ‘gestimuleerd’ moeten worden te gaan werken. Met als argument altijd dat de ‘concurrentiepositie’ van dit land niet in gevaar mag komen (Dat we momenteel 6e staan op de concurrentie-ranglijst is blijkbaar niet genoeg).
Meeverhuizen misschien? Dat iemand aan uit Groningen een baan krijgt in Limburg, betekent nog niet meteen dat er ook verhuisd moet worden naar Limburg. Je kunt ook iets zoeken in Brabant, Gelderland of Overijssel, zodat je partner gewoon zijn/haar baan kan behouden.
Je gaat daar wel wat makkelijk overheen. Het is nogal een verandering in de thuissituatie als beide ouders opeens +2 uur per dag aan het reizen slaan. De baan opzeggen zou helemaal onhandig zijn, aangezien je dan de ene werkloze oplost door de volgende te creëren.
De vergelijking met mensen die uit vrije wil verhuizen gaat niet helemaal op. Het lijkt me dat die pas verhuizen als er een goed vooruitzicht is op een redelijk vaste baan. Inderdaad, als jij vanuit Den Bosch naar Leeuwarden kan gaan omdat je daar hoofdingenieur kan worden, dan is dat een optie. Maar de ‘banen’ waar het hier om gaat zijn vaak slecht betaald en relatief onzeker. Moet je dan je huis verkopen om betonvlechter in Monnikendam te worden, met een redelijke kans dat die baan over een half jaar weer verdwijnt?
Bovendien gaan we er gemakshalve vanuit dat de werkzoekende ook een huis kan vinden. Kopen is nu wellicht makkelijk (maar verkopen dan weer niet). Maar in bijv. Nijmegen zit je makkelijk tien jaar te wachten op een enigszins fatsoenlijke huurwoning. Het zou op zijn minst fatsoenlijk zijn van Kamp om te regelen dat mensen die gedwongen moeten verhuizen een soort van voorrang op een woning krijgen.
Bovendien moeten Nederlanders zich niet zo aanstellen m.b.t. reistijd. In grotere landen als Duitsland en Frankrijk kijkt er volgens mij niemand raar op als je zegt dat je meer dan 250 km af moet leggen naar je werk.
Toevallig is hier onderzoek naar gedaan, en het blijkt dat Nederlanders ook al steeds verder reizen. Constante factor is niet afstand, maar inderdaad reistijd. Ik kan me voorstellen dat wanneer men in het buitenland verder reist, dit evengoed het gevolg kan zijn van efficiënter transport. Wat me met al die files en het uit elkaar barstende OV niet onwaarschijnlijk lijkt. Maar dat is een andere discussie 🙂
Maar over het algemeen denk ik dat werklozen inderdaad op zoek zijn naar werk, en niet alleen omdat anders hun uitkering wordt stopgezet.
Maar als dat zo is, en werklozen zoeken al naar werk, wat is dan de toegevoegde waarde van deze maatregelen, behalve het aantal verstrekte uitkeringen verminderen?
Niet zozeer vanwege hun leeftijd, maar het hogere minimumloon dat voor deze mensen moet worden neergeteld.
Het mimimumloon stijgt volgens mij niet meer na je 23e. Dat oudere werknemers dan duurder zijn is deels doordat ze af en toe opslag krijgen (maar dat doet een bedrijf zelf), en dat heeft meer met aantallen dienstjaren en erkentelijkheid van het bedrijf te maken. Volgens mij is het deels een probleem van slijtage (bouw, landbouw etc.) en het verouderen van de kennis van de werknemer (vis-a-vis pas afgestudeerden).
Nu kan je in dat geval scholing opvoeren als optie (en dat zal voor alles behalve de laagste arbeidsniveaus ook mogelijk zijn), maar dan moeten we ons er wel rekenschap van geven dat toen de meeste 55-plussers begonnen met werken, die factor nog niet speelde. En bovendien zou je dan ook bij/om/nascholing kunnen stimuleren.
Dat is inderdaad vervelend (en dat meen ik).
Maar wat is het alternatief?
Wellicht dat het op de één of andere manier mogelijk is het aannemen/behouden van oudere werknemers aantrekkelijker te maken. Want anders is dit ook geen duurzame oplossing van het probleem, omdat deze werkzoekenden bij hun nieuwe baan ook het risico lopen er als eerste weer uit te vliegen.
Maar ik vind niet dat je anderen voor jou keuze op kunt laten draaien en het dan ook niet meer dan normaal dat de consequentie is dat hun uitkering op een gegeven moment wordt stopgezet.
Toch is een uitkering niet alleen een vorm van liefdadigheid. Zeker oudere werknemers hebben jarenlang meebetaald aan het sociale stelsel en als zodanig bepaalde ‘rechten’ opgebouwd. Het is nogal wrang om dan nu opeens die rechten te ontnemen. Wat dat betreft is deze discussie enigszins vergelijkbaar met die over de AOW. Maar ik wil af van de notie (die nogal eens door ‘rechts’ wordt gepropageerd) dat mensen met een uitkering niets gedaan hebben om deze te verdienen. Want tenzij ze nooit gewerkt hebben, is dat dus pertinent onwaar.
Overigens waardeer ik de discussie. Ben blij dat er (weliswaar op twee sporen) alsnog een fatsoenlijk debat uit mijn stuk is ontstaan.
Ik heb geprobeerd mijn reactie kort te houden; gevolg kan wel zijn dat het wat botter overkomt 😛
Het garanderen van welzijn vind ik ook het doel van de staat. In mijn ogen betekent dit voornamelijk het garanderen van openbare orde en veiligheid, maar ook het in economische zin ondersteunen van de zwakkeren in de samenleving. Maar tot op zekere hoogte, en die hoogte is voor mij denk ik eerder bereikt dan voor jou.
Mee eens, de Nederlandse regering (ook bij eerdere kabinetten) mekkert te veel over de concurrentiepositie, maar ik vraag me af in hoeverre deze maatregel beoogt die te versterken en ik denk nog steeds niet dat dit kabinet mensen ondergeschikt maakt aan de economie.
Als het plan van Kamp doorgaat vind ik inderdaad dat de mensen die gedwongen verhuizen geholpen moeten worden daadwerkelijk een huis te vinden.
Wat ik zei over het minimumloon klopte inderdaad niet.
En ja, die betonvlechter moet die baan aannemen. Het risico is vervelend, maar het is passend werk , dus doe het of zoek iets minder passends. Voor scholing kun je als werkloze subsidie aanvragen, voor werkgevers zijn er al fiscale voordelen.
Het aannemen/behouden van ouderen zou men verder aantrekkelijker kunnen maken door ze goedkoper te maken; het is vervelend om minder betaald werk te hebben, maar nog altijd beter dan niks, lijkt mij.
Als je aandraagt dat oudere werknemers meer rechten hebben opgebouwd omdat ze jarenlang hebben meebetaald, ga je in zekere zin uit van hun geleverde bijdrage. Maar er zijn net zo goed mensen die in minder jaren meer hebben gewerkt en meebetaald dan anderen – hebben die ook meer rechten? Daar zou wellicht wat voor te zeggen zijn, maar het strookt niet met het uitgangspunt van de sociale rechtsstaat.
@Jasper: Ondanks de aanwezigheid van bijstandsgerechtigden heeft de mac het nog steeds moeilijk als het gaat om het vinden van personeel. Inderdaad, ze zochten vooral jongeren, ook uit financieel oogpunt. Maar dat is allang verleden tijd. Met is uit totale wanhoop alles, en dan ook echt alles, gaan aannemen. Waaronder 30ers en 40ers uit de bijstand, immigranten die geen Nederlands of Engels spreken etc. Die moeten ze dus gewoon een volledig loon betalen, geen 3 euro per uur voor een 15-jarige.
Verder, na een jaar moet je misschien alles accepteren maar je zegt het zelf al, je komt er mee weg. Wellicht kan deze, nogal overdreven, maatregel mensen motiveren om niet alleen een mindere baan te accepteren maar die ook te houden.
Maar uiteindelijk ben ik het er wel mee eens dat voor 55-plussers dit wel erg hard is. Misschien moeten we, in plaats van dit soort maatregelen, kijken naar waarom die mensen op staat worden gezet.
Om de knuppel maar meteen in het hoenderhok te gooien:
Volgens mij heeft het ermee te maken dat 55-plussers onevenredig duur zijn tov jongeren. Wellicht is het een idee dat mensen niet automatisch elk jaar meer gaan verdienen vanwege dienstjaren, maar naar prestatie worden beloond. Want na 30 dienstjaren ben je erg duur, maar zeker als het gaat om zware beroepen, ben je dan niet veel productiever dan een jongere. Of een systeem waarbij je wel omhoog gaat tot je 50e, en daarna terugschaalt?
Aan de andere kant kunnen we ons afvragen of het wel zo wenselijk is om het jeugdloon zo onevenredig laat te houden. Dit maakt dat een kassiere van 20 al te duur is (volgens AH, niet bij de mac). Natuurlijk is het goed om jongeren te helpen in te stromen, maar moeten ze dan echt 4x zo weinig verdienen? Of zijn volwassen juist te duur?
@ Marcel. Volgens mij stijgt het minimunloon helemaal niet met de leeftijd. Althans niet meer als je boven de 25 ofzo bent. Wat wel stijgt is inschaling op CAO niveau. Ik weet het is een technisch puntje, maar toch wel een duidelijk verschil. De overheid gaat namelijk niet over bedrijfs CAO´s. Ik weet trouwens niet zo zeker ogf het altijd stijgt met leeftijd. Ik kan me ook voorstellen dat dienstjaren een criterium is.
@ Arno. Ik kan me voorstellen dat je teleurgesteld raakt in bijstandsgerechtigde die verzuimen. Ik denk echter niet dat we dit als uitgangspunt moeten nemen. Vergeet niet dat de crisis heef gezorgd voor een gigantische toename van het aantal met 10.000den en in 2012 zelfs met 90.000!
Dit gaat om mensen die in een normale conjunctuur niet achter de geraniums zouden zitten. Anders was er ook geen toename. Verder brengt werk naast loon ook een duidelijke kader voor je leven. Iets wat ook welleens vergeten wordt.
Ik vind zeker dat je mensen achter de broek aan mag zitten om werk te zoeken. Ik durf zelfs te zeggen dat dit voor de uitkeringsgerichte ook gezond is, Hier hoort echter ook bij dat een overheid niet de makkelijkst weg naar werk zoekt maar een duurzame oplossing.
Verder zitten veel werkgevers zeker bij de net iets betere functies vooral met twijfels over de eerste paar maanden. Tevens zitten er veel mensen thuis die best een beetje carriere kunnen maken.
Er moet naar mijn mening meer gedaan worden met constructies waarbij mensen een langdurig doenstverband starten met voordelige beginpositie voor de werkgever. Dus bijstand deels doorbetalen als deel van en beperkt loon, het stimuleren van stages en belastingkorting. Al moet er dan ook enige vorm van handhaving of commitment zijn om te voorkomen dat deze mensen na de korting weer buiten staan. Als je het aantal bijstandsgerichtige mt een dergelijke drempel verlaging kan doen afnemen verdien je dit op termijn als overheid ook makkelijk terug lijkt me.
Je hebt gelijk, ik zat fout wat betreft het minimumloon. Je hoort veel dat oudere werknemers “te duur” zijn en ik ging er automatisch vanuit dat dit door een hoger minimumloon kwam.
Hier ben ik het grotendeels mee eens, alleen vind ik dat het beter is om door te solliciteren naar een goede baan vanuit een rotbaan als vanuit de bijstand. Dat is niet alleen voor het uitkeringsbudget beter maar het staat ook een stuk beter op je CV.
Elke nieuwe werkgever die jouw CV onder ogen krijgt waarop staat dat je allerlei rotbaantjes hebt uitgevoerd zal daar een stuk positiever naar kijken dan naar een CV met een paar jaar bijstand.
Verder zou het financieel natuurlijk ook beter moeten zijn, maar dat is niet vaak echt het geval, maar het geeft ook een zinnige daginvulling.
Als de overheid dit allemaal duurzaam moet regelen, krijg je de situatie zoals nu waarin de organisatie die mensen aan het werk moet krijgen duurder is dan het aantal uitkeringen dat ze besparen door mensen daadwerkelijk aan het werk te zetten. Als de banen die dan gevonden worden dan ook nog gesubsidieerd worden helpt het nog veel minder. Die organisatie zal dus of goedkoper moeten (kan vast wel met wat minder administratie-lagen), of afgeschaft moeten worden.
Hmm.. dit is inderdaad aardig onleesbaar aan het worden. Is het niet een idee om berichten standaard onderaan te plaatsen, en gewoon met @’s aan te geven op wie je reageert, of met quotes? Dit systeem lijkt namelijk heel flexibel maar we zien zo de nadelen..
In veel gevallen is dat inderdaad practischer en stel ik voor dat we dat individueel naar beste inzicht gaan doen. Een kleine noot n.a.v. een bericht, zoals dit hier, kan dan gewoon blijven worden “genest”.
@ Arno. Dat je als bijstandgerechtigde niet 5 dagen lang met een fles wishky voor de tv moet hangen hopende op de baan ligt voor de hand. Echter ook een volwaardige baan zoeken kost gewoon tijd. Als je met 30 brieven per week niet voldoende wordt uitgenodigd dan is het een behoorlijke ingreep als je terug gaat naar 3. Natuurlijk een dagbesteding is zeker mooi maar laten we wel verder kijken dan dat we iemand ten koste van alles op hoop van zege ergens neerzetten omdat dit voolopig geen geld kost.
Door de crisis komt er in 2012 90.000 werkloze bij op dat 20% van het oorspronkelijke aantal. Dit komt bovenop het aantal mensen dat er sinds 2008 is bijgekomen. Er is dus voor een groot deel sprake van conjuncturele werkloosheid. Dat wil zeggen werklozen die willen werken alleen bij een tegenvallende economie toch voor enige tijd in een uitkering terecht komen. Bovendien heb je altijd een bepaalde groep werkloze die in welke situatie of overheidshandelen dan ook een last is voor de maatschappij. De conjuncturele werklozen moeten zoveel mogelijk aan het werk, maar wel op zorgvuldige wijze. Arbeid moet goedkoper. Niet opgeleide moeten net hun banen zien worden opgevuld door mensen die ver overgekwalificeerd zijn. drempels moeten omlaag en langdurig perspectief moet een streven blijven.
En verder.
Je had het over een dagbesteding maar moet dit door jezelf 40 uur per week op welk niveau dan ook kapot werkt zodanig dat solliciteren een sluitpost wordt in je agenda? Natuurlijk je moet op termijn geld gaan verdienen en je moet realistisch zijn echter als we zuiver kijken naar de dagbesteding.
Een dagbesteding kan ook in de vorm van een stage waarbij je een bijdrage levert aan een organisatie. De organisatie kan een vergoedeing overdragen aan de overheid of andere uitkerende instantie.
Goed zou zijn een dagbesteding op iets lager niveau waarbij je je op werkt. Alleen is het moderne werven dat je men kijkt naar het profiel voor de vacature en de wensen van de afdeling zoals stabiliteit. Dus dat is een heel gedoe.
Een dagbesteding kan ook in de vorm van parttime zodat je nog tijd over houdt om brieven te schrijven. bovendien hoef je dan geen kunstgrepen uit te halen als je wordt uitgenodigd voor het zoveelste gesprek.
Een dagbesteding kan ook in de vorm van vrijwilligerswerk dat in de buurt komt van je toekomstige baan.Werk dat tegelijk een bijdrage levert aan de maatschappij.
Volgens mij staan al deze dingen zelfs beter op je CV dan een rot baantje. Zaak is om hierbovenop effectieve maatregelen te verzinnen die voor een niet al te lange tijd mensen het opstapje geven naar een cariere.
Eigenlijk ben ik het hier zo goed als volledig mee eens. Ik denk alleen dat dit soort maatregelen nodig zijn om de echte werkwijgeraars aan te pakken. Zij die prima tevreden zijn met hun bijstand-bestaan en daarmee de overheid onnodig op kosten jagen. Dat zijn dus niet de mensen die geen werk kunnen vinden, maar diegenen die geen werk willen vinden.
Als je die eens flink bang kan maken door te zeggen dat, als ze niet snel echt gaan zoeken, je wel een baan voor ze kan vinden bij de Mac in Delfszijl, ze misschien eens echt een sollicitatiebrief gaan typen. Ik denk dat dat uiteindelijk het doel is van deze wet: een stok achter de deur. En ja, je leeft ook om te werken, want je moet toch ergens van leven? En liever niet van andermans centen.
In het kader van “ouderen ontslaan omdat ze te duur zijn is zielig”:
Waarom voert de overheid niet in dat, als werkgevers werknemers van 50 jaar en ouder willen ontslaan vanwege bezuinigingen, de werkgever een deel van de ww of bijstand betaalt? Zo wordt het voor bedrijven ongunstig om een oudere werknemer te ontslaan én een 18-jarige aan te nemen ter vervanging.
” Ik denk dat dat uiteindelijk het doel is van deze wet: een stok achter de deur. En ja, je leeft ook om te werken, want je moet toch ergens van leven? En liever niet van andermans centen.”
En hoe controleer je of de gemeenten de wet ook voordat doel uitvoeren? Het is niet alsof de lokale kiezer uitgebreid de sociale dienst over de schouder meekijkt.
En als de dienst een uitkeringsmaatregel neemt dan is het aan de ander partijen om daartegen juridische stappen te ondernemen. Gaat hij daarin niet goed te werk dan hebben ze daar zelfs meer vrijheid dan de wet letterlijk voorschrijft. En als je in beroep gaat tegen de SD kom je in eerste aanleg ook nog gewoon bij de gemeente uit. En of je behalve het internet en niet bepaald uitgebreid juridisch loket nog zoveel wegen hebt voor juridisch advies is ook de vraag…
En als ijverige werkzoekende vraag je je op zo´n moment ook nog af waar het heen gaat.
Deze steeds machtiger wordende dienst heeft tegelijk allerlei doelstellingen te behalen dan bedoel ik niet meer loonbelasting inkomsten voor het rijk over 5 jaar.
En het is de vraag of de mensen met de hoge dosis onwil door dit middel ineens model werknemers worden-
Voor iedereen die meer wil horen over hoe meneer Kamp de wet zich voorstel hier een fragment uit P_W van afgelopen donderdag.
http://pauwenwitteman.vara.nl/index.php?id=113&tx_ttnews%5Btt_news%5D=24333&calendartime=1323997200&cHash=b1a07b1b1c0671edbdaf7ad60c524c2b
Onze grote meneer van ´Nederland werkt´ begint rond minuut 10: Hij heeft een volledig duidelijk antwoord als een van de presentatoren over mensen met kinderen beginnen. Of mensen met een partner. Hij weet exact an te geven wat de rol wordt van de gemeente als uitveorder en wat hun verplichting wordt.
Toch of niet dan. De heer Kamp zit met zijn verhaal duidelijk dichtbij de realiteit. Ikzelf kan het niet beter brengen dan hijzelf.
Verder nog leuk punt van Onze minister :JA in de WW vragen we ook al van mensen of ze willen verhuizen.
Nou meneer als je 20 JAAR hebt gewerkt duurt de WW 20 MAANDEN. (dat is namelijk de formule tot en max van 36 maanden ofwel 3 jaar) Als je dan eerst nog zelf mag zoeken voor zeg een klein jaar. En er komt een baan aan de andere kant van het land voorbij die de sociale dienst, UWV of gemeente uiteindelijk heeft gevonden. Hoever zouden we dan zijn? En ja als iemand 35 jaar heeft gewerkt heeft men meer tijd. Maar om nou te zeggen dat werkgevers om zulke mensen zitten te springen.
En nog 1 ja als iets voor de ene uitkering geldt dan wil ik geen verschil maken met de andere uitkering. Nog los van het arumgent met wie er in de sloot wil springen.
Ofwel als je deen om die rede kan korte dan ook de ander. Euh een bijstands Uitkering is gebasseerd op een armoedegrens. Een WW is met alle respect voor zij die hem verdiend hebben een percentage van je loon in arbeidstijd. Het is dus niet het laatste vangnet. Kortom vergelijk maar eens wie hier welke keus heeft.
Wat een vergelijking en wat een realiteitsbesef. Van onze vakman van sociale zaken. Nee ik vond hem als minister van defensie best aardig maar op dit terrein is niet veel soeps.
En dan zie je Rutte 1 dag later begi zelfe prigramma . Om armoede te voorkomen moet je zorgen voor werk en opleiding. JA leuke woorden. Wat heeft dit kabinet gedaan voor participatie.(den kaan activeringsbeleid en sociale werkplaatsen) Wat zijn de plannen. En hoe zit het met de toegankelijkheid van de kenniseconomie?
De volgende stap is dat alle werkelozen, als ze verplicht naar het werk Kamp worden gestuurd, (wat een metafoor) een gele ster moeten dragen met het opschrift ” mijn Kamp “. Dan kan immers iedereen duidelijk zien wie niet meer bijdraagt aan het wel en wee van onze maatschappij.
Kamp komt inderdaad wel over als tamelijk harteloos, al moet gezegd worden dat de man gedurende zijn ministerschap van defensie, wel om de paar zinnen het woord “helpen” gebruikte i.v.m de missie in Afganistan. De kilheid van zijn persoonlijkheid en vaak ook wat ongelukkige ingevingen, als het deporteren van groepen hardnekkig werkelozen naar kansrijkere gebieden, roepen niet zelden herinneringen op aan het type bestuurder dat zich manifesteerde in het Derde Rijk. Ik denk niet, dat dit helemaal terecht is, maar het is wel onmiskenbaar dat zijn daden wijzen op een tamelijk eenzijdige sympathie voor meer vermogende economische eenheden. Het gaat echter zeker niet zover, dat onrendabelen de keuze wordt geboden om een door de Staat aangeboden zelfmoordpil te slikken.
Daarnaast genoot de goede man zichtbaar van zijn bezoek aan de championkwekerijen en de kansen welke dit bood aan de voor hem problematische doelgroepen. Zelden zag men het plezier dat deze man in zijn eigen werk heeft zo treffend in beeld gebracht.
Politiek is de kunst om mensen te benutten, las ik ergens.
Dit is zeker Kamp zijn ambitie, alleen lijkt het er soms op dat hij doordraaft in zijn ijver. Uiteraard zijn er rotbaantjes die ingevuld moeten worden, maar is het onethisch gedrag van bijstandstrekkers dat zij daar onderuit proberen te kronkelen? Zijn alle ondernemingen wel zo ethisch opgezet?
Ik zal een heel grof voorbeeld geven, om de zaak op scherp te stellen:
Ondernemer X start een poepfabriek, maar heeft een groot aantal strontscheppers nodig, die hij slechts een schijtsalaris kan bieden. Hij wordt rijk, hoeft zelf niet te scheppen, is gelukkig en heeft vergelijkingsmateriaal, die dit geluk nog verder doet toenemen. De Staat is ook tevreden, want ondernemer X draagt als nette zakenman bij aan het BNP. Ministers gaan met opgeheven en trotse hoofden met de cijfers pronken aan het Hof van Europa, want we doen het goed samen.
Dit voorbeeld is misschien wat macaber, maar toch is dit wel
wat gebeurt in de realiteit. Kamp vertegenwoordigt een stroming die de geluksmachine tot stilstand wil brengen, maar dat wel om het geluk van vrinden te verhogen,dus minder geluk voor velen en meer voor weinigen zo lijkt het.
Ondertussen is het een volstrekt geldig argument om parasiterende onrendabelen te signaleren en aan te pakken, maar anderzijds is belastinggeld ook wel besteed aan behoorlijke overheidsvoorzieningen, die ten bate komen aan al onze economische eenheden, maar juist in het overheidsapparaat wordt flink gesneden, met alle verlies van banen, die ingevuld zouden kunnen worden door werklozen.
Komende September zullen we wel zien, voor wat soort samenleving onze economische eenheden kiezen.
Quo Vadis, Mein Kamp?
Deze schapen zijn niet alleen zo onrendabel om geen witte wol te leveren. Er moet ook nog hard lik op stuk beleid worden gevoerd. Omdat er wel eens sprake is van fraude.
Het zijn potentiele misdadigers. Zij zullen zich alleen volledig onderwerpen aan de bureaucratie en de grillen de bezuiniging beluste ambtenaar als ze je dreigt om ze anbders aan het kruis te nagelen. Althans die boodschap geeft het ministerie.
http://www.telegraaf.nl/overgeld/12434505/___Stop_op_uitkering_bij_fraude___.html
Begrijp me niet verkeert wie meervoudig flink fraudeert en zo onnodig een uitkering opstrijkt mag hard worden aangepakt.
Echter ik verwacht van een ministerie dat men eerlijk en open informatie geeft, ook over brave uitkeringsgerichtige. En dat men goed onderscheid maakt in de verschillende soorten van fraude en gesjoemel met uitkeringen. Denk aan kleine giften of bijverdiensten in de privesfeer door bijvoorbeeld op te passen.
Inplaats van de burger wijzer te maken wakkert men met dit bevolkingsonderzoek de onderbuik aan ,omzo plannen er doorheen te drukken.