Trumps ferme taal is blijkbaar niet zo’n steen des aanstoots

Over Donald Trump is het laatste woord niet gevallen en mij overkwam wat veel mensen gebeurde: ik schrok halverwege de nacht wakker en keek of Hillary Clinton Florida binnen had, schrok me een ongeluk en kon vervolgens door de totale verbijstering niet meer slapen. Amerika koos gisteren voor een gevaarlijke gek als president en die krijgt in ieder geval tot de midterms de senaat en het congres mee, want die blijven in handen van de Republikeinen.

En dat is eng, maar ook het resultaat van een vrij bizar democratisch proces en zelfs als het niet zo was, dan kunnen we daar in Nederland veel van vinden maar weinig aan doen. ‘Deal with it’ dus. We kunnen niet anders. Desalniettemin heb ik met enige verbazing kennis genomen van sommige reacties vanuit het Binnenhof.

Dat Geert Wilders op drie benen naar de pers zou stappen om zijn vreugde te uiten: je kon er op wachten. Ik achtte de kans klein dat hij er in zou slagen me te irriteren. In alle eerlijkheid slaat alweer enige tijd de vermoeidheid toe als ik hem hoor oreren, maar ik sloeg toch even op tilt toen ik een tweet zag waarin Geert het had over ‘wij Nederlanders’ die dit ook moeten kunnen. Ik vind het immers onplezierig als de PVV meent namens mij te moeten spreken.

Dan was er de minister-president: Rutte feliciteerde Trump ‘van harte’ met zijn overwinning. Natuurlijk is de man een VVD’er en heeft hij in zijn kader te maken met mensen die gecharmeerd zijn van de republikeinen. Maar hij is ook minister-president van Nederland en kan – nee, moet anders dan Geert in dit soort situaties wel spreken namens ‘wij Nederlanders’. En afgezien van een dwaallicht links of rechts zijn er in Nederland toch niet veel mensen te vinden die vrolijk worden van Donald Trump in het Witte Huis.

Het tegenovergestelde is eerder waar: mensen zijn er doodziek van. Ruttes grote Europese collega’s begrepen dat beter: Angela Merkels reactie was zakelijk. In feite stelt ze duidelijke voorwaarden aan samenwerking met het reactionaire Witte Huis van Trump. President Hollande sprak zelfs zijn zorgen uit. Dat laatste is allicht te veel gevraagd voor een politicus die er prat op gaat niet al te veel idealen of principes te hebben, maar de zakelijke toon van de Duitse bondskanselier had hier niet misstaan.

Ontluisterend zijn echter de reacties uit christelijk-rechtse hoek: Kees van der Staaij (SGP) en Joël Voordewind (CU) twitterden hoopvol over de pro-life en pro-Israël president Trump. Dat in deze politieke hoek een oogje wordt dichtgeknepen als het om mensenrechtenschendingen gaat van Israël zou misschien nieuws moeten zijn, maar dat is het niet. En ofschoon iedereen die het Haagse volgt ook al jaren weet dat de anti-zelfbeschikkingslobby vanuit deze partijen net zo fors is als de pro-zelfbeschikkingslobby van D66, kregen de kleine christelijke partijen me kwaad.

Grote verantwoordelijkheid op schouders nieuwe president Trump. Wijsheid toegebeden! Hopelijk goed nieuws voor Israel, pro-life, pro family.

— Kees van der Staaij (@keesvdstaaij) 9 november 2016

Hoop dat Trump als president toch de tegenstellingen in z’n land en de wereld gaat verkleinen en pro life, pro Israël, pro poor zal handelen

— Joël Voordewind (@JoelVoordewind) 9 november 2016

In de Tweede Kamer zijn het immers deze partijen die altijd naar de interruptiemicrofoon lopen zodra er wat Bargoenser wordt gedebatteerd. Recent presteerde de SGP het zelfs om Kamerlid Jasper van Dijk (SP) mee te geven dat zijn partij best naar een motie van de socialist wilde kijken, mits die in gekuiste taal zou zijn opgesteld. Eerlijk gezegd vind ik dat prima. Ik ben zelf niet in mijn eerste vloek gestikt, maar vind het een groot goed dat de Kamer een hoge standaard bewaakt bij de beraadslagingen. En als de kleine christelijke partijen daarin de bovenmeesters willen zijn: soit.

Maar leg die moraal eens naast de teksten die Donald Trump de afgelopen maanden uitbraakte. De president-elect is een vuil spuiende, misogyne racist gebleken. Iemand die bralt over hoe zijn roem hem in staat stelt om vrouwen ongestraft in het kruis te grijpen, op tal van foto’s staat met mensen die zijn gehuld in een ‘Trump that bitch’ t-shirt, zichzelf beschamend neerzet door gehandicapten te imiteren tijdens verkiezingsbijeenkomsten, het prachtig vindt dat niet-witte Amerikanen en journalisten worden bedreigd tijdens spreekbeurten waarin hij hele bevolkingsgroepen uitsluit.

Apart? Nogal. Voor mijn geestesoog zag ik Van der Staaij en Voordewind op een groep voetbalhooligans in een trein afstappen omdat ze de Eerste Klas-coupe tot urinoir hebben gebombardeerd. Op een dappere poging de onverlaten te overtuigen hun behoefte elders te doen – iets als “Hee daar, laat dat, onverlaat!” laat de wildplasser in kwestie weten dat hij tegen abortus is, waarna de Kamerleden prompt zelf hun blaas legen op het treinmeubilair.

Ik weet het: dat zouden die brave mannen nooit doen. Ongetwijfeld is de hierboven uitgeschreven gedachtekronkel het resultaat van een combinatie van slaaptekort en frustratie over een in mijn beleving gevaarlijke verkiezingsuitslag. Maar wanneer iemand me een week geleden had verteld dat de ChristenUnie en de SGP het blijkbaar prima vinden dat iemand zich bij publieke optredens zo misdraagt als Donald Trump omdat hij het met ze eens is op de wat fundamentalistischere agendapunten, had ik dat net zo’n beschamende suggestie gevonden.

Thijs chargeerde wat toen hij stelde dat hij op tilt sloeg van de reactie van Wilders. Hij beperkte het tot wat binnensmonds gemopper vanwege de aanwezigheid van zijn vierjarige zoon die zich in de papegaaifase bevindt. Bovendien heeft ‘hij Nederlander’ de enige logische stap allang gezet: toen de PVV zich in 2010 aan een gedoogconstructie met VVD en CDA waagde is hij lid geworden van GroenLinks, de partij die in het electorale landschap het verst af staat van de blonde god van het nationalisme.

* Afbeelding “Donald Trump SuperChrist” door de Vrij-Zinnig.nl Crew vrij beschikbaar onder CC BY licentie.