Het Marokkanendebat: 1-0 voor de PVV

‘Van de Marokkaanse jongens komt 65% in aanraking met de politie. Marokkanen zijn 22 keer vaker verdachte van vermogensdelicten met geweld en geen enkele groep gaat zo vaak opnieuw in de fout. Daarnaast blijkt uit onderzoek dat antisemitisme en homofoob geweld welig tiert onder Marokkanen. De legitimatie voor deze ellende is de islam. Ik noem de buschauffeurs die tijdens hun werk worden afgetuigd, meisjes die in zwembaden worden betast, joodse burgers die worden geïntimideerd, de mishandeling van homo’s en zelfs geweld tegen gehandicapten en ouden van dagen. Ook willekeurige passanten kunnen slachtoffer worden van Marokkaans geweld. Een te kort rokje, een verkeerde blik of het niet-meewerken aan je eigen beroving: dat alles leidt tot geweld. Zelfs onze stranden worden geteisterd door rovend en gewelddadig Marokkaans tuig. Nederland heeft een Marokkanenprobleem. Dat probleem raakt uiteraard aan de islam.’

Op deze manier begon PVV’er Van Klaveren het veelbesproken debat over ‘het Marokkanenprobleem’.
GroenLinks, de Partij voor de Dieren, de ChristenUnie en 50Plus brachten hun inbreng op een andere manier; zij bleven weg. Kamerlid Linda Voortman vertelt dit in Trouw aan de hand van het ‘scheidsrechtersincident’: ‘Maar wie zijn de daders? Zijn dat de jongens die een grensrechter dood hebben getrapt of is dat – zoals Wilders beweert – de schuld van een hele bevolkingsgroep?’

GroenLinks oud-Kamerlid Tofik Dibi stelde eerder in een tweet:

Correctie: er is eerder in de geschiedenis Kamerdebat geweest over 1 groep aangeduid als probleem: het ‘Jodenvraagstuk’ (via @kustawbessems)

— Tofik Dibi (@TofikDibi) April 2, 2013

Hoewel dit vast klopt, staat door dergelijke uitlatingen het verloop van het debat al vast: de PVV houdt een tirade over het Marokkaanse tuig terwijl andere partijen over de PVV heen buitelen. Uiteindelijk gaat iedereen boos naar huis en is vooral gesproken over het debat zelf, in plaats van over de problemen. En aldus geschiedde. Veel meer valt er eigenlijk niet te vertellen, hoewel er ook grappige momenten waren.

Sadet Karabulut van de SP kaatste bijvoorbeeld de bal terug: ‘Is de heer Van Klaveren met mij eens dat wij een mannenprobleem hebben? Mannen zijn immers bovengemiddeld vertegenwoordigd in de criminaliteitscijfers, moord, verkrachting, roof. En vaker kaal, hoor ik hier achter mij.’ En dat laatste kon alleen bevestigd worden door PVV’er van Klaveren, die toevoegde dat kaalheid mannen ook beter stond. Op Karabuluts stelling dat ook PVV’ers  oververtegenwoordigd zijn als het gaat om criminaliteitscijfers, maar dat niet wil zeggen dat alle leden van de PVV crimineel en fout zijn, werd wijselijk niet gereageerd.

SGP’er Dijkgraaf stelde:

‘De Marokkaan’ is niet het probleem (…) Laten we alstublieft stoppen met etiketten plakken. Laten we ook stoppen met het ontkennen van de problemen. Laten we gewoon naar de feiten kijken. Dan zien we helaas dat de Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in de criminaliteit, ook als je corrigeert voor leeftijd, geslacht en sociaaleconomische kenmerken. Daar moeten we wat aan doen, zonder nu weer een hele groep weg te zetten. Laten we op de problemen focussen. Ik vind dat er veel te veel discussie plaatsvindt over de vraag of het een etiket is, ja of nee. Beide kampen zitten daarin fout, wat mij betreft. Wij moeten gewoon veel meer energie steken in het daadwerkelijk oplossen van de problemen’.

Via deze inbreng heeft Dijkgraaf naar mijn idee de kern te pakken. Het politieke debat lijkt echter niet meer de plaats om problemen te benoemen en constructief oplossingen te bedenken, zonder in de discussie over het wel of niet stigmatiseren van een bepaalde groep te vervallen. En ja, natuurlijk is dat moeilijk met een partij als de PVV die iedere discussie aangrijpt om andere culturen weg te zetten als barbaars. Maar nu werd de PVV in het middelpunt van het debat gezet, precies waar ze op uit waren. De hogere misdaadcijfers onder en problemen met Marokkaanse Nederlanders werden genegeerd en weggeschoven als ‘stigmatiserend’.

Jammer, want er had ook gediscussieerd kunnen worden over de feiten zonder een hele bevolkingsgroep negatief te bejegenen. Constructieve oplossingen waren best mogelijk. Men had kunnen kijken naar redenen achter de hogere missdaadcijfers onder Marokkaanse Nederlanders. Of minister Asscher had de suggestie van de SP om te kijken naar manieren om het onderwijs op ‘zwarte scholen’ te verbeteren aan kunnen grijpen, in plaats van te vervallen in de algemeenheid dat het onderwijs beter moet.

Het Marokkanendebat werd nu een ‘PVV tegen de rest’-kanonnade. Precies zoals de PVV het wilde.