Nadat Maxime Verhagen Nederland in het meest infantiele kabinet ooit had gerommeld is zelfs voor het CDA de maat vol: het CDA heeft een (nieuwe) leider nodig. Exit Verhagen. Een verkiezingsstrijd om het lijsttrekkerschap zal een nieuwe partijleider opleveren, hoewel sommige kandidaten zich liever in de achterkamertjes tot lijsttrekker hadden gelikt. Bij een volwassen democratische partij bepalen de leden wie het nieuwe gezicht wordt. Zo hoort het. Dat Henk Bleker met zijn kandidatuur zijn partij verder openlijk voor aap zet is natuurlijk een vermakelijke bijkomstigheid, dat kan er na 1,5 jaar PVV-rancune uit CDA-monden nog wel bij. De commissie die de Nijmeegse Harry Wesselink afkeurde (ze hadden zijn bijbeldikke archief dat hij liet zien bij Pauw en Witteman vast niet goed gelezen) zag blijkbaar geen bezwaar.

Verhagen gooit naar eigen zeggen de handdoek in de ring omdat hij onvoldoende gemotiveerd is om nog de vier jaar na de verkiezingen vol te maken. Dat vind ik een goed argument. Ik vond het erg jammer dat Femke Halsema kort na haar herverkiezing in 2010 besloot haar Kamerlidmaatschap te beëindigen. Ik begrijp aan de andere kant dat ze het fractievoorzitterschap wilde stopzetten. Dat had ze inmiddels een tijd gedaan, en nadat de onderhandelingen over Paars+ in 2010 tot haar teleurstelling strandden, was het overdragen van het leiderschap over een fractie aan een nieuw gezicht een begrijpelijke consequentie.

Maar zou Halsema’s overweging te stoppen niet stiekem deels dezelfde zijn geweest als de werkelijke reden van Verhagen? De “onmogelijkheid” om een stap terug te doen in de politiek zonder status te verliezen? Vanwege tal van redenen terugkeren van fractie-leider tot gewoon Kamerlid? In de media wordt bij zo’n demotie al snel van “gezichtsverlies” gesproken, of meer overdreven nog worden politici “beschadigd” verklaard. Ik vind dat de grootste onzin. In de top van het bedrijfsleven gaat dit ook te vaak verkeerd, maar in een geöliede organisatie zouden mensen moeten kunnen promoveren en een stap terug kunnen nemen zodat iedereen altijd op de meest geschikte plaats zit.

Toen Jan Marijnissen het stokje bij de SP doorgaf aan Agnes Kant bleef hij wel in de kamer actief. Hoewel iedereen vreesde voor grote bemoeizucht – op dat moment heerste een beeld van een dictatoriaal Marijnissen-regime binnen de SP – hield Marijnissen zich over het algemeen op de achtergrond en liet Kant het belangrijkste gezicht van de partij zijn. Helaas bleek Kant niet de gedroomde SP-voorvrouw en al snel maakte ze plaats voor de gezellige lobbes Emile Roemer. Omdat het aftreden van Kant ook gepaard ging met een mental breakdown was haar vertrek misschien onvermijdelijk, maar laat gezegd zijn het parlement daarmee ook een van zijn meest vakkundige zorg-woordvoerders ooit verloor.

Na eerst de PvdA en nu het CDA is er ook binnen GroenLinks een grote kans op verkiezingen om de nieuwe lijsttrekker. Daar verheug ik mij op! Hoewel ik veel bewondering heb voor het resultaat dat Jolande Sap uitonderhandelde in het lenteakkoord, vind ik het niet onvoorstelbaar dat er een nog meer charismatische kandidaat opstaat voor het lijsttrekkerschap. Of Tofik Dibi die persoon is zal blijken. Hoe Dibi’s beschikbaarheid bekend werd is misschien niet ideaal, maar de “dolk in de rug van Sap” of het “zagen aan de poten van” waar sommige criticasters van spreken is niet aan de orde. Meer keuze siert juist een democratische partij. Gaat het hier nou om Nederland? Of kiezen we kandidaten om hen te matsen?

Jolande Sap heeft zich de afgelopen jaren als een hele sterke econome binnen de fractie gepresenteerd. Mochten de GroenLinks-leden besluiten dat een andere kandidaat het verhaal bij de verkiezingen nog beter kan ventileren, dan hoop ik dat Sap als woordvoerder economie terug in de fractie keer. Het plezier waarmee ze stelt de strijd aan te gaan wekt wat dat betreft vertrouwen.

Politici die zichzelf beschadigd zien als ze een stapje terug moeten doen voor een groter belang zitten volgens mij niet op hun plek in het parlement. In de landelijke politiek behoor je het landsbelang te dienen, je eigen imago pimp je maar lekker op de facebooks. May the best man (m/v) win!

2 Responses to Beschadigde politieke egotrippers

  1. Arno says:

    Ik denk sowieso dat we in Nederland te gemakkelijk politici afbranden in de media, waardoor ze wel het veld moeten ruimen. Dit geldt natuurlijk ook voor Verhagen. Hoe je het ook ziet, weer heeft een ervaren politicus de Kamer verlaten. Hetzelfde kan je zeggen over Kant, Bos en Eurlings de laatste jaren. Ik maak me zorgen over de gemiddelde kwaliteit politici die we overhouden, niet alleen vanwege het vertrekken van politici, maar ook door het afschrikkende effect. En hierin sta ik niet alleen: http://www.elsevier.nl/web/Nieuws/Politiek/337879/Gebrek-kwaliteit-en-overschot-narcisme-onder-politici.htm

  2. jasper s says:

    Euh Verhagen was dat niet die gast die in de schaduw van Balkenende 4 jaar tijd extra in de politiek verdiende (niet volmaakte) en gepresenteert werd als leider terwijl hij niet eens nummer 2 op de lijst was.
    Dit terwijl hij voor een gigantisch grootdeel van Nederland waaronder ook een flink aantal CDa´ers maanden zoniet jaren persona non grata was.
    Als er iemand alle ruimte heeft gekregen is hij het wel.

    Ik vraag me trouwens af wat het doel is van die compleet verachtelijke foto van wreeddwangmiddel van slaaf zijn de mensen of wel gladiatoren. Joep. Zo compleet is de waanzin bij het CDA nou ook weer niet.

Leave a Reply to jasper s Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.