Verleiding in witte tasjes
Het einde van de winter is daar! Het leek wel een eeuwigheid, maar we hebben het weer overleefd. Als ik rond zessen ‘s avonds naar huis fiets is het nog licht, en dat stemt mij vrolijk. Toch is er nog een fenomeen, verwant aan deze meer degelijke latere zonsondergang, dat mijn stemming beïnvloedt: verleiding in witte tasjes.
In de winter zijn alle Nederlanders zombies. Da’s niks nieuws. Verstopt achter een hoge kraag en verpakt in een dikke das, fietsen wij in de richting die het LED-lampje aan het stuur ons navigeert. Blik op oneindig. Niet nadenken, trappen! Nog. Een. Klein. Stukje. Moet…
Maar die dagen laten we nu weer achter ons. Omdat het nog licht is en de nek weer vrij is, kunnen we als amateur-uiltjes rondkijken terwijl we huiswaarts trappen. Mijn oog valt op witte plastic tasjes aan de sturen van mijn medeweggebruikers. Lonkend kraken ze me toe: ‘Oehhh bestel mij! Bestel mij! Ik ben een lekkere vette loempia. Je gaat toch zeker niet zelf koken?’.
Laat ik er maar niet omheen draaien: ik ben VERZOT op Chinees. Chinees eten tenminste. Maar ook pizza, frietjes, falafel en ‘take-a-wok-for-go’ afhaalmaaltijden gaan er hier in als koek. Omnomnomnom. Toch zeker twee keer per week besteed ik het maken van mijn diner graag uit, en dat zou nog best wat vaker mogen. Waar blijft eigenlijk de ‘afhaal paella-toko’? Dergelijke ‘Spaanse Chinees’ leent zich daar natuurlijk ook uitstekend voor.
In veel landen is eten afhalen of buiten de deur eten veel meer de standaard dan hier. Daar redeneert men dat een half uur betaald doorwerken meer oplevert dan die tijd in de keuken zelf staan knoeien. In Nederland is de cultuur helaas anders. Niet alleen zijn de prijzen in onze horeca astronomisch, we kennen ook een enorm vacuüm tussen ‘de afhaalchinees’ – voor mij toch het hoogst haalbare in de witte tasjes – en ‘eenvoudig uit eten’. Ervaringen elders leren dat dat nergens voor nodig is.
In Tsjechië schoof ik aan bij een lange houten picknicktafel, bedekt met keukenzeil, naast een houthakker en tegenover de machinist – beiden nog in hun werkkleding. In Indonesië at ik bij kleine karretjes langs de kant van de weg waar lekkere nasi en bami voor je wordt afgebakken met, als je geluk hebt, heerlijke gefrituurde cassave en een flesje lauwe Coca Cola. In Aziatische ‘Chinatowns’ worden hele straten afgezet, en komen er uit alle windhoeken kraampjes en stalletjes tevoorschijn waar voor een paar cent de lekkerste gerechten met verse ingrediënten worden gebakken.
Dat is het goede leven mensen! Tenminste, waar het eten betreft! Het hoeft niet altijd ‘haute cuisine’, maar kan ook gewoon eenvoudig, lekker en toch vaak voedzaam. Bovendien kom je buitenshuis nog eens iemand tegen. Hmwôôôâhh gezellig! Wanneer komt mijn woonplaats de hardwerkende burger tegemoet en opent zij ‘s avonds haar eerste ‘food street’?
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Jaaa, ik ben voor! Ik mis die uit-eten-cultuur wel een beetje nu ik niet meer in Taiwan woon.
Beste Joep
Wie is er aansprakelijk als er iets mis gaat in deze ‘food street’ daarnaast is het concurrentie voor de toch al noodlijdende horeca. Horeca die wel in het bestemmingsplan is opgenomen. Wat deze food street zeker niet is. En buiten eten is ook al niet hygiënisch.
Dus bij deze heb je een stevige boete en 140 uur taakstraf. Dat zal je leren iets innovatiefs te stelen van derde wereld landen.
Shit! De politie leest mee! 😀
Moge overigens duidelijk zijn dat ik geen ongecontroleerde vrijmarkt van voedselkraampjes bepleit, maar een structuur waarbij met eenvoudige vergunningen (en dezelfde steekproefsgewijze voedsel&waren controle als elders) allemaal kleine tentjes hun eigen product verkopen, zodat de burger bij verschillende verkopers (dat is pas mededinging!) naar gelang de voorkeuren zijn/haar bord vult 🙂
Als hierdoor een cultuur bestaat van “vaker buiten de deur eten” kan misschien zelfs de bestaande horeca daarvan profiteren, maar volgens mij is het concept van concurrentie/marktwerking dat wanneer er een beter product bestaat deze behoort te winnen. Vooropgesteld dat de spelregels voor iedereen gelijk zijn.
Tja, meningen verschillen.. Ik vind koken leuk om te doen en de culinair dieper zakken dan de afhaal-chinees kan in mijn optiek niet.. Verder is het in de meeste landen waar je langs de weg kan eten niet erg verstandig dat als westerling te doen, wij hebben toch een wat mindere weerstand.
Maar stel dat het wel gebeurt: iedereen leeft van afhaal- dan wel thuisbezorgvoedsel. Ten eerste: qua gezondheid wordt dat een drama. De goedkoopste smaakmakers (zout/ve-tsin) worden enorm veel gebruikt en die zijn beide niet bepaald gezond. En dan zijn er nog suiker en vet. Niet alleen ongezond maar alles gaat hetzelfde smaken. Heeft iemand nog een idee hoe spruitjes smaken? Nou, in elk geval niet naar die suikerballetjes die de Appie als ‘spruitjes’ verkoopt.
Een goed voorbeeld van een maatschappij waarin dat gebeurd is is Amerika. Niemand heeft thuis meer een fatsoenlijke keuken, vaak zelfs alleen een magnetron. Al wil je fatsoenlijk koken dan kan dat niet, want de supermarkt verkoopt alleen twee soorten groente (pizza en ketchup) en de groenteboer bestaat allang niet meer. Willen we dat voorbeeld echt achterna?
Onze horeca is niet alleen duur omdat we er minder gebruik van maken. Wij eisen ook veel qua hygiene en kwaliteit van het voedsel, maar ook arbeid is bij ons erg duur, zeker vergeleken met de landen waar jij ons mee vergelijkt. Een goede maaltijd bereiden kost tijd, en dus geld. Of het wordt een matige maaltijd, en dan eet ik liever thuis.
Zo nu en dan koken vind ik ook prima, soms leuk zelfs, maar echt niet elke dag. Als ik het me financieel kon permitteren en het voldoende voedzaam was (want een verkoper kan zich natuurlijk prima op voedingswaarde profileren) zou ik graag 3 tot 4 keer per week buiten de deur eten. Als ik om 18:30 thuis kom is koken meestal niet echt iets waar ik naar uitkijk. Op Amerikaanse toestanden zit ik ook niet te wachten, maar dat hoeft volgens mij ook niet.
Joep, durf jij nopg wel eenvoudig te koken met je gezinnetje. Ik zelf ben namelijk zo klaar als ik wil. Macaronie in de pan, gehakt in de andere pan. Voorgesnede n groenten erbij. Sausje. En hoppa binnen 10 minuten staat de maaltijd op tafel. Bij de chinees wacht je bijna net zo lang.
Ik eet eigenlijk alleen bij de afhaal als ik echt een drukke avond hb of toevallig op de bus moet wachten danwel een stuk moet lopen of gewoon al honger heb voordat ik thuis ben.
Hoi Joep,
Omdat een dergelijk tentje niet telt als “werkgelegenheid”, het brengt namelijk minder op dan een uitkering en is het dus geen baan. Ik zou zeggen, een basisuitkering voor iedereen en wat je erboven werkt mag je houden! Voor een goede discussie, zie het draadje hieronder van Bart ;).
Net als Arno vind ik koken juist een leuke bezigheid. Als je het gaat zien als een ‘moetje’ dan kan ik me voorstellen dat het liever door iemand anders laat opknappen. Maar zelf vind ik het, ook om 20:00 ‘s avonds, nog steeds leuk om te doen. Afhaal en restaurants zijn voor mij eigenlijk vooral manieren om dingen te eten die ik niet zo snel zelf zou maken.
Dat gezegd hebbende is de situatie hier in Engeland alweer wat ‘beter’ dan in Nederland. Er zijn veel restaurants/lunchrooms waar je terecht kan. Niet alleen de afhaalchinees of -turk, maar ook een Thai, Pool of Jamaicaan. Het voordeel van een bredere culturele achtergrond zullen we maar zeggen.
En er is hier ook zeker een prijsbereik tussen junkfood en restaurant in. Als je wil kan je voor een paar pond ontbijten, lunchen of avondeten. Wel heb ik het idee dat afhalen hier minder gebruikelijk is. Mensen gaan dan toch eerder ‘uit’.
Maarja, het blijft natuurlijk ook een kwestie van geld, en als echte Nederlander ben ik zuinig opgevoed. Voor de drie pond waarvoor je bij de Pret a Manger twee boterhammetjes hebt (wel uitgebreid belegd), koop ik (het duurste) hele brood bij mijn lokale bakker. Idem voor koffie. Wat dat betreft bespaar ik liever op eten en geef ik dat geld uit aan ander leuk tijdverdrijf.
Joep, als je de aFhaalchinees (die naar ik me heb laten vertellen niet eens echte Chinese maaltijden verkoopt) het hoogste van de Fastfoods vindt, kan ik je aanraden om eens een footlong bij de Subway te halen. Qua gezondheid ben ik van mening dat je daar het hoogst haalbare van de Fastfoods krijgt.
Hier wordt er, terwijl je van een koud biertje geniet, voor nog geen 5 euro voor 4 personen geit gebarbecued, recht voor je neus… Dat ga ik missen…
Ook in Nederland bestaan goedkope plekken om buiten de deur te eten. Je kan ontbijten bij de Hema, er zijn veel eetcafes waar je voor weinig een uitsmijter ofzo als lunch hebt en ook eenvoudigere dinerkaarten. Dan is er nog de Pinokkio, menig snackbar/cafetaria en de bekende fastfoodketens. Allemaal voor prijzen tussen supermarkt en restaurant in. Er is zelfs een vegetarische cafetaria op de Markt.
Qua culturele diversiteit zitten we in NL ook niet zo slecht. Nederlands, maar ook Indisch, India’s, Antilliaans, Turks, Grieks, Italiaans, Spaans, Argentijns, Mexicaans, Amerikaans. Dan zijn er nog Thais en zelfs Ethiopisch ben ik tegengekomen. En juist de exotischere restaurants zijn vaak goedkoper.