Vroeger spaarde iedereen flippo’s. Niet omdat die dingen zo nuttig zijn, maar omdat je er niet bij hoorde als je ze niet had. Hetzelfde geldt voor voetbalplaatjes, facebook en smartphones. Tegenwoordig hebben we Mauro en hoor je er niet bij als je geen mening over die jongen hebt en die zo vaak mogelijk deelt met de rest van de wereld, maar dan wel via social media zodat iedereen ook kan zien dat je meedoet. Dit weblog doet er lekker aan mee door inmiddels ook het nodige te hebben geschreven naar aanleiding van de discussie.

Niet alleen is deze jongen geslachtofferd in de politieke arena en worden er smerige machtspelletjes over zijn rug heen gevoerd. Bijna net zo erg zijn de mensen op de bühne die de discussie maken  tot een wedstrijdje verpissen. Je hoort er niet bij als je de afgelopen dagen niet tenminste ieder uur een tweet de deur uit hebt gedaan waarin je roept hoe geweldig deze jongen is. En de media doen lekker mee. Vanochtend maar liefst op twee voorpagina’s van gratis krantjes een huilende Mauro. En afgelopen weekend gebruikte Studio Voetbal de uitnodiging van Bleker als bruggetje om er even lekker op los te discussiëren. Behalve een potje voetbal op Het Plein zie ik echter geen enkel aanknopingspunt, maar het is vast goed voor de kijkcijfers. Cabaretière Claudia de Breij pakte het zo slim aan (en geef haar eens ongelijk) dat het aantal geïnteresseerden zorgde dat haar site een tijdje plat lag. Henk Nijhof, voorzitter van GroenLinks maakte van de commotie gebruik door een ‘hart om Mauro‘ te organiseren compleet met stoepkrijt, oude hippies op het podium en (helaas) meer politici en journalisten dan actievoerders. Actievoeren is nu eenmaal makkelijker vanachter je bureau. Nijhof kan het bijna niet zonder duim-rsi hebben overleefd, gezien zijn idee dat het nodig was om iedere deelnemer afzonderlijk in een tweet te vermelden. Inmiddels zijn er zoveel Mauro’s dat er zelfs eentje vrienden met me wil worden op facebook, deze heet ‘Mauroblijft‘ De kans dat ‘Mauroblijft’ in de werkelijkheid Hans of Marieke heet lijkt me echter aannemelijk.

Wanneer iemand 10.000 euro zou doneren aan een vluchtelingenorganisatie en dit tot vervelend toe zou rondtwitteren, zouden we ons allemaal storen aan zijn gedrag. Massaal ons ‘keihard inzetten’ vanachter de computer en dit rondbazuinen wordt wél gewaardeerd. Begrijp me niet verkeerd, het is hard nodig dat we ons meer gaan inzetten voor de medemens. En een politieke discussie gebruiken voor je eigen doeleinden is niet per se verkeerd. Maar massaal een 18-jarige vluchteling als tijdelijk hobbyproject te gebruiken is in mijn ogen een stap te ver.


Cartoon van Jos Collignon in de Volkskrant van 1 november 2011

 

7 Responses to Geknuffel voor de bühne

  1. Irene says:

    Zou het niet zo kunnen zijn dat velen zich individueel in willen zetten voor deze jongen (juist in verband met organisaties en hun eigen belangen) maar niet zo goed weten hoe dit te doen? je steun betuigen via social media lijkt mij dan geen slechte eerste stap. Verandert het direct het asielbeleid? Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet. Wat helemaal zeker is, is dat niets doen echt niets verandert.
    Ik vraag me af welke acties jij graag gezien zou hebben, en of die niet ook gekwalificeerd kunnen worden als het najagen van een eigen politiek belang.

  2. Thijs says:

    @Irene: Hoezo mensen die zich in willen zetten voor deze jongen? Wat maakt hem anders dan al die anderen in dezelfde situatie? Wat ik problematisch aan het geheel vind, is dat Mauro van een vertegenwoordiger van een groep die in een bepaalde situatie verkeert –waarvoor je al dan niet nieuw beleid wil maken– is verworden tot een op zichzelf staand issue.

    Als ik iemand was die in dezelfde positie zou verkeren als Mauro, en Leers zou zijn discretionaire bevoegdheid gebruiken om Mauro hier te houden, dan zou ik het als een flinke klap in het gezicht ervaren dat hij anders behandeld wordt dan ik, puur omdat wij aan Mauro een gezicht en een naam aan vast kunnen koppelen en omdat we zijn accent zo schattig vinden.

  3. Irene says:

    Ik beweer ook niet dat Mauro anders behandeld dient te worden. Het enige wat hem anders maakt is de media aandacht, en dat is inderdaad geen kwalificatie op grond waarvan iemand hier wel zou mogen blijven ten opzichte van iemand in dezelfde situatie die dat niet zou mogen omdat hij/het journaal niet gehaald heeft. Mauro is mijns inziens echter wel een voorbeeld. Niet van het feit dat er uitzonderingen op het Nederlandse immigratiebeleid gemaakt moeten kunnen worden (waar ik het overigens wel mee eens ben) maar van de hypocrisie van het huidige beleid, dat tot dusdanig schrijnende situaties leidt (zoals die van Mauro) dat het ernstig herzien dient te worden. Een sprekend voorbeeld om te pleiten voor herziening van het huidige beleid lijkt mij niet bezwaarlijk, in tegendeel de minder bekende ‘Mauro’s’ kunnen hier ook voordeel van hebben.

  4. Thijs says:

    Ik ben geen kenner van het Nederlandse asielbeleid, dus ik kan niet goed beoordelen in hoeverre het op de schop moet. Dat de procedure zodanig is dat het voor komt dat mensen uitgezet worden die werkelijk niets meer te zoeken hebben in het land van herkomst, kan echter nooit de bedoeling zijn.

    Hoe dan ook; of datgene wat je zegt opgaat, hangt nogal af van het soort beleid dat gevoerd wordt / moet worden; disretionaire bevoegdheid of een nieuw asielbeleid. Maar iets zegt me dat mensen die ‘Mauro moet blijven’ t-shirts dragen, niet dat laatste voor ogen hebben…

    Zie overigens ook voor de column van Malou van Hintum in de VK van gisteren (http://www.volkskrant.nl/vk/nl/6177/Malou-van-Hintum/article/detail/3007643/2011/11/01/Malou-van-Hintum-Morele-superioriteit-van-Mauro-beschermers-is-stuitend.dhtml) voor een aardige kanttekening die lijkt op die van Lisa.

  5. Frank says:

    Volgens mij is het probleem dat we als samenleving het immigratievraagstuk intussen totaal anders behandelen dan ethische vragen over wat menselijk is. Dit voornamelijk met dank aan Wilders natuurlijk, hoewel hij daarin niet alleen staat.

    Net als bij Irene vertegenwoordigt Mauro voor mij een bepaalde groep asielzoekers, of een bepaalde uitwerking van ons asielbeleid, die aan de kaak gesteld dient te worden. Maar omdat we als samenleving een voorkeur hebben voor het tastbare, reageren we veel sympathieker op één zielige jongen met schattig accent, dan op een ethische beschouwing van ons asielbeleid. Op dezelfde manier doen we heel moeilijk over een zielig hert ergens op de Veluwe, maar schenken we weinig aandacht aan de bio-industrie.

    Waar het nu mis gaat, is dat we niet meer in staat lijken te zijn om de link te leggen van Mauro naar het asielbeleid in het algemeen. We zijn niet langer gewend om de criteria die we voor één mens hanteren (redelijkheid, menselijkheid) eveneens met het asielbeleid op grote schaal te associëren. Bij dat laatste is de discussie uitermate goed gekaapt door Wilders en co, en denken we voornamelijk in termen van beheersing, bescherming en immigratiequota. De taal waarin we over Mauro praten, leent zich nu dus niet om over het asielbeleid in het algemeen te spreken, en vice versa. Een stap in de goede richting zou zijn als mensen de vertaalslag maken van dit ene geval naar een grotere groep, maar dat is nu inderdaad lastig geworden.

    Overigens vraag ik me nu wel af of het ministerie de discussie wellicht opzettelijk richting het individuele geval heeft gestuurd, juist om een breder debat over migratie te vermijden.

  6. Irene says:

    Bij frank aansluitend is het misschien interessant om de discussie tussen Giel Beelen en Claudia de Breij te horen over dit onderwerp, naar aanleiding van de vele reacties die het nummer van Claudia (cover weet ik) opriep nadat Giel het uitgezonden had. Dit lijkt mij een van de weinige inzichten in de ideeen van mensen met ‘Mauro moet blijven’ t-shirts. Wat er verder in hen omgaat weet ik niet dus het lijkt me weinig zinvol erover te speculeren. Ik ben wel benieuwd naar het iets dat Thijs zegt dat deze mensen het niet over het gehele asiel/migratiebeleid willen hebben. Een concreet verhaal is nu eenmaal tastbaarder dan een pak papier, daar kan die jongen ook niets aan doen.

    Het gesprek tussen Giel en Claudia is op deze pagina te vinden:
    http://www.3fm.nl/nieuws/detail/351411/Claudia-de-Breij-zingt-voor-Mauro

  7. Lisa says:

    Er lopen twee discussies door elkaar, namelijk de (oorzaak van de)welles/nietes discussie waar een deel van de comments op in gaat en het probleem dat ik aankaart in het stuk. Het gaat mij niet om Mauro, maar om de ‘hype’ eromheen.

    En ja, het stuk is ingegeven door irritaties omdat mijn timeline vol wordt gespamd door mensen die het vast heel goed bedoelen, maar waarvan ik liever heb dat ze hun goede daden minder frequent met anderen willen delen.

Leave a Reply to Frank Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.