Team Sunweb en de #Giro2017-organisatie

De Giro van 2017 is een Giro die we niet snel zullen vergeten. Dankzij Tom Dumoulin, de nieuwe grote Nederlandse sportkampioen, de Sportman van het jaar 2017, is de Giro 2017 de opvolger van de Tour van 1980, die door Joop Zoetemelk werd gewonnen en daardoor de laatste Nederlandse zege van een grote wielerronde betekende. De Giro van 2017 was ook de Giro van Michele Scarponi, die vlak voor de start door een tragisch fietsongeluk overleed. Het was de Giro van Stefano Perazzi en Nicola Ruffoni, die eveneens nooit aan de start verschenen, maar om reglementaire redenen. En het was de Giro van Marco Pantani. Een analyse op basis van twee columns van Thijs Zonneveld.

Team Sunweb

Door de overwinning van Tom Dumoulin, rijdend voor de Team Sunweb-ploeg dat een duidelijk anti-dopingbeleid propageert, is de Giro van 2017 ook een overwinning voor “het nieuwe wielrennen”. Anders gezegd; het “schone wielrennen”. Thijs Zonneveld omschreef het niet beter in zijn column in het Algemeen Dagblad:

Sunweb (met manager Iwan Spekenbrink voorop) heeft ervoor gekozen om dat laatste te doen. Ze rekruteerden geen renners met een verdacht verleden, ze zetten mensen uit de ploeg die ze niet volledig vertrouwden en ze waren een van de grootste voorvechters van de MPCC – een beweging van ploegen die zich probeert in te zetten voor een geloofwaardigere wielersport. De ploeg is van heel ver gekomen – in de eerste jaren werden ze uitgelachen. Maar door de jaren heen zijn ze gegroeid. Er werd meer en meer gewonnen. Zonder één positieve test.

Thijs Zonneveld houdt uiteraard een slag om de arm gezien het dopingverleden in de topsport, en zeker in het wielrennen, maar betitelt de Giro-zege van Dumoulin als een zege voor de hele sport.

De Giro-organisatie

Die zege komt in de 100ste editie van de Giro d’Italia op het beste moment mogelijk. Eerder in de ronde werd er immers uitgebreid stilgestaan bij wielericoon Marco Pantani. Hoewel Pantani een geweldenaar op de fiets was en vele wielerfans in zijn tijden in vervoering wist te brengen, was Pantani ook een betrapte dopingdelinquent die uiteindelijk in schimmige omstandigheden kwam te overlijden. Dat werd herdacht in de heroïsche etappe naar Oropa, door Dumoulin gewonnen, waar Pantani in 1999 met overmacht de rest van het peloton declasseerde. Een paar dagen later werd hij vanwege een veel te hoog hematocrietgehalte uit competitie genomen. Het is dan ook verbazingwekkend en misschien wel stuitend gezien de opvattingen en verhoudingen in het moderne wielrennen, dat de Giro-organisatie hier een herdenking van maakte. Zonneveld in het Algemeen Dagblad:

Een eerbetoon aan Pantani is precies het verkeerde signaal. Hoe kun je doping in het huidige wielrennen bestrijden als je doping van een aantal jaar geleden verheerlijkt? Hoe kun je Stefano Pirazzi (zijn idool: Marco Pantani) vanwege doping uit de Giro halen terwijl je de donkere kant van Pantani verzwijgt?

Er is heel weinig moois of heroïsch aan Pantani’s overwinning op Oropa. Het lijkt me geen verkeerd idee om erbij stil te staan, maar doe het dan écht. Vertel het werkelijke verhaal. Over een renner die bezweek onder de druk, die zichzelf kapot maakte en die stierf in eenzaamheid.

Het contrast

Het contrast kon niet groter. In de honderdste editie van de Giro d’Italia, waarin door de organisatie één van de meest epische etappes werd aangegrepen om stil te staan bij de dood van Marco Pantani, wonnen Tom Dumoulin en Team Sunweb, een renner en een organisatie die zich presenteren als voorvechters van een dopingvrije wielersport.

Het is voor al die miljoenen fans die het vertrouwen zijn kwijt geraakt na de vele affaires, en met name na de ontmaskering van Lance Armstrong, goed dat een ploeg als Team Sunweb zich hard maakt voor een schone wielersport (ook al kun je dat niet ophangen aan de ethische grenzen van één van de ploegen, en ligt die verantwoordelijkheid mijns inziens met name bij de renners en de organisatie). Het siert het ethisch besef van de ploeg en de wijze hoe zij haar maatschappelijke rol invult. Al stel ik wel hardop de vraag of Team Sunweb niet andere ploegen impliciet beschuldigt; immers, betekent “kijk ons het eens goed doen” niet hetzelfde als, “de rest doet het nog niet goed”?

Het was echter de verantwoordelijkheid van de Giro-organisatie geweest om van de herdenking van Marco Pantani op sobere wijze te laten plaatsvinden. De organisatie heeft deze handschoen niet opgepakt, en heeft toegegeven aan de grillen van het Italiaanse volk, dat de persoon Marco Pantani reeds vóór zijn dood, maar zeker ook na zijn dood, heeft heilig verklaard. Zoals Lance Armstrong is afgemaakt, is Marco Pantani sinds zijn dood vereerd. Met de afgelopen Giro als voorbeeld. Ik vind het feestelijk herdenken van een fraudeur als Marco Pantani een teken aan de wand van een gebrek aan maatschappelijke voelsprieten, van een gebrek aan ethisch besef, van een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van de Giro-organisatie. Als organisatie heeft de Giro ook een verantwoordelijkheid jegens de hele wielersport en die verantwoordelijkheid heeft zij niet genomen.

Gelukkig waren daar Tom Dumoulin en Team Sunweb. Zij het met een slag om de arm.

* Afbeelding door Thomas Bresson [CC BY 3.0], via Wikimedia Commons

Mart publiceerde bovenstaande ook op De Sportbestuurder.nl