Het nieuwe sporten

Hardlopen is van zichzelf niet leuk. Nu zullen boze tongen beweren dat dat slechts mijn mening is, maar dat is stemmingmakerij, het is gewoon niet leuk. Het is saai, het duurt lang, en het is ook nog eens weinig afwisselend, zelfs met intervaltrainingen die ook nog eens zwaar ballen zijn. En had ik al gezegd dat het saai is?

Toch is hardlopen wel een hele handige sport. Het is een hele efficiënte sport om een beetje in conditie te komen/blijven. Zolang je je niet blesseert is het enorm goedkoop om te beoefenen, en je kunt het direct vanuit je veilige crib doen.

Ben je jong en is je agenda flexibel, dan ga je natuurlijk veel liever windsurfen of duiken in je vrije tijd. Maar zit je agenda behoorlijk op slot met je baan en je gezinsleven dan moet je toch iets…

De oplossing is daarom om hardlopen een beetje draaglijk te maken. Met de juiste instelling kom je een heel eind! Conditioneren is het sleutelwoord!

Anderhalf jaar geleden begonnen mijn broeken toch wel erg strak te zitten. Door de combinatie van bovengeschetste problemen had ik al twee jaar nauwelijks gesport. Een vriend van me nodigde me uit om samen een stukje te gaan hardlopen. “Als jij daarna voor lekker bier zorgt!”, was mijn reactie.

En zo geschiedde. Ik nam mijn GPS-horloge, dat ik ooit voor het windsurfen had gekocht, en we liepen de eerste 7 kilometer in een rustig tempo van zo’n 9km/h. Eenmaal thuis las ik op het horloge af dat we zo’n 700 kcal hadden verbrand. “GOED! Hoeveel bier is dat!?” riepen we in koor. Vette pech voor die dikke buik, maar als het niet leuk mag zijn gaan we er toch niet mee door!

Onze motivatie was geboren. Iedere 250 kcal gaf ons vanaf nu recht op een halve liter Weissbier, of een kleiner flesje met zwaarder spul. De gastheer onder de lopers zorgt voor koud speciaalbier, de gast moet immers al op en neer fietsen – en fietsen is ook al niet leuk.

De avonden na het lopen waren telkens weer een verrassing: wat gaan we vanavond drinken? De loopgroep breidde zich in no-time uit van twee naar vier vrienden die tenminste wekelijks zouden lopen. Met de lekkere speciaalbiertjes in het vooruitzicht, en een goed gezelschap om tijdens het lopen mee te filosoferen, blijkt lopen best tot een acceptabele bezigheid te transformeren!

Binnen twee maanden liep ik mijn eerste halve marathon en gisteren (ruim 1,5 jaar later en 10 kilo lichter) heb ik mijn eerste marathon gelopen (in 3:46) – halleej zeg, wat is dat trouwens ver! Een lekker biertje na het trainen is nog steeds vaste prik, hoewel het met de langere afstanden niet meer lukt de verloren calorieën te compenseren. Bovenstaand systeem van “conditioneren” werkt waarschijnlijk ook met taartjes, frituur, kaasjes, wijntjes of seks, hoewel het in het laatste geval verstandig is je loopmaatjes wat zorgvuldiger uit te zoeken.

Joep is geen sportcoach en ook geen diëtist. Van zorgelijke verslavingen weet hij (gelukkig) ook niet zoveel. Als je minderjarig bent moet je misschien eerst even aan je papa en mama vragen of je aan het nieuwe sporten mag meedoen. Deelname geschiedt verder op eigen risico.