Diep zuchten met de NS
De mensen die regelmatig mijn stukjes lezen, weten dat ik niet zo gauw zeur. Mijn insteek is meestal het beschrijven van de vrolijke zaken des levens, niet het leveren van kritiek op van alles en nog wat. Maar manmanman, wat een geklooi op het spoor vandaag.
Kijk, dat de bliksem inslaat tussen Arnhem en Utrecht, in de spits, dat is lullig, en daar kan ook de NS niet zo veel aan doen. Dat vervolgens de trein naar Den Bosch, de eerste reismogelijkheid naar Utrecht en verder vanuit Nijmegen, stampvol zit, tja, daar doe je ook niet zo veel aan. Dat is een logisch gevolg.
Maar dan: station Den Bosch, perron 4a, 9.23. De verlossende intercity naar Alkmaar van 9.23 staat op het perron te wachten. Honderden mensen die nog soort van op tijd op hun werk willen zijn, komen met hoop in de ogen aangerend. Totdat de conducteur besluit de deuren te sluiten.
Lieve NS, vertel me eens, hoe gaat zo’n beslissing in zijn werk? Was de conducteur, dan wel de machinist (wie neemt dit soort beslissingen eigenlijk?) gewoon een ontzettende chagrijn met een ochtendhumeur? Of is het beleid van jullie, om in dit soort situaties strak jullie dienstregeling te hanteren? En als dit beleid is, is het dan omdat het echt niet anders kan, omdat een minuut vertraging de hele dienstregeling in de war gooit? Of vanwege een perverse prestatie-indicator, omdat jullie met het ministerie hebben afgesproken een bepaald percentage van de treinen op tijd te laten rijden? Ach, wat is ‘op tijd’, nietwaar?
Hoe het ook zij: iedereen op perron vond jullie op dat moment een ***bedrijf, dat zijn eigen klanten minacht. Iedereen die daar stond, voor die dichte deuren, kon namelijk zien dat er nog plaats te over was in die trein. En uitleg of informatie werd niet gegeven. Iemand die op het laatste moment nog zijn hand tussen de sluitende deuren stopte en met gevaar voor lijf en leden naar binnensprong, werd boos toegeschreeuwd door de uit de machinistencabine hangende conducteur. De massa op het perron bewonderde echter de daad van burgerlijke ongehoorzaamheid.
En terwijl ik dit blogje zit te tikken, in de voor vertrek gereedstaande stoptrein* naar Utrecht**, hoor ik een conducteur schreeuwen op het perron: “ik kreeg net door dat de de volgende intercity over-, overvol zit, stapt u allemaal alstublieft in in de stoptrein als u naar Utrecht moet.” En bedankt.
János Betkó is een semi-tevreden treinforens. Momenteel meer semi dan tevreden.
* ‘Sprinter’ is mij iets te veel newspeak
** Ja, de intercity is sneller, in de regel, maar de stoptrein was (op dit moment nog) lekker leeg, en van zo’n volgende trein moet je altijd maar zien of ‘ie komt.
Afbeelding via Wikimedia Commons
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Dit tafereel op station Roosendaal geregeld mogen meemaken, mag je een uur wachten op de volgende trein naar Antwerpen
Tja, herkenbaar. Meestal gaat het goed, maar áls het eenmaal mis gaat dan gaat het ook goed mis.
Gisteren was het ook feest tussen Oss en Nijmegen. Wisselstoring, dus natúúrlijk zet de NS geen bussen in, ‘niet nodig’ aldus de conducteur, want het zou ‘al’ om 19.00 opgelost zijn. Wachten van 16.00 tot (op z’n best) 19.00 is blijkbaar te kort voor de NS om bussen in te zetten.
Uiteindelijk zijn er rond half 8 bussen ingezet en was het geheel opgelost om tien uur. Prima wachttijd natuurlijk. Voortaan pak ik de auto als er grote kans op onweer is, sorry milieu.
Tsja..ik ben in de regel wat minder mild over de NS omdat het gewoon geen sympathiek bedrijf is met hart voor de mensen die ze vervoeren.
Het bovenstaande is geen uitzondering. Iedere forens maakt zoiets bijna wekelijks mee. Wel moet je de NS nageven dat het bedrijf consequent omspringt met het verworven imago van onsympathieke incompetente moloch: rond een evenement als Pinkpop doen ze immers precies hetzelfde.
Wat was het weer een puinzooi afgelopen weekend. Afgelopen zaterdag ontrolde zich ook voor mij het hierboven opgetikte scenario: trein van Maastricht naar Landgraaf reed niet en ze kunnen er bij de NS niets aan doen dat er iemand besluit voor een boemeltje te springen. Maar op station Maastricht werd als vanouds 0 info verstrekt over de alternatieve route. Daar kom ik zelf nog wel uit met een smartphone, maar waarom wacht de NS tot ik de drie bejaarden op het station even bijpraat?
En op de terugweg meer van hetzelfde: geen rechtstreekse trein naar Maastricht (mededeling: Rijdt niet) maar wel twee mannetjes opgetrommeld om voor de ingang ALLE festivalgangers te controleren op een kaartje – waardoor een enorme file ontstond het perron op. In Heerlen mochten de mensen die elders in Limburg een logeeradres hadden op elkaar gestapeld in een boemel van Veola, die ter gelegenheid van het grootste regionale event van het jaar 1 heel treinstel had ingezet. Zouden ze verrast zijn door het feit dat er met Pinksteren een festival is in Landgraaf?
Vervoeren…het blijkt een lastig vak.