Meelevend Nederland kon vrijdag de hele dag via live beelden uit Parijs zien wat daar gebeurde. Dat de beelden vooral bestonden uit stilstaande auto’s en wachtende agenten leek het niet minder spannend te maken. En dat een cameraman die werd weggestuurd door de politie onwillig reageerde en zijn camera gewoon liet lopen, maakte het nog een beetje spannender. Stel je voor dat de media een spannende ontknoping zouden missen.

De laatste dagen zijn de gebeurtenissen in Frankrijk – terecht – veel in het nieuws. Na de aanslag bij Charlie Hebdo cancelde Radio 1 alle programma’s om de rest van de middag over de gebeurtenis te praten. Logisch, alleen bleven nieuwswaardige updates uit, want de daders waren zoek. Dat leidde tot een middagje speculeren over de daders, hun identiteit en waar zij op dat moment vermoedelijk waren.

Vermoedelijk…

Eindeloos speculeren en daarop weer eindeloos reageren, zo bleek de afgelopen dagen. We hadden een mening over de vermoedelijke daders en verkondigden die luid op social media. Al was nog niemand schuldig bevonden, inmiddels hadden we een onschuldige al de vreselijkste dood toegewenst.

Massaal becommentarieerden we  het gerucht dat er een baby was betrokken bij de gijzeling in de supermarkt. We vertelden om het hardst op Twitter dat de gijzelaars geen geweten hadden en we hoopten dat de baby ongedeerd was. De baby die vermoedelijk aanwezig was. Minder begrijpelijk vond ik voorspellingen over de vraag of de gegijzelden het er levend vanaf zouden brengen.

Vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Medeleven ook. Maar voorspellingen zijn leuk bij de voorbeschouwing van een voetbalwedstrijd. Wanneer het om doelpunten en niet om mensenlevens gaat.

Tagged with:
 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.