“Wat blijft er nog over voor ons?!”

Deze woorden hoorde ik onlangs in één van de (helaas) niet te vermijden discussies over Zwarte Piet. “Ons”, voor de duidelijkheid, is de gewone, autochtone Nederlander. Die zijn eigen positie totaal heeft weggegeven, ten gunste van ‘de vreemdelingen’, buitenlanders, moslims, en ander raar volk. Ongetwijfeld door het ‘cultuurrelativisme’, de ‘weg-met-ons-mentaliteit’, en meer van dat soort kreten. Wat overblijft, is de wanhoop: “wat blijft er nog over voor ons?!”.

Nu meng ik me principieel niet in discussies over Zwarte Piet, dus ik heb mijn mond gehouden. Niettemin dacht ik bij mezelf:

“Nou. . . het Kerstfeest, bijvoorbeeld. En Pasen. En Hemelvaartsdag, en Pinksteren, en meer van dat soort Nederlands/christelijke feestdagen, die in stand worden gehouden terwijl het een kleine minderheid is die weet waar ze eigenlijk over gaan. Koningsdag. Vier en vijf mei. Bovendien hebben autochtone Nederlanders over het algemeen de betere huizen, de betere banen, en het betere onderwijs. En betere gezondheidszorg. Oh ja, en de autochtone Nederlander heeft volgens mij ook een buitenproportioneel groot aandeel in allerlei politieke functies en bestuursfuncties.” 

Niet dat dat nou een reden moet zijn om Zwarte Piet af te schaffen (of te behouden). Maar een beetje perspectief kan echt geen kwaad.

János Betkó gelooft niet dat de ‘autochtone Nederlander’ zo veel te klagen heeft… de achtergestelde positie van tweedegeneratie Hongaren in Nederland, DAAR zou wat aan gedaan moeten worden!(!!1!)

De foto is afkomstig van Flickr Creative Commons