Algemene beschouwingen: laat maar

Wederom kwamen coalitie en oppositie de afgelopen twee dagen niet nader tot elkaar in wat geldt als het belangrijkste politieke debat. Het kabinet deed alsof het overal over wilde praten, maar van samenwerking of concrete plannen was geen sprake. Het enige resultaat van deze vergadermarathon was een uitbreiding van het lexicon van de Handelingen met de woordencombinatie ‘zielig-hypocriet-miezerig’. Hier volgen vier redenen waarom we volgend jaar die algemene beschouwingen beter kunnen annuleren.

Het jaarlijkse vergadercircus probeert in twee dagen tijd de politieke implicaties van de troonrede te behandelen door om beurten de cijfers van het Centraal Planbureau van een eigen interpretatie te voorzien. Dit gewichtige gevecht is gereserveerd voor de fractievoorzitters, die hier hun jaarlijkse moment in de zon krijgen. Dat zij zich onmogelijk kunnen verdiepen in alle aspecten van het landsbestuur lijkt niemand een probleem te vinden zolang er krantenkoppen gemaakt kunnen worden over NSB-vlaggen of de gebroeders Castro.  Dat brengt ons bij het tweede manco aan het TK-theater: ‘de media’ rapporteren slechts de verbale uitschieters. De wisselwerking tussen het gebrek aan diepgang vanwege het generalisme van de lijsttrekkers en de focus op queleranten door de media wekt de indruk dat er in die twee dagen weinig substantieels gebeurd is.

Media die alleen over vuurwerk schrijven hebben echter een excuus; er gebeurt namelijk verder bijzonder weinig. De oppositie gooide stenen in het water maar het kabinet weigerde er bruggen van te bouwen. Het is tekenend dat minister Dijsselbloem de algemene financiële beschouwingen (AFB) heeft uitgesteld zodat er in de achterkamertjes bereikt kan worden wat men in de belangrijkste vergadering van onze democratie niet voor elkaar heeft gekregen.

Af en toe komt je er samen niet uit, ook dat hoort bij politiek. Helaas is dat bij de algemene beschouwingen wel een dure grap: van de 139 aanwezige Kamerleden zonder spreekrecht die daar twee volle dagen met hun iPad zitten te spelen mag verwacht worden dat ze meer kunnen doen dan hun hand opsteken bij hoofdelijke stemmingen. Ook de bewindspersonen in Vak K zouden het te druk moeten hebben met het besturen van het land om te dienen als het behang van de minister-president. Wanneer het echte politieke werk zich afspeelt in de achterkamers kunnen we volgend jaar de weledele Algemene Beschouwingen beter overslaan.