Liberalisering van de post een groot succes
Hoewel het nieuws de afgelopen dagen toch vooral wordt beheerst door het schisma binnen een Partij die minder vrijheid heeft voor afwijkende opvattingen dan haar naam doet vermoeden, was het toch een andere kop die mijn aandacht trok, en wel het bericht waarin staatssecretaris Bleker verkondigde dat de liberalisering van de post ‘absoluut geen succes‘ was. Omdat ik vanwege mijn verblijf in het buitenland de afgelopen tijd nauwelijks in aanraking ben geweest met het Nederlandse postbedrijf, verontrustte deze uitspraak mij enigszins. Werden er inmiddels geen brieven meer bezorgd? Of bleek nu opeens dat PostNL al die jaren heimelijk gewoon het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie was gebleven? In dat geval zou de zo gewenste liberalisering inderdaad jammerlijk gefaald zijn.
Gelukkig werd ik al vrij snel tijdens het lezen van het stuk gerustgesteld. De toestand was lang niet zo rampzalig als de kop deed vermoeden. De steen des aanstoots voor dhr. Bleker was niet zozeer de staat van de Nederlandse posterijen, maar de hoogte van het honorarium dat de bestuurders van PostNL opstrijken. Hetgeen mij tot de conclusie heeft geleid dat het probleem niet zozeer de liberalisering der posterijen zelf is, maar eerder dat Bleker niet lijkt te begrijpen wat dat in zou moeten houden. Natuurlijk is het standpunt van Bleker zeker begrijpelijk. De staatssecretaris stamt immers uit een rechtgeaard protestants gezin, waarvan de kostwinner nota bene postbode was. En hoewel protestanten rijkdom beschouwen als de verdiende vruchten van een krachtig arbeidsethos, is het natuurlijk wel een doodzonde er vervolgens opzichtig mee te pronken. Om in de joods-christelijke sfeer van dit kabinet te blijven, kent Bleker zeker de uitspraak uit Mattheüs 19:24 dat het makkelijker is voor een kameel om door het oog van een naald te kruipen, dan voor een rijkaard om het Koninkrijk Gods binnen te treden.
Maar hoewel ik de afkering van Blekers over de exorbitante zelfverrijking van de postbestuurders over de ruggen van de postbodes zeker deel, moet ik wat betreft het al dan niet slagen van de liberalisering tocht tot een diametraal tegengestelde conclusie komen. Dat bestuurders zichzelf als moderne farao’s verrijken, terwijl het personeel als Hebreeërs wordt afgebeuld of zonder enige genade op straat wordt geworpen, lijkt mij bij uitstek bewijs dat de liberalisering van de postmarkt uitstekend geslaagd is. Liberalisering betekent immers dat een sector niet langer is gebonden aan wat op het moment politiek of moreel juist wordt geacht, maar zich enkel nog hoeft te bekommeren om wat de markt dicteert. Een dergelijke sector hoeft zodoende geen enkele notie te nemen van de, overigens zeer terechte, geluiden van morele verontwaardiging die opklinken uit politiek en maatschappij.
De gunst van de markt kan men niet afsmeken, zij is even wispelturig als Vrouwe Fortuna. Zo bezien lijkt de verontwaardiging van Bleker dus vooral naïef. Alsof de markt haar belofte heeft gebroken door niet twintig prettig concurrerende postbedrijven met allemaal dikbetaalde postbodes te leveren. Dat mag verbazingwekkend heten, van een staatsman die bekend staat om zijn Groningse sluwheid en nuchterheid. Mijn vermoeden is dus ook dat de staatssecretaris hier een politiek uitgekookt spelletje speelt, en poogt de liberalisering te vrijwaren van maatschappelijke woede en verontwaardiging. Ook dat is vanuit politiek oogpunt bezien bijzonder begrijpelijk. Desalniettemin zou het de staatssecretaris sieren als hij zou toegeven dat het juist het grote succes van de liberalisering is dat in deze beschamende situatie heeft uitgemond. Alleen zo kan men immers uit dit geval de nodige consequenties trekken, en het maatschappelijk nut van liberalisering op waarde schatten.
3 Responses to Liberalisering van de post een groot succes
Leave a Reply Cancel reply
This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.
Laatste reacties
- Closing Time | Flower Children - Sargasso on Generatiepolitiek is een afleidingsmanoeuvre
- Lelijke woorden - Sargasso on Vermeende linkse hypocrisie
- Jan on Le Pen had best een beetje gelijk
- Max on Le Pen had best een beetje gelijk
- Afsennah on Archief
- lmgikke on Bladblazers
- Closing Time | ZnöWhite - Sargasso on Diversiteit in de metalscene
- Waarom heb je zoveel tattoos? - Nathaliekriek.nl on Tuig met tattoos
Please like us on facebook!
Administratief
Bleker was inderdaad boos vanwege de hoge vergoedingen ondanks de slechte prestaties van PostNL. De liberalisering van de postmarkt was echter voornamelijk mislukt omdat hij constateert dat er van de 3 spelers op deze markt er nog maar 2 over zijn, waarvan er eentje zo klein is (Sandd) dat hij met gemak uit de markt gedrukt kan worden door de ander (PostNL).
Nu was dat van tevoren te voorzien natuurlijk, want liberaliseren in een krimpmarkt is nou niet bepaald een slimme zet. Verder is het een lastige sector om concurrentie op aan te gaan, net als het spoor bijvoorbeeld.
Maar dat PostNL geld verspilt aan hoge vergoedingen voor hun bestuur, geeft Sandd wellicht de kans om goedkoper te blijven werken dan PostNL. Dus wie weet werkt die markt zo slecht niet eens.
Dus de liberalisering geeft ruimte aan bestuurders. En deze worden beperkt door sand. Gesteld dat bestuurders zich gedragen als Homo economicus en dus hun beloning maximaliseren. Lijkt mei eigenlijk geen vreemde aanname.
Gegeven dat sand zover ik weet operert in de marge. Hell Ik ken sand niet eens als persoon die 2x per maand een brief verstuurt waarvan 1 vanwege bureaucratisce noodzaaak. Wat denk je dan dat de verhouding is tussen meer marktwerking en die winstmaximalisatie gegeven de positie van PostNL. .
Juist Postnl blijft het personeel zoveel mogelijk uitbuiten. En de managers zulenl verder het marktaandeel i.o.m de prijs en kosten kiezen. En wel zodanig dat niet de consument het markt surplus opstrijkt. MAar zijzelf daarvan zoveel mogelijk meenemen. Idt terwijl in een markt van volledige meededinging al het urplus naar de consument gaat. Immers de ondernemer kan daar niet meer winst maken ten koste van consument dan dat al zijn concurrenten doen. Die allemaal acteren onder dezelfde voorwaarde. Dit terwijl er altijd een verschil is tussen wat de consument wil betalen gezien zijn behoefte en wat het product kost in grondstoffen en dergelijke. Over mededinging gesproken. Als er 1 partij ier weinig makrt machjt heeft dan is et wel de postbode. Of wacht die heette tegenwoordig anders.
” Juist Postnl blijft het personeel zoveel mogelijk uitbuiten. En de managers zulenl verder het marktaandeel i.o.m de prijs en kosten kiezen. En wel zodanig dat niet de consument het markt surplus opstrijkt.”
Exact Jasper,
Heb dit concurrerende feestje ruim zeven jaar als medewerker van TPG, TNT, PostNL van nabij mogen bewonderen. Ik kan wat hierboven is gezegd alleen maar onderschrijven. Wat je heel terecht opmerkt is dat niet alleen de postbodes tegen elkaar worden uitgespeeld, maar dat ook de kwaliteit fors achteruit is gehold. De consument is dus evengoed de dupe.