Het is crisis. Al een tijdje, inmiddels. En dus moet er bezuinigd worden. Er was al bezuinigd, maar nu moet er nog meer bezuinigd worden. Niet zoveel als in Griekenland, maar toch behoorlijk wat. De boodschap van de regering is simpel: “u wilt wel veel, maar er is geen geld”. Dus hup, AOW omhoog, sociale werkplaatsen eruit, studiefinanciering weg en de hypotheekrenteaftrek afgeschaft. Oh wacht, dat laatste natuurlijk niet. Dat is immers niet ‘solidair’ met de huizenbezitter.

Het verbazingwekkende aan deze publieke kaalslag is de begeleidende boodschap dat “Het Echt Niet Meer Kan”. Onze publieke voorzieningen zijn ‘niet meer van deze eeuw’ en ‘niet langer houdbaar’. Het was mooi zolang het duurde, maar de beurs is leeg, het geld is op en voor rare artefacten uit een voltooid verleden tijd is nu geen plaats meer.

Misschien komt mijn verbazing voort uit de tijd dat ik me ‘politiek bewust’ werd. Dat was tijdens de kabinetten Paars, toen we nog zeker wisten dat het marktliberalisme ons gouden bergen zou brengen. Goed, er was een akkefietje met Nina Brink en de economische groei kwam gemiddeld niet boven de 2% uit, maar toch waren we de 16e economie ter wereld, en 7e qua concurrentiepositie. Tot 2008 ging het dus zo slecht blijkbaar niet. Maar nu zou je bijna geloven dat we op de rand van de afgrond staan en als we niet uitkijken eindigen tussen Gabon en Guatemala.

Zo doemen er nu twee paradoxen op. De eerste is dat we rijker en welvarender zijn dan ooit (2008 misschien uitgezonderd), maar desondanks niet in staat lijken dezelfde voorzieningen te bieden als in het verleden, toen we minder geld hadden. Enigszins verwonderd mogen we ons afvragen hoe vorige generaties, die het toch minder breed hadden, die publieke voorzieningen dan wel op peil hielden.
De tweede paradox is dat we nu om onze welvaart te behouden, welvaart moeten inleveren. Er moet ‘hervormd’ worden. Dit betekent minder zorg, minder onderwijs, minder voorzieningen voor ouderen en werklozen en geen winterbestendige wissels. We vergeten dat welvaart geen doel op zich is, maar een middel om het leven van mensen te verbeteren.

Uiteindelijk mag de retoriek van dit kabinet dus ook niet verhullen dat er hier geen sprake is van onvermijdelijkheid, maar wel degelijk van keuze. De keuze voor private rijkdom en publieke armoede. We willen geld overhouden voor nieuwe auto’s, iPads en vakanties naar Turkije of Egypte. Als ik Maurice de hond mag geloven is €50/maand het minste wat je tegenwoordig uitgeeft aan een belabonnement. We gooien met hetzelfde gemak voor €4 miljard aan voedsel in de afvalbak.

Natuurlijk, dat mag allemaal. We mogen er als samenleving best voor kiezen meer geld uit te geven aan smartphones dan aan bejaardenverzorging. We mogen kiezen voor mooie auto’s om met 130 km/uur over de snelweg te scheuren (of, waarschijnlijker, in de file te staan), en niet voor wetenschap en kunst. Maar we moeten ons niet door dit kabinet, of onszelf, laten voorliegen dat er geen keuze is. De verdeling en besteding van onze welvaart is zeker een keuze, zo niet de belangrijkste keuze die een samenleving gezamenlijk kan maken. We mogen een debat over de waarde van onze publieke voorzieningen dus niet laten smoren in de holle retoriek van doem en noodzaak. De verdeling van onze welvaart over privérijkdom en publieke voorzieningen is te belangrijk om over te laten aan drie mannen in een achterkamertje.

Tagged with:
 

23 Responses to Waar is de Welvaart?

  1. Matthijs says:

    Goed stuk! Ik denk wel dat we door de vergrijzing en technologische en medische ontwikkelingen meer uitgeven aan de zorg dan in 2000, en dat dat niet echt een keuze is tussen particuliere of publieke welvaart.

  2. De vergrijzing zal zeker een rol spelen, dat is de prijs voornamelijk de prijs een betere levensverwachting. Toen de baby-boomers nog niet met pensioen gingen was bovendien de verhouding arbeiders/ouderen economisch gunstiger.

    Toch hoor ik regelmatig geluiden waaruit ik opmaak dat een ander probleem ook voor veel kosten zorgt. Door de vergevorderde marktwerking in de zorg is het voor een instelling lucratief om zorg te (moeten) verlenen. Aangezien ziekenhuizen over het algemeen de diagnose voor hun eigen behandelingen stellen (waar ik an sich ook niet aan wil tornen) is het de vraag of er geen “overbodige” behandelingen plaatsvinden. De marktwerking heeft de prijzen in de zorg niet bepaald verlaagd, zo lijkt het, maar verhoogt de vraag naar zorg wel, vrees ik.

  3. Arno says:

    Inderdaad, belangrijk is te bekijken waar het geld dat beschikbaar is voor publieke belangen aan besteed wordt. Daarin is het aandeel zorg veel groter geworden.

    2000: E 5 miljard van E 109 miljard (omgerekend) = 4.6%. 2011: E 69 van E 255 miljard: 27%(!!)

    http://retro.nrc.nl/W2/Lab/Rb2000/graf2.html, http://miljoenennota.prinsjesdag2010.nl/miljoenennota-2011/aDU1015_Uitgaven-2011.aspx

    Dat komt door de vergrijzing, daar zou voor gespaard worden maar dat is nooit gebeurd. Misschien heeft Joep gelijk en zijn de zorgkosten ook door marktwerking gestegen. Dat weet niemand maar ik denk niet dat het de hele stijging kan verklaren.

    Gevolg is dat nu de lasten van velen liggen op de schouder van minder werkenden. Daarnaast zijn we misschien netto wel rijker, maar door inflatie is de koopkracht wel degelijk gedaald sinds 2000. Toen kostte een liter euro 95 bijvoorbeeld maar E 1.05, nu E 1.83.

    De vraag die overblijft is hoeveel kan je van de huidige werkende generatie verlangen zodat je zorg kan verlenen aan de generatie die nu met pensioen gaat. Natuurlijk, 50 euro per maand voor een mobiel is veel, maar het is wel je eigen keuze. 50 euro extra belasting is dat niet.

    De generatie waar we nu voor moeten zorgen had zelf ook kunnen sparen voor de vergrijzing, daar werd tijdens de Paarse kabinetten al over gepraat. En ondanks de economische hoogtij van die dagen, presteerden die kabinetten het om tekorten op de begrotingen te presenteren. Sterker nog, de pensioenfondsen zijn toen leeggeroofd omdat daar ‘teveel geld in zat’.

    Wat in elk geval niet de oplossing is is het geld maar lenen. Dan betaalt niet de vergrijzende generatie de kosten voor de vergrijzing, niet de huidige maar de volgende. En wij de rente, die nu, bij een extreem lage rentestand, ons al 11.3 miljard per jaar kost. Dat is een zesde van de zorgkosten (ruim 68 miljard + verwachtte overschrijdingen). Om maar niet te spreken wat er zou gebeuren als de rente zou stijgen, omdat we ons, bijvoorbeeld, niet aan gemaakte begrotingsafspraken houden..

  4. Arno says:

    WTF? Moderation?

    • Waarschijnlijk door de links die je commentaar bevatte heeft onze spam-filter deze als “moet nog gemodereerd worden” (pending) aangemerkt. Ik merkte ‘m nu pas op dus bij deze is ze, vanzelfsprekend, approved.

  5. Lisa says:

    Eens met Frank dat de besluiten in de achterkamertjes te belangrijk zijn om genomen te worden door deze drie mannen, maar dat is natuurlijk wel politiek. Want de kiezer heeft ervoor gezorgd dat deze personen nu de besluiten nemen. Als we dat niet willen met z’n allen, moeten we misschien eens anders gaan stemmen.

  6. jasper van Sprundel says:

    Als de vergrijzing onbetaalbaar wordt dan komt dat niet omdat de ouderen te weinig geld hebben verdiend. Dus als men dat geld niet heeft verdiend en men drukt wel onevenredig op de begroting dan lijkt me de eerlijke oplosing voor de hand liggen toch? Dat je bij een talrijke generatie hoort is toch geen excuus om je kosten af te wentelen op de toekomstige. Ok wellicht die kleine hoeveelheid die niet zichzelf kan onderhouden kun je wellicht een andere verdeelsleutel voor zoeken.

    1 van de oorzaken van stijgende overheidskosten heet trouwens volgens mij de wet van Baumol. Als welvaart toenemeent komt dat over het algemeen door een stijging van effectiviteit in de private sector. Die stijging geeft een druk op de lonen en deze druk blijft niet beperkt tot die sector. Ofwel ambtenaren krijgen meer lonen maar blijven evenveel tijd nodig hebben om hun werk te doen. Verder las ik laatst in mijn oude aantekeningen de wet van Engels. Die kwam erop neer dat als de rijkdom stijgt de behoefte ook stijgen en dit kan je min of meer door trekken naar de minimale behoeften. Vroeger gaf je iemand met een uitkering een maaltijd die vooral de honger wegneemt en bijvoorbeeld een radio die net de basis zenders kan ontvangen. Inmiddels valt er toch te verdedigen dat basaal internet en een schijf van 5 maaltijd best enige redelijkheid heeft. en dit kan je naar meer zaken doortrekken.
    Verder heb ik nieuws voor de meeste hier. De stijging van het BBP komt voor een flink deel door de stijging in participatie. Dat is dus niet 1 op 1 welvaartstoename al geeft he wel meer belasting inkomsten.

  7. Bart says:

    Niet dat er helemaal niets is te halen bij Baumol, maar de meeste innovaties zorgen toch juist voor effectiviteit in zowel private als publieke sector. Neem computers en internet. Dus je moet wel uitkijken met dit soort theorien. Ze spelen meer in op hoe wij over de overheid denken dan op de werkelijkheid.

    Ik vind wat Joep zegt wel heel belangrijk: hoe bepalen we prioriteiten? Marktwerking in de zorg heeft wat dat betreft voor een aantal rare fratsen gezorgd. Maar ook de al vaker genoemde scheve verhouding in behandelingen voor mensen in hun laatste levensjaren, ook wanneer uitzicht op verbetering afwezig is (zie bijvoorbeeld de zomergastenaflevering van afgelopen seizoen met Dick Swaap).

    • jasper van Sprundel says:

      De meeste innovaties~?
      Het verbeteren van de functies als producten mobiele telefoons straalt evenredig af af op de publieke sector?

      Het straker stroomlijnen van je sector met de markt straalt af op de publieke sector?

      Het mechaniseren van je productie straalt af op de publieke sector?

      Natuurlijk valt er binnen de overheid enige winst te halen met de stijging van productiviteit. Leto p ik zeg productiviteit jij zegt innovatie. Best een nuance verschil. Volgens mij is dat internet wat jij noemt bepaald niet de regel. En iedere keer dat de overheid achterloopt stijgen de kosten. Niet zozeer ten op zxichte van wat je als maatscappij beschikbaar hebt. As wel wanner je kijkt naa resultaten en opbrensgten. Dat de overheid voorloopt zie ik amper gebeuren.

  8. Bart says:

    Het een helpt het ander, toch? Innovaties zorgen voor hogere productiviteit, zowel in publieke als private sector. Vond je dat ik dat niet duidelijk genoeg had verwoord of ben je het daar niet mee eens?

    Het is echt onzin om te roepen dat de overheid hierbij achter loopt. Daarnaast is de overheid ook nog eens de grote kracht achter deze innovatie (blogje hierover komt eraan 😉

    Overigens is een andere belangrijke reden voor het verschil in productiviteit de sterke positie van ambtenaren tijdens loononderhandelingen. Of eigenlijk precies andersom: de zwaar verzwakte positie van werknemers in de private sector. Op het moment dat je gaat privatiseren lijkt het dan ineens alsof de private sector veel efficienter is. Maar dit komt dan enkel door het verschil in af te dwingen lonen.

    Het loonnniveau wat dat betreft enorm belangrijk. Niet voor niets stellen veel kritische economen dat de loonmatiging in Duitsland ook zeer heeft bijgedragen aan de crisis die we nu hebben.

  9. Arno says:

    Ik ben het er mee eens dat innovaties er voor zorgen dat arbeids intensief werk relatief duurder wordt. Dat is toch die wet van Baumol? Maar als dat zo is, leidt dat ook tot hogere loonkosten voor de overheid? Want dankzij allerlei automatiseringsprocess is er ook veel minder arbeid nodig. Dus of er zijn nog heel veel overbodige ambtenaren in dienst vanwege hun beschermde status, of de loonkosten zijn hierdoor niet gestegen.

    Die ‘wet’ van Engel ben ik het wat minder mee eens. Ja, men wil meer, zeker in tijden van voorspoed. Maar wat nu de welvaart vermindert? Dan zou het logisch zijn dat men dan ook met minder tevreden is. Maar daar zie ik weinig tekenen van. Als wij alle bijstandsgerechtigden en AOW-ers 10 kilo aardappelen, een netje sinaasappels en een kilo suiker per maand gaan geven is het land te klein.

    Je laatste punt vind ik dan wel weer heel erg krom. Gaan we nu Duitsland de schuld geven omdat zij het goed doen en de zwakke landen daarin niet mee konden of wilden? Dat is wel de wereld op z’n kop.

    Toch blijft volgens mij overeind dat dat de geexplodeerde zorgkosten,(van 5 naar 27% in 11 jaar. De absolute kosten zijn 13.5x zo hoog, ok, inflatie (gem. 3%) gecorrigeerd 10x zo hoog. En deze kosten stijgen nog steeds harder dan de stijging van het BNP. Andere kostenposten worden hierdoor volledig weggedrukt uit de begroting, zoals niet onbelangrijke posten als onderwijs, cultuur, sociale zekerheid etc.

    • Bart says:

      Arno, als jou betere prestatie als land een gevolg is van loonmatiging, dan zou ik daar niet trots op zijn. Om maar een ander voorbeeld te noemen: Nederlands zou het VEEEEEL beter doen (wat productiviteit betreft) wanneer we voortaan ook allemaal op zaterdag gaan werken, en 10 uur per dag. Lijkt me toch niet zo’n goed plan 😉

      Dus ja, volgens mij moeten we productiviteitswinst altijd corrigeren voor loonmatiging en veranderingen in arbeidsduur.

  10. jasper van Sprundel says:

    Arno je doet net alsof Nederlands inkomens door ampsoed gaan. De gemiddelde Nederlander veriend nog ongeveer evenveel als in 2006. Om dan de uitkeringsgerechtigde op een zak aardappelen te zetten vanwege de armoede vind ik vergezocht. Verder is dit kabinetw wel degelijk de zoveelste in een reeks die de bijstand beperkt en flink ook. Eneuh mijn punt over Duitsland?
    De wet van Boumol gaat trouwens over loonstijging door toename van productiviteit in de private sector. En als je als overheid goede mensen wil dan zul je die ook een concurend loon moeten kunnen bieden. Etc. Dat de overheid profiteert van innovatie is dus niet bijvoorbaat voldoende. Men moet de afstand met de private sector zo klein mogelijk houden. Dan heb ik het niet over de afgelopen 4 jaar trouwens. Eerder over de afgelopen 40.
    En privatisering heeft dus maar in zeer beperkte mate iets met die wet te maken. De overheid concureert op de arbeidsmarkt in meer of inder mate met ieder bedrijf. Of de overheid innovatie in het bedrijfsleven stimuleert is al helemaal niet relevant.

  11. Arno says:

    Natuurlijk heeft het niveau van de lonen invloed. Maar in Duitsland is de keuze gemaakt om banen en dus hun industrie te behouden door de lonen te matigen. Toch heb ik niet het idee dat de Duitsers het nu zo slecht hebben. 10 uur werken 6 dagen per week lijkt me wat overdreven, maar volgens mij hoeft geen enkele Duitser dat. Zij hebben volgens mij een goede balans gevonden in het behoud van banen en een realistische loonontwikkeling. Bij de Grieken en andere zuid-Europanen is dat inzicht nog steeds niet fatsoenlijk doorgedrongen waardoor zij het nu voor hun kiezen krijgen.

    En nee, natuurlijk wil ik de uitkeringen niet echt terugschroeven naar jaren-30 niveau. Maar zoals je zegt, de lonen zijn ongeveer op hetzelfde niveau als in 2006, tegen 6 jaar inflatie is dat 18% koopkrachtverlies gemiddeld. Wel zijn de uitkeringen de meeste jaren inflatie-gecorrigeerd en dus relatief gestegen. Mijn punt is of we ook accepteren dat die zullen dalen als de welvaart daalt, zeg maar of de inverse-wet van Engel ook geldt.

    Ik heb het nergens over privatisering of sloeg dat niet op mij? Ik wilde duidelijk maken dat automatisering van overheidstaken de arbeidskosten kan drukken en daardoor de toenemende arbeidskosten door de wet van Baumol kan compenseren. Ik betwijfel dus of de arbeidskosten echt gestegen zijn, ook in de laatste 40 jaar. En als dat zo is, zijn er dan niet heel veel nutteloze ambtenaren?

  12. Frank says:

    Overigens komt de Duitse loonmatiging volgens mij ook voor uit een andere bedrijfscultuur, waarbij er meer wederzijdse loyaliteit is tussen arbeiders, bestuur en eigenaren. Ik weet niet in hoeverre het Rijnlandse model nog steeds staat (daar weet Bart wellicht meer over), maar naar mijn weten krijgen Duitse arbeiders dus deels wat meer baanzekerheid terug voor hun loonmatiging.

    Want dat het niet-concurrerend zijn geen uitsluitend Zuid-Europese ziekte is, kan ik hier met eigen ogen zien. Juist in een inmiddels sterk geliberaliseerd land als Groot Brittannië gaat het helemaal niet zo goed. Feitelijk hangt het land van de inkomsten van de financiële sector aan elkaar, de maakindustrie lijkt grotendeels vertrokken. Niet hoogopgeleid personeel vindt vooral werk in echte onderklasse-banen: horeca, retail etc., tegen lage lonen en met flexibele contracten. Ik denk toch dat dat een keerzijde is van het Angelsaksiche model waarbij werknemers en werkgevers al bij voorbaat tegenover elkaar worden geplaatst.

  13. jasper van Sprundel says:

    “En nee, natuurlijk wil ik de uitkeringen niet echt terugschroeven naar jaren-30 niveau. Maar zoals je zegt, de lonen zijn ongeveer op hetzelfde niveau als in 2006, tegen 6 jaar inflatie is dat 18% koopkrachtverlies gemiddeld. Wel zijn de uitkeringen de meeste jaren inflatie-gecorrigeerd en dus relatief gestegen. Mijn punt is of we ook accepteren dat die zullen dalen als de welvaart daalt, zeg maar of de inverse-wet van Engel ook geldt.”

    Heb je het over CAO lonen, zitten die op de 0 lijn? Waar haal je het vandaan. Het enige wat ik op de radio hoor is inflatie correctie, Misschien op het begin van de crsis na. Ok het kan zijn dat er kunstmatig wat naarbenede is geschroefd omdat men niet makkelijk in een hogere loonschaal komt. Voor alle duidelijkheid de BBP groei zit bij mijn weten ook een inflatiecorrectie bij in. Dus absoluut komen er in Nederland niet minder euros binnen dan in 2006. Alleen de Euros die meer binnen komen zijn minder waard dat geld in de uitkering en daarbuiten.
    Sterker beb jij verder wel eens naar de stijging van de zorgpremie (eigen risico), stroom, (o) vervoer en huur gekeken. Al die eerste levensbehoefte gieren de inflatie sterk voorbij. En bij een uitkeringsgerechtigde is dat het meerendeel van het inkomen. De laagste inflatie zit bij luxe goederen waar zelfs sprake is van deflatie. (De breedbeeld tv etc. )
    Zoals gezegd het kabinet snijdt sterk in uitkeringen. Werkende kinderen mogen sinds 2011 hun inwonende ouders gaan onderhouden. Ook als die ouders geen enkele kans hebben op werk. Ik noem maar een voorbeeld.

    “Ik heb het nergens over privatisering of sloeg dat niet op mij? Ik wilde duidelijk maken dat automatisering van overheidstaken de arbeidskosten kan drukken en daardoor de toenemende arbeidskosten door de wet van Baumol kan compenseren. Ik betwijfel dus of de arbeidskosten echt gestegen zijn, ook in de laatste 40 jaar. En als dat zo is, zijn er dan niet heel veel nutteloze ambtenaren?”
    Privatisering sloefg niet op jou, maar je snapt Baumol nog steeds niet. 1 Nederlander verdient aboluut in 2011 vele malen meer dan in 1960. Mee eens? Dat e arbeidsproductiviteit bij de overheid is gestegen is dus niet genoeg om op peil te blijven met de kosten. Want ook een ambtenaar vraagt een veelvoud van in 1960. Leuk dat je gelijk begint over nutteloze ambtenaren. Stel Ambetnaren zijn 10x zoveel gaan kosten. Er komt 5x zoveel belasting binnen. Dan moet je vermoedelijk toch wel heel wat ambtenaren kwijt zijn. Lijkt mij.

  14. Arno says:

    ‘Waar haal je het vandaan?’ Dat is letterlijk uit je eigen stukje: ‘De gemiddelde Nederlander verdient nog ongeveer evenveel als in 2006.’ Dus ja, ik heb een bron, en dat ben je zelf.

    Verder is de groei van het BBP gewoon de groei in euro’s, dus als die groei niet groter is dan de inflatie dan is dat netto een krimp qua koopkracht. Verder zijn inderdaad de uitkeringen vaak gecorrigeerd voor inflatie. De lonen niet. En de inflatie wordt berekend aan de hand van de kostenstijging van een pakket aan uitgaven van ‘de gemiddelde Nederlander’. Daar zitten dus ook de zorgpremie, huur en vervoer in. Nu zal de inflatie inderdaad iets hoger zijn voor de lage inkomens omdat zie procentueel meer hieraan uitgeven, maar heel veel zal het niet schelen.

    Verder is het beperken van uitkeringen in gevallen waar in een huishouden iemand wel werk heeft denk ik de minst slechte vorm van bezuinigen op de uitkeringen. Ja, dan moet je of het huis uit of voor je familie zorgen, is dat echt zo erg? In elk geval is het niet ‘sterk snijden’. Wellicht wel in de komende 9 miljard maar ik denk niet dat de PVV daarin mee gaat.

    Verder snap ik de wet van Baumol prima. Ik denk alleen dat je nu met veel minder ambtenaren toe kan dan in 1960. Toen moest letterlijk alles op papier, nu kan het meerendeel automatisch. Verder is alles nu overgereguleerd, dat kan ook wel met wat minder af. Maar we dwalen af.

  15. Frank says:

    @Arno: Ik denk dat je met je laatste alinea de voordelen van automatisering lichtelijk overschat. Natuurlijk gaan veel dingen nu sneller dan vroeger op papier, vooral archiveren en brieven schrijven, vermoed ik.
    Maar de automatisering/digitalisering heeft natuurlijk ook heel veel extra werk geschapen. Denk aan het beantwoorden van emails, veel meer gegevens die in adminstraties moeten, meer protocollen etc.
    Dat lijkt me trouwens niet alleen bij de overheid het geval, maar overal. We kunnen meer dan vroeger, maar zijn tegelijkertijd ook veeleisender geworden.

  16. jasper van Sprundel says:

    “‘Waar haal je het vandaan?’ Dat is letterlijk uit je eigen stukje: ‘De gemiddelde Nederlander verdient nog ongeveer evenveel als in 2006.’ Dus ja, ik heb een bron, en dat ben je zelf. ”
    Dat je bij verdienen de inflatie op deze manier meetelt is zuiver jouw uitleg. Als ik vervolgens zeg achter een andere uitleg te staan. Wat heb je dan aan mij als bron?
    CBS zegt
    Ook in 2011 een gematigde stijging van de cao-lonen

    De stijging van de cao-lonen was ook in 2011 gematigd. Net als in 2010 zijn de cao-lonen met gemiddeld 1,3 procent gestegen.

    Inflatie groter dan cao-loonstijging

    De stijging van de cao-lonen in 2011 was een stuk minder dan de inflatie. De gemiddelde prijsstijging kwam vorig jaar op 2,3 procent uit. Dit betekent dat de lonen een vol procentpunt achterlopen op de inflatie.

    Hoewel de cao-lonen in 2011 met mate stegen, is de stijging gedurende het jaar wel opgelopen. In het eerste kwartaal van dat jaar namen de lonen nog met 1,1 procent toe, in het laatste kwartaal was dit 1,5 procent.
    http://www.cbs.nl/nl-NL/menu/themas/arbeid-sociale-zekerheid/publicaties/artikelen/archief/2012/2012-3552-wm.htm

    Dit heb ik in 5 min gevonden. Dus als ik zojuist duidelijk zeg hoe ik erover denk. Dan zou het mij voor de hand lijken dat je ook even bedenkt of je de cijfers op kan zoeken. Okee er staat in dat de lonen niet evenhoog zijn als de inflatie. Echter jouw eerder genoemde 0 lijn is gezien de zeer geringe inflatie nogal overdrijven. En waarom ik moet geloven dat de uitkeringen wel exact de inflatie bijhouden weet ik ook niet.

    Wet koppeling met afwijkingsmogelijkheden
    wet betreffende de koppeling van uitkeringen en loon met de mogelijkheid hiervan af te wijken onder bepaalde condities, bv. als de loonstijging in een bepaald jaar bovenmatig is of als de verhouding tussen actieven en inactieven ongunstig is
    Gevonden op http://www.woorden-boek.nl/woord/Wet koppeling

    http://www.encyclo.nl/begrip/Wet%20koppeling%20met%20afwijkingsmogelijkheden
    Deze bron spreekt van het loon dus.


    Verder is de groei van het BBP gewoon de groei in euro’s, dus als die groei niet groter is dan de inflatie dan is dat netto een krimp qua koopkracht.

    Er is sprake van een recessie bij krimp van het reele BBP. Als jij gelijk heeft dan zit Nederland lijkt mij al jaren onder 0 reel BBP. Toch horen we heel wat anders.

    ” Verder zijn inderdaad de uitkeringen vaak gecorrigeerd voor inflatie. De lonen niet. ”
    Kun je daar cijfers van geven. Dat de CAO lonen al sinds 2008 in verruit de meeste sectoren op de nullijn zitten. Ik zou toch denken dat de FNV daar inmiddels flink over zou schreeuwn als dat et geval was. Volgens mij loopt die stijging helemaal niet zover uit elkaar. JA in enkele zwaar getroffen sectoren.


    En de inflatie wordt berekend aan de hand van de kostenstijging van een pakket aan uitgaven van ‘de gemiddelde Nederlander’. Daar zitten dus ook de zorgpremie, huur en vervoer in. Nu zal de inflatie inderdaad iets hoger zijn voor de lage inkomens omdat zie procentueel meer hieraan uitgeven, maar heel veel zal het niet schelen”

    Als je veruit het merendeel van je uitgaven gaan naar goederen die de inlfatie voorbij schieren. Hoe komt dat gemiddelde dan tot stand?
    Dan zouden er toch uitgaven moeten zijn die dit sterk compenseren om er ook maar enigszins in de buurt te komen. Ik noem de technologisch goederen die leiden aan deflatie. TV, Telefoon, PC noem maar op. En wie kopen die?
    Wellicht zit ik er naast, maar je reactie is 1 grote aanname enige onderbouw waarom men bij dat gemiddelde zou zitten staat er niet. JE zegt het zelf het is van de gemiddelde nefderlander en die paar uitkeringsgerichtigde met ook nog eens de laagste bestedingen bepalen echt niet het gemiddelde.

    Verder is het beperken van uitkeringen in gevallen waar in een huishouden iemand wel werk heeft denk ik de minst slechte vorm van bezuinigen op de uitkeringen. Ja, dan moet je of het huis uit of voor je familie zorgen, is dat echt zo erg? In elk geval is het niet ‘sterk snijden’. Wellicht wel in de komende 9 miljard maar ik denk niet dat de PVV daarin mee gaat. ”
    Tja je kan ook vinden dat kinderen een toekomst moeten opbouwen. Hoe ga je met een regelmatig minimaal inkomen in hemelsnaam ergens voor sparen. MAar los van wat je vind. Dat wes de discussie niet eens. Jij begon over snijden in de uitkering. Nou feit is dat het flink gebeurd. Dan kan je het daar Totaal 100% met alle redenen mee eens zijn. Maar dat veranderd de feiten toch niet.


    Verder snap ik de wet van Baumol prima. Ik denk alleen dat je nu met veel minder ambtenaren toe kan dan in 1960. Toen moest letterlijk alles op papier, nu kan het meerendeel automatisch. Verder is alles nu overgereguleerd, dat kan ook wel met wat minder af. Maar we dwalen af.

    Als jij het zegt. Je gaat niet in op mijn verhaal. Verder heb ik geen flauw idee over hoeveel ambtenaren we hebben en waarom. Mijn betoog over Baumol ging over de beloning. Ik heb nooit ontkent dat er niet een paar uitmogen. Alleen niet op de manier waarop jij dat in de vorige reactie zou afleiden.

    Hm Mijn comment staat niet op de mainpage en er staat
    Your comment is awaiting moderation.

    Als er aanmerkingen zijn hoor ik het graag. Dit is nogal vaag.

  17. jasper van Sprundel says:

    Geen probleem. Ik vroeg me gewoon af wat er aan de hand was.

  18. Arno says:

    Jongens, het is een discussie, geen scriptie economie/politicologie. En natuurlijk zitten daar aannames tussen, gebaseerd op een aantal cijfers. Sommigen heb ik niet, en dat verwijt je me, prima. Maar op het eind heb je zelf allerlei cijfers ook niet.

    Iets heel anders: wat ik verwonderlijk vindt is hoe men op een eigenlijk simpele vraag als ‘waar is de welvaart heen’ zo om de hete kolen heen kan draaien. Zo’n simpele vraag is gewoon te beantwoorden door te kijken waar vroeger het geld vandaan kwam en heen ging, en hoe die situatie nu is.

    Feit is dat nu meer dan een kwart van al het besteedbare geld naar de zorg gaat. Het is zelfs nog erger dan ik eerst zei: Jeugd en Gezin viel in 2000 nog onder dezelfde post als zorg. Die post is relatief 6.4x zo hoog geworden op de begroting als in 2000. Alle andere posten komen hierdoor in de ver verdrukking, omdat zorg zo’n pijnlijk punt is om over te praten als het om bezuinigen gaat. De enige die ook relatief is gestegen is sociale zaken (+10.4%, relatief 1.7x zo hoog).

    En dus gaat niemand op de cijfers in maar komen er allerlei economische theorien voorbij in plaats van gewoon naar de cijfers te kijken. Dat vind ik een vreemde reflex die je veel ziet bij bepaalde politieke stromingen.

  19. jasper van Sprundel says:

    de Zorgkosten rijzen inderdaad de pan uit. klein dingetje over deze reactie waar ik echt niet zwaar aan til:

    wat bedoel je met 1,7x zo hoog. Aangezien de kostenstijging maar 1,10x zoveel is begrijp ik.

    “Jongens, het is een discussie, geen scriptie economie/politicologie. En natuurlijk zitten daar aannames tussen, gebaseerd op een aantal cijfers. Sommigen heb ik niet, en dat verwijt je me, prima. Maar op het eind heb je zelf allerlei cijfers ook niet”

    Ik heb de cijfers gegeven. Er staat een link in mijn stukje. En het verschil tussen cao loon stijging en nullijn heeft niks met scriptie te maken. Dat gaat gewoon over waarheid. Mensen met een hoger CAO loon hebben een hoger brutoloon. Uitzondering is als de belastingwet of zoiets veranderd. Maar daar kan ik me niks van herrineren.
    Het verschil tussen wat de wet is voor de verhoging van de uitkering geld hetzelfde voor.

    Als je zo nodig wil verkopen dat mensen met een uitkering in een recessie beter af zijn. Zorg dan dat je wel weet hoe zaken in elkaar zitten lijkt me. En als je niet snapt over hoe inflatiecijfers berekent worden probeer dan op zijn minst serieus te nemen wat de ander erover zegt. Ik bedenk me trouwens dat de huurstijging opzich deels wordt gecompenseerd door huurtoeslag. Al verschilt dat nogal p.p. Mijn punt is ook niet dat mensen met een uitkering stuk voor stuk duidelijk harder achteruit hollen in inkomen. Ik stoorde me eraan dat je met een getal kwam, daar geen duidelijke basis voor had en er dan nog aan vast houdt ook. Wellicht dat er ergens in de koopkracht plaatjes wel iets richting de uitkeringen valt ik heb geen idee eigenlijk. Dit is trouwen wellicht wel te berekenen als iemand zin heeft. Verder blijft het een feit dat het recht op uitkering wel terug is gelopen de afgelopen jaren en zeker de laatste maanden. Dus niet de hoogte of het aantal, maar het recht wel.
    Praten over gemiddelden lijkt me trouwens geen hogere wiskunde. Begrijp me niet verkeerd ik vind het normaal gesproken fijn met je te discusieren, maar ik hou wel graag de feiten zo scherp als enigszins mogelijk.

Leave a Reply to Joep Bos-Coenraad Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

*

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.