Over voetvolk en machtshebbers

Woensdagavond was de voorzitter van het CDJA in Pauw en Witteman te zien. De meeste van deze politieke jongerenclubs bestaan uit bestuurders die het werk grotendeels onbetaald doen en eigenlijk veel te weinig tijd hebben om zich te verdiepen in de onderwerpen. Toch hebben ze wel over alles een mening, en dat is maar goed ook, want de bestuursleden die het beste luisteren naar de grotemensenpartij gaan een flitsende politieke carrière tegemoet. En dan kun je maar beter goed geoefend zijn in het hebben van dezelfde mening als de rest van je club.

Maar dat terzijde: terug naar P&W, waar voorzitter Arrie Vis vertelde dat het CDJA een motie ging steunen die oproept het beleid omtrent vluchtelingen te veranderen. Daar zit de CDA fractie namelijk behoorlijk mee in haar maag. Nog geen dag daarvoor tweette “CDA-dissident” Ad Koppejan: “Zojuist @RaymondKnops gesproken over #Mauro . Alle vertrouwen in zijn inzet. Kan mij niet voorstellen dat CDA fractie instemt met uitzetting.”

De waarde van deze tweet werd direct duidelijk. Stante pede besloot het CDA bij monde van Mirjam Sterk, dat de kwestie Mauro zo urgent was dat er absoluut niet gewacht kon worden met de stemmingen tot dinsdag, de gebruikelijke dag om te stemmen. Die moesten dezelfde dag plaatsvinden, want stel je nu eens voor dat de tiener in kwestie nóg langer moest wachten op duidelijkheid. Stemmen en wel vandaag! Niet omdat de CDA-fractie geen zin had het congres af te wachten natuurlijk…  Nee, om sneller duidelijkheid te bieden aan de betrokkenen.

De parallel met de avond dat er over Kunduz besloten zou worden is snel getrokken; er moest en zou diezelfde avond een knoop worden doorgehakt. Dit terwijl het congres van GroenLinks enkele dagen later zou plaatsvinden en de Tweede Kamerfractie maar al te goed wist dat veel leden problemen hadden met de politiemissie. Stel je eens voor dat de missie gevaar loopt omdat er een paar dagen gewacht moest worden met de stemmingen. En net zoals toen staat de poppenkast in de Kamer me tegen, hoewel de aanleiding verschilt. In dit geval gaat het om een ondeugdelijke wet, maar in plaats van de gaten te dichten, zitten 147 Kamerleden (er waren drie Kamerleden afwezig) voor de zoveelste keer uren te debatteren over die ene persoon die in de politiek en media een gezicht heeft gekregen. In plaats van de wens een fatsoenlijk debat te voeren over de inhoud, liet de SGP 30 zich zilverlingen toestoppen en werd er eerst drie kwartier geouwehoerd over de vorm. En ondanks dat heel Nederland weet dat de PVV met het zwaard van Damocles boven het kabinet hangt, ging het toneelspel verder en moest koste wat kost een hoofdelijke stemming voorkomen worden. Juist door dit gedrag werd het nóg pijnlijker duidelijk dat binnen het CDA, of eigenlijk binnen de coalitiepartijen, het communiceren van de eigen mening verboden is.

Natuurlijk weet ik dat politiek grotendeels een strategisch spel is, waar stemmen worden afgewogen, medestanders gezocht en steun wordt uitgeruild. Het hebben van macht blijkt echter belangrijker dan open kaart spelen en de inbreng van je achterban. Laten we hopen dat het ‘CDA-voetvolk’ deze keer minder volgzaam is en harder met de vuist op tafel slaat dan een ander congres deed, enkele maanden geleden.