Met een roze bril op aan de roulettetafel
Vanmiddag liep ik door park Valkenberg, genietend van de steeds zeldzamere zonnestralen. Achter mij liepen drie jongens, type adolescente stukadoor. Ze spraken over de avond in het casino van één van hen. Stoer deelde hij zijn ervaring aan de roulettetafel: “Ik heb door hoe het allemaal werkt, jeweettoch. Die croupiers go0ien dat balletje erin dus die beïnvloeden of er een hoge of lage komt (op welk vakje de bal terechtkomt, red.)” Na zijn makkers uitgelegd te hebben hoe het allemaal werkt, vertelde hij over de momenten dat hij won. Onder de indruk vroegen zijn vrienden hem naar het uiteindelijke resultaat. “Ja, alles bij elkaar opgeteld draai ik wel verlies, ja. Maar als ik win, win ik wel veel!”.
Recent onderzoek had deze knul misschien geld kunnen besparen. Deze week werd bekend dat het menselijk brein negatieve berichten onderdrukt. Dit kan ertoe leiden dat men met roze bril en al de afgrond instort.
Toen ik vervolgens de NRCnext opensloeg op het zonnige terras, werd ik begroet door een illustratie van Roel Venderbosch, waarop een knuffelbare Merkel haar arm om een schriele Papandreou heen geslagen had. Geflankeerd door gameshow-host Sarkozy was het een gezellig tafereel. Papandreou had namelijk een cheque gewonnen, in het grote Europese spel. Op de cheque stond een astronomisch bedrag, en gedrieën waren ze gelukkig. Gelukkig, omdat de pre-frontale hersenkwab van de drie allerlei negatieve informatie niet wilde verwerken. De roze bril voorkwam het tijdig bijstellen van verwachtingen, waardoor keuzes gemaakt werden op basis van verkeerde informatie.
Als onze politieke leiders met rooskleurige verwachtingen plaatsnemen aan de roulettetafel, verliezen we dan niet allemaal? Wij zouden onze verwachtingen bij moeten stellen en Griekse schulden kwijt moeten schelden, zodat het land schoon schip kan maken zonder gebukt te gaan onder torenhoge rente en een gigantische staatsschuld. Politici die met chocoladeletters in de Telegraaf eisen dat Griekenland “iedere cent terugbetaald”, moeten hun roze bril afzetten en de realiteit tegemoet treden.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Eens, dit gaat niet goed zo en dat geld komt nooit allemaal meer terug. Maar: eerst wachten tot de nieuwe regelgeving voor begrotingscontrole aangenomen zijn. Anders is er voor andere landen geen enkele reden om schoon schip te maken in hun eigen begroting. Dan mogen wij de begrotingstekorten van heel Zuid-Europa blijven betalen, daar heb ik geen zin in. Dus: begrotingscontrole instellen, daarna Griekse schulden afwaarderen. Dan kan iedereen met een schone lei opnieuw beginnen.
Volgens mij is het probleem geen roze bril, maar de te grote complexiteit van het probleem. Het alternatief is namelijk het laten klappen van Griekenland, met alle negatieve consequenties voor Europese banken die daaraan verbonden zijn. Als dat tot het opnieuw injecteren van kapitaal in banken leidt, of zelfs tot nationalisatie, ben je óók bakken met geld aan het uitgeven. Volgens mij is het voornaamste probleem dan nu ook, dat het heel moeilijk inschatten is welke van de twee opties het minste schade aanricht.
Wat dat betreft ben ik het ook eens met Arno. Eerst de regulering op orde krijgen, en intussen langzamerhand schulden afwaarderen zodat banken de tijd hebben daarop te reageren. Een geleidelijk herstructurering van de schulden lijkt me in elk opzicht beter dan een plotsklaps bankroet van de Griekse overheid.
Het zou in dat opzicht wel helpen als de EU in staat was om een plan voor te leggen waarmee voor het komende jaar of twee duidelijk was wat er ging gebeuren, ongeacht het gekozen middel. Dat zou in ieder geval een hoop onzekerheid uit de markt halen.