Eén groot mannencomplot
Het is niet makkelijk om vrouw te zijn. Vrouwen hebben minder goede kansen op de arbeidsmarkt, worden niet zo serieus genomen als mannen, kunnen minder goed onderhandelen over salaris en zijn ook nog eens degenen die zwanger moeten worden. Kortom, vrouwen zijn, wanneer het gaat om carrièreperspectief, altijd het achtergestelde soort.
Om een einde te maken aan deze oneerlijke achterstand worden er allerlei initiatieven opgezet. Soms heel subtiel. Bij de PvdA is tijdens de vorige verkiezingen besloten om de beurt man en vrouw op de lijst te plaatsen. Een soortgelijk beleid voert de PvdA overigens ook met betrekking tot allochtonen. Dit leidde in mijn ogen tot een volslagen idiote lijstvolgorde, maar nog idioter is dit type symboolpolitiek. De lijsttrekker was uiteraard wel man, maar voor de bühne heeft de PvdA al jaren een vrouw als fractievoorzitter. Die heeft toch minder te vertellen. Ook in wetgeving wordt een soortgelijke tactiek toegepast. Om maar even een volstrekt willekeurige wet erbij te pakken: “Het college van bestuur bestaat uit ten hoogste drie leden, waaronder de rector magnificus van de universiteit. Bij de benoeming wordt zoveel mogelijk rekening gehouden met een evenwichtige verdeling van de zetels over mannen en vrouwen.” (WHW art.9.3). Iedereen weet natuurlijk dat dit een truc is, bedoeld om de vrouw te laten denken dat de wetgever hun aanwezigheid in de Colleges van Besturen stimuleert. Een typische ondoorzichtige mannentruc die wij vrouwen allang doorhebben. Doordat deze mensen door overwegend mannen worden aangesteld, wordt er helaas echt niet meer dan één vrouw in het hoogste bestuursorgaan van een universiteit toegelaten. Bij de meeste bedrijven is het niet anders.
Vrouwen beginnen langzamerhand terug te slaan. Zo stelde GroenLinks Europarlementariër Marije Cornelissen voor om vaders twee weken ouderschapsverlof te geven. Dit is natuurlijk enkel een poging om de man naar het aanrecht te lokken. Over een tijdje wordt ongetwijfeld voorgesteld het aantal weken ouderschapsverlof gelijk te trekken. Het Europees Parlement zal regelen dat het aantal huishoudelijke taken eerlijk verdeeld wordt. Want als iets een man 2 centimeter kleiner maakt, is het hem de afwas te laten doen. “Nee, je mag nog niet met je vrienden bier drinken, ruim eerst de tafel maar af!” Niets lachwekkender dan een man die stofzuigt of – op de onhandige manier die mannen eigen is – de slipjes van zijn vrouw aan de waslijn hangt. Onlangs hoorde ik een mede-auteur zeggen “zwanger zijn doe je samen’’, een ander voorbeeld van domesticerend gedrag van vrouwen. Dergelijke uitspraken zijn een teken dat het ons steeds beter lukt.
En daarin zit de kern van het verhaal. Vrouwen zouden geen voorstander moeten zijn van quota, maar moeten zelf hard terugbijten. Jonge meisjes scoren al beter op school, dus een gelijke positie op de arbeidsmarkt is iets dat wij vrouwen zelf moeten regelen in plaats van over te zeuren. Want niet alleen in het doen van huishoudelijke taken en zeuren zijn we mannen de baas.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Een kleine correctie: het man-vrouw-lijst-beleid van de PvdA is niet iets dat pas voor de afgelopen verkiezingen is aangehouden. Dit doen zij al enkele jaren.
Met de strekking van dit stuk ben ik het eens, het enige is dat enkele jaren geleden dit debat met name door Heleen Mees is aangezwengeld en toen bleek dat veel Nederlandse vrouwen part-time banen verkiezen boven full-time banen, waarmee wij het onszelf min of meer aandoen dat wij niet in dergelijke topfuncties terecht komen. Er is dus ook een verandering nodig in de houding van de Nederlandse vrouwen ten opzichte van werk en gezin.
Interessant onderwerp, en ik kan me je gedachtegang ook wel voorstellen. Toch ben ik het (gedeeltelijk) niet met je eens. Ik ben een vrouw, maar ben juist wél voor quota waar het politieke functies betreft. Op de arbeidsmarkt denk ik dat je de beste persoon op de beste plek zou moeten willen hebben, ongeacht of dat een man of een vrouw is. Maar in de politiek ligt dat voor mij anders. Volksvertegenwoordigers hebben immers een representatieve functie, en dat gaat verder dan het representeren van belangen en meningen (wat mannen ook voor vrouwen zouden kunnen doen). Vrouwen kunnen namelijk als geen ander het vrouwelijke perspectief vertegenwoordigen, en daarvoor is er wel degelijk een substantieel aantal vrouwen nodig. Bovendien kunnen vrouwen in de politiek een voorbeeldrol vervullen en de beeldvorming over de ‘rol van vrouwen’ beïnvloeden.
Dus zolang er nog bepaalde (politieke) vooroordelen bestaan ten opzichte van vrouwen (ook door vrouwen zelf) en de enige manier is om hier verandering in te brengen quota zijn, dan ben ik daar voor. Overigens zijn er voorbeelden van Scandinavische politieke partijen die juist om deze reden quota hebben ingesteld, en ze na een aantal jaar weer hebben afgeschaft.
Ja, vrouwen moeten zelf het heft in handen nemen en laten zien dat zij aan de man niet minderwaardig zijn. En nee, daarvoor moeten we geen quota instellen. Het gaat om inhoud en om kunnen. Zijn er meer capabele mannen beschikbaar, dan zullen er meer mannen in een regering of bestuur komen. Hetzelfde geldt als er meer vrouwen capabel zijn.
Is het aan de andere kant niet een natuurlijk verschijnsel? Misschien zijn er simpelweg verhoudingsgewijs minder vrouwen intrinsiek gemotiveerd om “hogerop” te komen en nemen zij zelf, vrijwillig, genoegen met een “lagere” functie.
@Patty en daarmee natuurlijk ook de houding van de man die best meer in huishouding en opvoeding mag doen.
@Petra, ik denk dus niet dat de enige manier om het te veranderen quota zijn. Vrouwen zijn voor veel functies minstens net zo geschikt als mannen, alleen moeten we dat eens wat vaker laten zien.
Helemaal mee eens Lisa dat vrouwen zelf wat opdringeriger mogen zijn. Vrouwen zijn iets te goed in afwachten en dat zorgt niet voor een betere verdeling aan de top. Wat ik wel mis is inderdaad dat mannen ook meer mogen worden aangesproken, liefst door andere mannen, op hun plicht om thuis net zoveel werk op zich te nemen. Het zou wel verfrissend zijn als een paar kerels daarin het voortouw zouden nemen!
@Pepijn: vergeet ook niet dat vrouwelijke vrouwen minder dan mannen hun ‘positieve kanten’ kunnen belichten bij bijvoorbeeld sollicitatiegesprekken, en dat vaak degene die het bepalen ook nog mannen zijn (zoals idd in het geval van CvBs).
Ik roep het al jaren: Vrouwen horen niet in de keuken.
Maar, je kunt er over zeuren, of je kunt je aansluiten bij een partij waar vrouwen al vanaf het prille begin de dienst uitmaken – zonder te vervallen in quasi-feministische regeltjes: http://www.partijvoordedieren.nl/downloads/www/2010/04/1272454606_20100426_profieltjes_.pdf