Waarom ben ik zo tolerant jegens Google?
Wie mij kent weet dat ik best veel waarde hecht aan privacy. Misschien af en toe zelfs tot aan het zeikerige toe. Volgens mij is privacy iets waarbij je soms wat zeikerig moet zijn, want privacy verdwijnt zelden van de ene op de andere dag: verlies van privacy gaat meestal geleidelijk. Een politiestaat dringt zich langzaam aan ons op, en of een staat nu luistert naar het volk of niet, daar moeten we bedachtzaam op zijn. De prachtige film “Das Leben der Anderen” uit 2006 schetst mooi een scenario van een leven zonder privacy.
Maar dan Google. Een multinational die waarschijnlijk meer van ons weet dan de Stasi destijds van de Oost-Duitsers. Nadat ik Google toestond bijna al mijn internetactiviteiten te monitoren, heb ik vorige week ook nog een telefoon met Google’s besturingssysteem “Android” aangeschaft. Works like a charm overigens, maar waar ben ik mee bezig?
Ik zou het wel uit mijn hoofd laten om een telefoon met een besturingssysteem van Apple of Microsoft aan te schaffen. Waarom deze special treatment?
Google geeft mij de keuze en dat onderscheidt het van “bad buys” Microsoft en Apple. Want hoewel Google nagenoeg alles van mij verzamelt, nota bene veel van mijn communicatie met u, sluit Google mij niet op.
Zo’n beetje de helft van mijn leven heb ik digitaal gezucht onder het juk van Microsoft. Zo’n 10 jaar geleden had ik meestal Windows nodig om software te draaien. Microsoft Office was de standaard voor de meeste documenten, en harde schijven die voor windows NT waren geformatteerd (lees-/schrijfbaar gemaakt) lieten zich niet door andere systemen lezen en beschrijven. Ik koos Microsoft-producten niet om hun kwaliteit, maar moest ze gebruiken omdat de omgeving mij ervan afhankelijk maakte. Microsofts obscure gesloten standaarden/bestandsformaten staan er sinds jaar en dag om bekend nagenoeg alleen met andere Microsoft-producten te communiceren. Het liefst zelfs met exact dezelfde versie. Analoog heeft Apple er ook een handje van om de vrijheden van gebruikers zoveel mogelijk te beperken tot Apple only. De producten en diensten van Google maken daarentegen juist zoveel mogelijk gebruik van goed gedocumenteerde protocols.
Natuurlijk weet ook ik niet wat Google achter de schermen allemaal uitspookt. Een zwaarwegend argument voor privacy is dat je nooit zeker weet wie er allemaal meeluistert bij gebrek aan. Heeft Google de boel goed afgeschermd? Leest de CIA niet stiekem via een achterdeurtje mee? Ik moet een sluitend antwoord verschuldigd blijven, maar Google’s informele motto “Don’t be evil” lijkt het aardig waar te maken. Googles producten werken vaak geweldig, en omdat Google open standaarden zo hoog in het vaandel heeft staan kunnen ze meestal uitstekend communiceren met andere producten. Google probeert me niet vast te binden maar bevrijdt juist van benauwende marktleiders Microsoft en Apple.
S.v.p. plaats dit bericht op je facebook:
Loading ...
Gelukkig geef je zelf dus gewoon toe dat je in het ergste geval hypocriet en in het beste geval inconsequent bent qua principes.
Welk deel van de tekst is onduidelijk?
Google lijkt zich aardig aan haar “Don’t be evil” te houden, tenminste beter dan de andere genoemde grote partijen. Het gebruik van Google producten dwingt de omgeving in de meeste gevallen niet tot hetzelfde. Voor “onschuldige” toepassing A kunnen we kiezen voor het comfort van Google. Voor “meer private” toepassing B kunnen we kiezen voor een beter afgeschermde omgeving. Dat terughoudendheid in geen geval nodig zou zijn is nergens beweerd.
Heeft Google niet onlangs toegegeven dat ze gegevens van hun Europese data centers overhandigd hebben aan de Amerikaanse autoriteiten i.v.m. de PATRIOT Act?
Ik heb het ook gelezen. Dat is terecht iets waar we ons, privacy-technisch, zorgen over mogen maken, zeker ook bij Google.
De “patriot act” is natuurlijk sowieso een draak van een wet. In welke mate zou Google de VS faciliteren met informatieverzoeken, en heeft een onderneming van dergelijk formaat eigenlijk mogelijkheden om zich tegen een wet als deze te verzetten? Zowel de schuldvraag als de omvang van dit probleem vind ik lastig in te schatten, maar het is zeer terecht opgemerkt.